ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ                           ΟΝΟΜΑ :

ΚΡΗΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ                                   ΒΑΘΜΟΣ

( σελ. 206-220 )

 

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ

 

ΟΜΑΔΑ   Α

ΘΕΜΑ  Α 1 1

 

 Να συνδέσετε τα στοιχεία της Α στήλης με τα αντίστοιχα της Β στήλης :

 

 

 

   ( Μον. 10 )

ΘΕΜΑ  Α12

΄΄ Ηνωμένη Αντιπολίτευσις’’  :Σύντομος ορισμός

 

     ( Μον. 10 )

 

ΘΕΜΑ Α 21

Η περίοδος της δημιουργίας της Κρητικής Πολιτείας

       (Μον. 20 )

 

ΘΕΜΑ Α 22

Τα γεγονότα των ετών 1909-1913 για το κρητικό ζήτημα

 ( Μον. 20 )

 

ΟΜΑΔΑ Β

Αντλώντας στοιχεία από την πηγή και ανακαλώντας τις ιστορικές σας γνώσεις να δείξετε τους λόγους επικράτησης της επανάστασης του Θέρισου.

                                                                      (Από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους)

  (Μον. 40 )

 

Η οργάνωση του ένοπλου κινήματος του   Θερίσου   βασίστηκε στη δυναμική προσαρμογή  στην πραγματική   κατάσταση και στην παρακόλουθη  και κατάλληλη αξιοποίηση  των ειδικών τοπικών και των γενικότερων διεθνών συνθηκών. Ό Βενι­ζέλος είχε σταθμίσει με ακρίβεια τη σύμπτωση των εσωτερι­κών και των εξωτερικών παραγόντων που καθιστούσαν εξαι­ρετικά δύσκολη τη βίαιη καταστολή του κινήματος. Ό ύπατος αρμοστής δε διέθετε παρά το ένοπλο  σώμα της χωροφυλακής, αδύναμο αριθμητικά — 1.100 περίπου άνδρες—, για να αποκαταστήσει την Έννομη τάξη στις πόλεις και στην ύπαιθρο. Οι διπλωματικοί εκπρόσωποι εξάλλου, των προστάτιδων Δυνάμεων, υπεύθυνοι για τη δράση των αντιπροσωπευτικών ευρωπαϊκών  αγημάτων στη Μεγαλόνησο, χαρά την κοινή επιθυμία τους — με προεξάρχοντες τον “Άγγλο και το Ρώσο πρόξενο — να αντιδράσουν άμεσα στην επαναστατική πρόκληση ήταν φυσικό τελικά να εμπλακούν σε εγγενείς δυσχέρειες, σε διαφωνίες και σε αντιφατικές πιέσεις. Η αντιγνωμία γύρω από τον καθορισμό των μέσων και των μεθόδων για την καταστολή του κινήματος, ή ανεπάρκεια των διεθνών στρατευμάτων σι αριθμό ανδρών — 1.800 αρχικά, 3.000 αργό­τερα, μετά την άφιξη των ενισχύσεων — και σε πολεμικά μέσα, αλλά και ή διστακτικότητα  των δημοκρατικών κυβερνήσεων του Λονδίνου, της Ρώμης και των Παρισίων να λάβουν μέτρα ικανά να προκαλέσουν αιματοχυσία  και να εξεγείρουν την κοινή γνώμη, αποτέλεσαν βασικούς ανασταλτικούς παράγοντες στην ανάληψη αποτελεσματικών στρατιωτικών επιχειρήσεων εναντίον των επαναστατών.

Οι ειδικές  αυτές παρατηρήσεις αρκούν για να παράσχουν την πρώτη ερμηνεία της ανακόλουθης τακτικής των Δυνάμεων, ή οποία και επέτρεψε την εδραίωση και την οκτάμηνη παράταση της επαναστατικής δραστηριότητας. Η αναζήτηση σκο­τεινών ενεργειών και παλίμβουλων προθέσεων, ιδίως βρε­τανικών, η οποία καλλιεργήθηκε από τους φιλοπριγκιπικούς κύκλους. και οδήγησε μέχρι πρόσφατα σε σοβαρές παρερμηνείες. αποδεικνύεται. κάτω από το φως της  συστηματικής έρευνας. τελείως αβάσιμη. Η  κατευθυντήρια γραμμή των Προστάτιδων Δυνάμεων στο Κρητικό ζήτημα κατέτεινε στη μακρύτερη συντήρηση του αρμοστειακού καθεστώτος με τις μικρότερες δυνατές θυσίες σε διπλωματικές παραχωρήσεις. σε χρήμα και σε άνδρες.

 

 

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ                            ΟΝΟΜΑ :

ΚΡΗΤΙΚΟ  ΖΗΤΗΜΑ                                  ΒΑΘΜΟΣ

( σελ. 206-220 )

 

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ

 

ΟΜΑΔΑ   Α

ΘΕΜΑ  Α 1 1

 

 Να συνδέσετε τα στοιχεία της Α στήλης με τα αντίστοιχα της Β στήλης :

 

( Μον. 10 )

                                                                                          

 

ΘΕΜΑ Α12

‘’ Κρητική Τριανδρία’’  : Σύντομος ορισμός

( Μον. 10 )

                                                                                              

 

ΘΕΜΑ Α21

Η Αρμοστεία του Αλέξανδρου Ζαΐμη

(Μον.20 )

                                                                                        

 

ΘΕΜΑ Α22

Η μετάκληση του Βενιζέλου στην Αθήνα και οι  επιπτώσεις στο Κρητικό ζήτημα

( Μον. 20 )

 

ΟΜΑΔΑ Β

Αντλώντας στοιχεία από την πηγή και ανακαλώντας τις ιστορικές σας γνώσεις να δείξετε τους λόγους που οδήγησαν ,βαθμηδόν, στην κήρυξη της επανάστασης του Θερίσου.

                                     (Αποσπάσματα από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους)

                                                                                          

 

 

Πίσω, πράγματι, από την επίκληση του άτοπου επιχειρήματος ότι ή πολιτική παρουσία του Βενιζέλου αντιπροσώπευε «αληθή επιβουλήν» κατά της εθνικής ιδέας, δύσκολα ελάνθανε, όχι τόσο ή εν­συνείδητη υστεροβουλία, όσο ή εσφαλμένη εκτίμηση των καθοριστικών δεδομένων της Κρητικής πολιτικής πραγματικό­τητας και οι παρορμήσεις τής αυταρχικής ατομικής ιδιοσυστα­σίας του πρίγκιπα. “Αντί να ευνοήσει, πρώτος αυτός, την αφο­μοίωση των εσωτερικών αντιθέσεων στο πλαίσιο τής πολιτεια­κής νομιμότητας, ό ύπατος αρμοστής, με την τακτική τής απηνούς διώξεως του Βενιζέλου και των πολιτικών φίλων του, εξέθρεψε ουσιαστικά την αντιπολιτευτική αντίδραση και διεύρυνε το χάσμα ανάμεσα στην αρμοστειακή εξουσία και στην αντιπολιτευτική μειοψηφία.

   Ή ιδιαίτερη όμως κλίση του προς τις μεθόδους της συγκεντρωτικής δια κυβερνήσεως  και η απέχθεια προς την πρακτική του  κοινοβουλευτισμού
ήταν φυσικό να τον τρέψουν τελικά προς την αντίθετη κατεύθυνση.  Ή  ουσιαστική  κατάργηση  του πολιτικού διαλόγου,  η εκτροπή της διοικήσεως σε πράξεις αυθαίρετες και ο ουσιαστικός  αποκλεισμός  των   Κρητών  από  τη   διαδικασία  για τη λήψη των κρίσιμων αποφάσεων,  αποτέλεσαν τις ακραίες  αδυναμίες τής αρμοστειακής διακυβερνήσεως στο πολιτικό
και στο διοικητικό πεδίο.       

  Ο διορισμός των δημοτικών αρχών, ό περιορισμός  του δικαιώματος του συνέρχεσθαι,  η  διοικητική ανάκληση    της αδείας για την έκδοση εφημερίδας, μέτρα βασισμένα σε  αποφάσεις τής ίδιας της βουλής, υπογράμμιζαν την ανεξέλεγκτη παντοδυναμία της φιλοπριγκιπικής πλειοψηφίας σε βάρος των ουσιαστικών εγγυήσεων του Συντάγματος. 

            Το τελευταίο, εξάλλου, αυτό φαινόμενο έτεινε να συνδυασθεί ολοένα και περισσότερο με την εκχώρηση της ουσιαστικής διαχειρίσεως
των πολιτικών θεμάτων σε Αθηναίους συμβούλους και δημό­σιους λειτουργούς και την προώθηση τους στις καίριες θέσεις της διοικήσεως.

Η συγκεφαλαίωση των αρνητικών στοιχείων τής πριγκιπικής διακυβερνήσεως θά ήταν οπωσδήποτε αφελής, χωρίς την αναφορά στην οικονομική δυσπραγία τής Μεγαλονήσου. Η έλλειψη τεχνικών μέσων και χρηματικών πιστώσεων ανέστελλε εξακολουθητικά την ανάπτυξη της γεωργικής παραγωγής.  Η αδυναμία για την ανάληψη των βασικών έργων υποδομής — λιμένων, μέσων και οδών επικοινωνίας — ήταν βασικά συνυφασμένη με την πενιχρότητα των οικονομικών πόρων του αυτόνομου Κρητικού οργανισμού. Χωρίς εντούτοις να υιο­θετηθεί ή ακραία άποψη περί της ενσυνείδητης τάχα αντιδρά­σεως του πρίγκιπα σε κάθε μέτρο ικανό να αποστερήσει το επιχείρημα της οικονομικής στασιμότητας ως μέσο για τον εκβιασμό τής ενωτικής λύσεως, θα ήταν δυνατό να υποστηριχθεί ότι ή συστηματική ώθηση προς την οικονομική ανασύνταξη και ανάπτυξη τής Μεγαλονήοου δεν είχε αποτελέσει πρωταρ­χικό σκοπό για τις αρμοστειακές αρχές, αποκλειστικά σχεδόν προσηλωμένες στην ταχύτερη δυνατή επιδίωξη τής ενώσεως.

(Μον. 40 )