Το κείμενο είναι ένα  δείγµα της ρεαλιστικής γραφής του ∆ηµήτρη Χατζή, ο οποίος απεικονίζει τη ζωή του Έλληνα μετανάστη στη Γερμανία κατά τη δεκαετία του ’60.

Η απέραντη και απόλυτη μοναξιά επικρατεί στο σύνολο του κειμένου.

ΤΙΤΛΟΣ: «Ο Κάσπαρ Χάουζερ ήταν ένα παιδί που βρέθηκε στη Γερµανία, µέσα στο δάσος και µεγαλωµένο πια  δεν ήξερε να µιλήσει καθόλου. Ο συμβολισμός του ονόματος είναι εμφανέστατος. Ο αφηγητής – πρωταγωνιστής βιώνει και αυτός την απουσία επικοινωνίας. Και οι δύο ζουν μεταξύ αγνώστων σε μια “έρημη”,  άγνωστη χώρα.

Ο αφηγητής ως μετανάστης νιώθει να χάνει την ατομική του ταυτότητα, την προσωπική του υπόσταση. Ζει στην ανωνυμία, με χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.

Η κορύφωση έρχεται με την αυτοσαρκαστική επιτύμβια επιγραφή του ” εδώ κατοίκησε κάποτε ο ξενότερος απ’ όλους τους ξένους της πολιτείας των ξένων”.

Παρακολουθήστε πόσο παράλληλα κινούνται οι στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου στο παρακάτω υπέροχο τραγούδι: