Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ένας συμβουλευόμενος παρόλο που κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας μπορεί να ακούει ενθαρρυντικές και ευχάριστες δηλώσεις ή βάσιμες διαπιστώσεις και ερμηνείες από τον σύμβουλο/θεραπευτή του, φεύγει νιώθοντας οτι δεν πήρε κάτι από όλο αυτό, οτι δεν τον βοήθησε ο διαδικασία, ότι η συνεργασία του με τον ειδικό δεν τον οδηγεί σε κάποια ουσιαστική αλλαγή.
Αυτό βέβαια δε συνεπάγεται οπωσδήποτε ότι ο σύμβουλος/θεραπευτής δεν είναι ικανός ή δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Ενδεχομένως να υπάρχουν άλλοι παράγοντες που συνέβαλαν στην περιορισμένη αποτελεσματικότητα της μεταξύ τους σχέσης και συνεργασίας όπως π.χ. η “χημεία” συμβούλου-συμβουλευόμενου, η φύση του αιτήματος κ.α.
Σε κάποιες περιπτώσεις όμως εντοπίζονται πράγματι λάθη στην τεχνική που εφαρμόζει ο σύμβουλος/θεραπευτής στην προσπάθειά του να βοηθήσει τον συμβουλευόμενο να διαχειριστεί το πρόβλημά του. Για παράδειγμα, συχνά βλέπουμε ειδικούς να λένε στον συμβουλευόμενό τους αυτά που θέλει να ακούσει. “Χαϊδεύουν τα αυτιά του” θεωρώντας οτι έτσι ίσως τον ικανοποιήσουν ή για να κερδίσουν την συμπάθειά του και έτσι να του γίνουν αρεστοί. “Ας του πω ευχάριστα πράγματα για να νιώσει ικανοποιημένος και να θεωρήσει οτι τον βοήθησα” είναι το σκεπτικό στην περίπτωση αυτή. Κάποιοι άλλοι κρύβουν με αυτόν τον τρόπο την ελλειπή γνώση τους όσον αφορά στις τεχνικές συμβουλευτικής παρέμβασης. “Δεν ξέρω τι να του πω. Αν του τα παρουσιάσω αισιόδοξα και ακούσει αυτά που θέλει τότε θα έχω καταφέρει να τον κάνω χαρούμενο, κι αυτό αρκεί” είναι το λανθασμένο σκεπτικό σε αυτή την περίπτωση.
Κάτι άλλο που επίσης συχνά παρατηρείται σε συνεδρίες (και που αρκετοί συμβουλευόμενοι έχουν αναφέρει με αρνητικό τρόπο) είναι η εμμονή στο παρελθόν του συμβουλευόμενου, στην αναζήτηση παιδικών τραυμάτων και σε ερμηνείες των συμπτωμάτων ή των συμπεριφορών. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλα αυτά είναι απαραίτητα για την θεραπευτική διαδικασία και αποτελούν σημαντικά εργαλεία για την αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων φέρνει για συζήτηση και επίλυση ο συμβουλευόμενος. Το να περιορίζεται όμως ο ειδικός σε ερμηνείες και διερεύνηση του παρελθόντος, όχι μόνο δεν βοηθάει, καθώς δεν δίνει προοπτική βελτίωσης και αλλαγής των δεδομένων, αλλά ενδεχομένως να υπενθυμίζει συνεχώς στον συμβουλευόμενο δυσάρεστες μνήμες τις οποίες ίσως είχε καταφέρει να διαχειριστεί αποτελεσματικά μέχρι τώρα. Μιλώντας μόνο για το παρελθόν δεν επιτρέπει στον συμβουλευόμενο να κοιτάξει το παρόν και το μέλλον. Του δημιουργεί την αίσθηση οτι αυτό που έχει συμβεί ήταν τόσο καθοριστικό που ίσως δεν αλλάζει και έχει στιγματίσει την πορεία του για πάντα. Κάτι τέτοιο βέβαια ακυρώνει την θεραπευτική διαδικασία και οδηγεί στα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Πρόσφατα σχόλια