ΧΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Πίσω από το σκοτεινό εκείνο πέπλο
Βλέπω τη ζωή μου θαμπή, χωρίς σχήμα ή μορφή
Ψάχνω να βρω την αιτία της αποτυχίας
Θέλω να δακρύσω για τις όμορφες στιγμές μου.
Ζω με την ελπίδα μιας απροσδόκητης ανάστασης
Να αγκαλιάσω τη ζωή στο διαγραφόμενο μέλλον
Και σφιχτά να την κρατήσω στα χέρια μου.
Τα όνειρα πληθαίνουν ακατάπαυστα,
Σωροί από ανεκπλήρωτα “μακάρι”
Της συνείδησης ατέλειωτα μορφώματα σκέψεων
Συλλογιέμαι το παρελθόν, ελπίζω το μέλλον
Μα τι δυστυχία μου…! Το παρόν χάνω…!
Σκιαδάς, Γ. (2015). Λεία Ζωής και Ψυχής.
