Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) είναι ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 2012. Περιγράφει ποικίλες εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, η προοδευτική εκπαίδευση, η εκπαίδευση Βάλντορφ, η κατ οίκον διδασκαλία.

Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε 10 θεματικά επεισόδια, που το καθένα παρουσιάζει μια διαφορετική πτυχή της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του σχολείου και έξω από αυτό. Τα θέματα περιλαμβάνουν την ιστορία του σχολικού συστήματος, την εξουσία και δύναμη στα σχολεία, την αξιολόγηση και το διαχωρισμό των μαθητών, την κοινωνική λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και το ρόλο των εκπαιδευτικών και των οικογενειών.

Η ταινία περιέχει σχεδόν 30 λεπτά κινουμένων σχεδίων και μια φανταστική δραματοποιημένη ιστορία που συνδέει τα επεισόδια. Είναι η πρώτη Ισπανική ταινία που χρηματοδοτήθηκε μέσω της μεθόδου πληθοχρηματοδότησης και προβλήθηκε ταυτόχρονα σε 130 πόλεις, σε 13 χώρες, με συνολικό αριθμό 18.000 θεατών μέσα σε μια μέρα.

Σε αυτήν την καυστική και συγχρόνως διασκεδαστική ομιλία,ο Σερ Κεν Ρόμπινσον, συνεχίζοντας την απίθανη ομιλία που έδωσε στο TED το 2006,συνηγορεί υπέρ της δραστικής αλλαγής που πρέπει να γίνει από τα σχολεία που παρέχουν τυποποιημένη μάθηση σε αυτά που κάνουν εξατομικευμένη διδασκαλία,δημιουργώντας τις συνθήκες όπου μπορούν να ευδοκιμήσουν τα ταλέντα των παιδιών .

Απαραίτητα έγγραφα για συμμετοχή σε Ευρωπαϊκά Προγράμματα

πατήστε εδώ

Είναι το σχολείο ή ο χώρος εργασίας σας χωρισμένος ανάμεσα σε «δημιουργικά» και πρακτικά άτομα; Οπωσδήποτε όμως, ο Ντέιβιντ Κέλι υποστηρίζει ότι η δημιουργικότητα δεν αποτελεί ειδικότητα ορισμένων μόνο ατόμων. Μέσα από ιστορίες από τη θρυλική του καριέρα στον τομέα του σχεδίου και την προσωπική του ζωή, προτείνει τρόπους ώστε να αναπτύξετε τη δημιουργική σας αυτοπεποίθηση…

Η 3η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί διεθνώς, από τον Ο.Η.Ε., ως παγκόσμια ημέρα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες δίνει την ευκαιρία σε όλες τις κοινωνίες του κόσμου να εστιάσουν, έστω και για μία ημέρα, την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.

πατήστε: Παρουσίαση 3 Δεκεμβρίου
Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία
19ο Δημοτικό Σχολείο Σερρών

Η Αργυρώ γελάει

Ross Tony,Ουίλλις Τζιν
Απόδοση: Μανδηλαράς Φίλιππος
εκδ. ΠΑΤΑΚΗ

Η Αργυρώ κάνει σκανταλιές, γελάει, τραγουδάει, κάνει κούνια κι όλο μας χαμογελάει. Η Αργυρώ δε διαφέρει από τα άλλα παιδιά, όπως εξάλλου όλα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Ένα τρυφερό βιβλίο, που αναφέρεται, χωρίς συναισθηματισμούς, σε ένα θέμα που μας αγγίζει όλους

Διαβάζουμε το ποίημα εδώ (βιβλίο γλώσσας Γ Δημοτικού)

–

«Ο δάσκαλος που άφηνε τα παιδιά να ονειρεύονται» (2006) του Daniel Losset.
Το σενάριο της ταινίας στηρίζεται στη ζωή του μεγάλου γάλλου παιδαγωγού και μεταρρυθμιστή της παιδείας Σελεστέν Φρενέ (Celestin Freinet 1896-1966).
Η παιδαγωγική μέθοδος του Φρενέ στοχεύει στη δημιουργία ενός άλλου σχολείου όπου κάθε παιδί αντιμετωπίζεται σαν μια ξεχωριστή προσωπικότητα, μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα, όπου η παιδεία δεν είναι αποκομμένη από την κοινωνική πραγματικότητα κι ο ρόλος του εκπαιδευτικού συνίσταται κυρίως στο να βοηθήσει τα παιδιά να βρουν μόνα τους το δρόμο της γνώσης.
Ο Σελεστέν Φρενέ, πρώτος αυτός, επεδίωξε να εισάγει τις νέες τεχνολογίες της εποχής στην εκπαίδευση: τυπογραφία, ραδιόφωνο, κινηματογράφο. Είναι πιο γνωστός ως ο πρώτος που έβαλε το τυπογραφείο στην τάξη και καθιέρωσε την διασχολική αλληλογραφία. Λιγότερο γνωστό είναι ότι πρώτος αυτός έβαλε τον κινηματογράφο στο σχολείο το 1926!
Ήταν φυσικό οι πρωτοποριακές του μέθοδοι να μην είναι αρεστές στο κατεστημένο, γι αυτό κυνηγήθηκε ανελέητα. Πάλεψε μέσα από αντίξοες συνθήκες και στο τέλος υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη δημόσια εκπαίδευση για να συνεχίσει πιο ελεύθερος το παιδαγωγικό του έργο. Αλλά πια δεν ήταν μόνος. Στη βάση των ιδεών του δημιουργήθηκε ένα μεγάλο διεθνές παιδαγωγικό κίνημα που είναι ακόμα ζωντανό.

Η Ρίτα Πίρσον, δασκάλα επί 40 χρόνια, άκουσε κάποτε μια συνάδελφο να λέει: «Δεν με πληρώνουν για να συμπαθώ τα παιδιά». Η απάντησή της ήταν πως «τα παιδιά δεν μαθαίνουν από ανθρώπους που δεν συμπαθούν.» Μια έντονη παρακίνηση προς τους δασκάλους να πιστέψουν στους μαθητές τους και να επικοινωνήσουν μαζί τους σε ένα αληθινό, ανθρώπινο και προσωπικό επίπεδο.

Κράτα το

Ομιλία του SIR KEN ROBINSON στα TED Conferences το 2006 με θέμα: ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ