Πώς είναι να αποχαιρετάς έναν συνάδερφο εκλεκτό, ευγενικό, αξιαγάπητο; Λίγο νωρίτερα ο Στάθης Ανδρεάδης, θεολόγος, μας έφυγε. Δεν θα τον ξαναδούμε να ανεβαίνει τα σκαλιά της Εράτυρας, να ανοίγει την πόρτα του γραφείου, να κάθεται στην αγαπημένη του θέση. Να μιλάει με κείνη την ήρεμη φωνή και να σκάει ένα γλυκό χαμόγελο στην άκρη των χειλιών. Να συζητάμε και να κοιτάμε το ρολόι- να παγώσει ο χρόνος, να κρατήσουμε κι άλλο τις συζητήσεις με εκλεκτούς συναδέρφους. Δεν θα τον ξαναδούμε να φροντίζει εκείνα τα δυο δεντράκια της εισόδου που τα φύτεψε λίγο πριν αποχωρήσει από την ενεργό δράση και κυρίως εκείνο το ένα, το πιο αδύναμο που ήθελε πιότερη προσοχή… Όλοι εμείς, που τον γνωρίσαμε σαν συνάδερφο, άλλοι από μας που τον γνωρίσαμε σαν επισκέπτη συνταξιούχο στο αγαπημένο πέτρινο σχολείο της Εράτυρας, “Καλό Παράδεισο” του λέμε και στεκόμαστε δίπλα στην οικογένειά του.

“Μακαρία ἡ ὁδός, ἢ πορεύει σήμερον, ὅτι ἡτοιμάσθη σοὶ τόπος ἀναπαύσεως.”

Από το Γυμνάσιο Γαλατινής παρ. Εράτυρας

Ο Διευθυντής, Παντσίδης Χρήστος, και οι καθηγητές του σχολείου.

Σ.Κ

Φωτογραφία Σ.Κ

Παρασκευή, η τελευταία των ημερών. Έπιασαν δουλειά νωρίς. Έδεσαν το κεντρικό στέλεχος με σύρματα, σώρευσαν τα κλαδιά γύρω γύρω, υψώθηκε η κλαδαριά έτοιμη για άναμμα. Οι μαθητές της Γαλατινής και της Εράτυρας. Στο σχολείο μας. Στη Γαλατινή. Μετά την τρίτη ώρα το γλέντι ξεκίνησε. Πυρ στην κλαδαριά, πυρ στη μουσική και πυρ στα στιχάκια που σκάρωσαν οι μαθητές σχολιάζοντας  τους καθηγητές- ως γνωστόν από τη σάτυρα δεν γλιτώνει κανείς! Φυσικά πυρ και στο φαγητό και τα γλυκά που έφερε ο αγαπητός σύλλογος γονέων και κηδεμόνων. Πυρ και στο παγωτάκι που έκανε η αγαπητή μας κ. Μήτου. Ευτυχώς μας πρόλαβαν και οι παλιοί μας μαθητές, σχολώντας από το Λύκειο πέρασαν για μια “καλημέρα”. Ήταν όμορφη αυτή η Παρασκευή. Μπράβο σε όλους! Ναι, να είμαστε γεροί και να ξεφαντώνουμε εδώ πάνω στα όρη και στα ψηλά βουνά! Αυτό!

Σ. Κ

Φωτογραφίες Σ.Κ