Το θέμα που μας απασχόλησε αυτές τις ημέρες προέκυψε από την είσοδο ενός καινούριου παιδιού στην τάξη μας. Το παιδί κατάγεται από μία χώρα της Αφρικής , ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και δε γνωρίζει καθόλου ελληνικά. Όπως γίνεται συνήθως , στην προσπάθειά του να επικοινωνήσει δημιουργήθηκαν πολλές εντάσεις και αψιμαχίες. Κάποιοι τον αποκάλεσαν ‘’χαζό’’, ‘’δεν τον θέλουμε’’, ”δεν τον καταλαβαίνουμε”. Αυτό ήταν μία δυνατή αφορμή για να αφήσουμε ότι ασχολούμασταν και να ξεκινήσουμε τα συναισθήματα. Αρχικά έγινε συζήτηση στην ολομέλεια με ερωτήσεις από εμένα : «Πώς θα νιώθατε σε μία ξένη χώρα που δε γνωρίζετε τη γλώσσα που μιλάνε;» , «πώς λέτε να νιώθει ο ………. βλέποντας τους μορφασμούς σας;» , «καταλαβαίνει από τον τόνο της φωνής τι λέτε;» , «πώς θα νιώθατε αν ήσασταν στη θέση του;» και τελικά «πώς νιώθετε που τον κάνετε να στεναχωριέται;» . Οι απαντήσεις των παιδιών καταγράφηκαν πάλι σε χαρτάκια post-it (μία διαδικασία που τους άρεσε από την προηγούμενη εφαρμογή ρουτίνας σκέψης), τις διάβασα πολλές φορές στα παιδιά , τις σύγκριναν , τις σχολίασαν και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όλοι νιώθουν λύπη με αυτή την κατάσταση. Αυτό, όμως, που τράβηξε το ενδιαφέρον των παιδιών ήταν η ιδέα ( που μου ήρθε ξαφνικά ) να κρεμάω τα χαρτάκια post-it σαν φύλλα σε ένα δέντρο από χαρτόνι που έχουμε στο ταμπλό. Όλα τα παιδιά σήκωναν το χέρι τους με ανυπομονησία να εκφράσουν τη γνώμη τους. Μάλιστα μία μαθήτρια είπε : «Δηλαδή αυτό κυρία είναι το δέντρο της σκέψης ;»
Την επόμενη ημέρα , διάβασα στα παιδιά την ιστορία : ‘’Ο γίγαντας και τα πουλιά’’, ένα ποιητικό παραμύθι για τη φιλία ανάμεσα σε διαφορετικά πλάσματα. Το θεώρησα ιδανικό για να θέσω σε εφαρμογή τη ρουτίνα σκέψης ‘’Χρωμάτισε-Συμβόλισε-Απεικόνισε’’, την οποία συνδέω με το στοχαστικό ιδεώδες της κατανόησης και αιτιολόγησης της απάντησης. Δημιούργησα στο Word ένα φύλλο με τον τίτλο του βιβλίου και τρία συννεφάκια σκέψης με τα τρία βήματα της ρουτίνας (χρώμα, σύμβολο, εικόνα). Τα παιδιά δούλεψαν ταυτόχρονα στα τραπεζάκια και στην ερώτησή μου τι χρώμα θα δίνατε και γιατί σε όσα διαβάσαμε δεν δυσκολεύτηκαν. Οι απαντήσεις ήταν ποικίλες , ανάλογα με το που εστίασε ο καθένας στην ιστορία.
π.χ. μπλε για το δάκρυ του Ροδόλφου (είναι ο γίγαντας)
ροζ ή κόκκινο για τη φιλία του Ροδόλφου με το πουλάκι
πολύχρωμο γιατί στο τέλος η φιλία τους είναι πολύ δυνατή.
Τα περισσότερα παιδιά εστίασαν στο δάκρυ του γίγαντα , προφανώς γιατί ένας γίγαντας στο μυαλό των παιδιών δε λυγίζει εύκολα. Κατά τη διάρκεια της υλοποίησης τα παιδιά μιλούσαν μεταξύ τους .(εγώ θα χρωματίσω το δάκρυ, εγώ τη φιλία….)
Στο δεύτερο συννεφάκι (σύμβολο) τα παιδιά δυσκολεύτηκαν περισσότερο με την έννοια του συμβόλου. Η αρχή έγινε με ένα κοριτσάκι που είπε ‘’εγώ θα κάνω τη φιλία με το σύμβολο της ειρήνης όπως το είχαμε φτιάξει στη γιορτή του Πολυτεχνείου) . Αρκετά κορίτσια ακολούθησαν αυτή την ιδέα ή συμβόλισαν τη φιλία με μία καρδιά ή με παιδάκια πιασμένα χέρι – χέρι. Τρία αγόρια συμβόλισαν την πατημασιά του γίγαντα με ένα μεγάλο παπούτσι.
Στο τρίτο στάδιο έκανα μία διαφοροποίηση. Τα μισά παιδιά δημιούργησαν με συμβατικό τρόπο (μαρκαδόρους) στο τρίτο συννεφάκι μία εικόνα σχετική με τις ιδέες που έχουν συγκεντρωθεί. Στα άλλα μισά παιδιά σκάνναρα τις εργασίες τους με τα δύο συννεφάκια και τις πέρασα σε ένα power point. Στη συνέχεια πατήσαμε στη μηχανή αναζήτησης εικόνων ‘’πίνακες ζωγραφικής με γίγαντες και πουλιά’’ και κάθε παιδί με τη δική μου βοήθεια επέλεγε μία εικόνα και την έβαζα εγώ στο τρίτο συννεφάκι . Ο λόγος που το έκανα αυτό ήταν για να ανακαλύψω τι συνειρμούς κάνει η σκέψη των παιδιών όταν πρέπει να ανασύρουν κάτι από το μυαλό τους σε σχέση με τη δύναμη της ‘’χειροπιαστής’’ εικόνας. Στην πρώτη περίπτωση τα παιδιά εστίασαν περισσότερο στο πουλάκι και ζωγράφισαν κάτι σχετικό με αυτό ενώ στη δεύτερη περίπτωση οι περισσότερες εικόνες είναι σχετικές με τον γίγαντα. Επίσης , στην πρώτη περίπτωση δυσκολεύτηκαν περισσότερο να δουλέψουν ενώ στη δεύτερη περίπτωση πολύ πιο εύκολα . Στο τέλος σκάνναρα και τις υπόλοιπες εργασίες , τις έβαλα στο ίδιο power point και το μετέτρεψα σε προβολή παρουσίασης. Τα παιδιά έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον και μου ζήτησαν πολλές φορές το το προβάλλω σχολιάζοντας κάθε φορά τις εργασίες τους.
