Οριοθέτηση: πώς βάζουμε όρια στα παιδιά
Για να κατακτήσει ένα παιδί την ανάγνωση και να μη συλλαβίζει όταν διαβάζει, θα πρέπει πρώτα να έχουν προηγηθεί κάποιες άλλες γνώσεις:
Το πρώτο και βασικότερο βήμα είναι να μπορεί το παιδί να αναγνωρίζει τα γράμματα και τις φωνούλες που κάνει το καθένα. Π.χ. το γράμμα άλφα έχει φωνούλα «Α». Εάν δε το κατανοήσει αυτό, τότε θα του ζητήσετε να διαβάσει τη λέξη «αετός» και εκείνο θα διαβάσει «αλφα-ετός»
Δεύτερον θα πρέπει να έχει μάθει να σχηματίζει παρεούλες (συλλαβές) και να τις προφέρει σωστά. Για παράδειγμα π…α…. πα. Πολύ σημαντικό είναι να ΜΗΝ βάζουμε στη μέση το “και”, γιατί το παιδί θα δυσκολευτεί πολύ. Δηλαδή, δεν πρέπει να λέμε π “και” α…πα , αλλά π…α…..πα. Επίσης, είναι λάθος να λέμε που και α…., γιατί το παιδί αντί να απαντήσει πα, θα πει που-ά!
Τρίτον, θα πρέπει να ξέρει πώς διαβάζονται οι δίφθογγοι: πχ. αι = ε, οι = ι….
Αφού, λοιπόν, έχει κατακτήσει όλα τα παραπάνω, τότε του δίνουμε λέξεις για να αρχίσει σιγά σιγά να διαβάζει και στη συνέχεια μικρές και μεγαλύτερες προτάσεις.
Ανάλογα με το ρυθμό και το βαθμό που ανταποκρίνεται το παιδί, μπορούμε να προχωρήσουμε σε κάτι πιο σύνθετο χρησιμοποιώντας παραμύθια για ανάγνωση για παιδιά Α δημοτικού.
Ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας και το επίπεδο του παιδιού, αυξάνεται και ο αριθμός των λέξεων του κειμένου. Φυσικά είναι ευχάριστα με εικόνες και ιστορίες ελκυστικές, που κάνουν το παιδί να θέλει να διαβάσει μόνο του τη συνέχεια.
Αυτό καλό είναι να γίνεται σε καθημερινή βάση, έτσι ώστε να μη χάνει την επαφή του με τη γλώσσα το παιδί, αλλά όχι όμως και να πιέζεται να το κάνει, γιατί θα υπάρχουν τα αντίθετα αποτελέσματα.
