Οπτικός τηλέγραφος (πυρσεία)

Ένας τρόπος μετάδοσης μηνυμάτων στην αρχαιότητα ήταν με τη φωτιά, η πυρσεία ή οπτικός τηλέγραφος. Εφευρέθηκε το 154 π.Χ. από τους Κλεόξενο και Δημόκλητο, δυο Αλεξανδρινούς επιστήμονες. Στους τηλεπικοινωνιακούς σταθμούς έχτισαν δυο τοίχους σε σχήμα μαιάνδρου. Στις εσοχές των τοίχων είχαν τοποθετήσει πυρσούς, πίσω έκαιγε πάντα φωτιά ώστε να ανανεώνουν τη φωτιά των πυρσών και μπροστά τους είχαν το ελληνικό αλφάβητο χωρισμένο σε σειρές και στήλες. Είπαν ότι στον αριστερό θα αποτυπώνονται οι σειρές και στο δεξιό οι στήλες. Αν για παράδειγμα ήθελαν να στείλουν τη λέξη Νίκη έκαναν το εξής. Έλεγαν ότι το γράμμα Ν βρίσκεται στη τρίτη σειρά οριζόντια και στη τρίτη σειρά κάθετα οπότε ο απέναντι σταθμός όταν έβλεπε τρεις πυρσούς αριστερά και τρείς δεξιά ήξερε ότι λάμβανε το γράμμα Ν. Αυτός ο τρόπος ήταν ο πρόδρομος των σημάτων Μορς και επίσης ήταν η βάση της ψηφιακής λογικής. Είχε την πρωτοτυπία να μην έχει προσυμφωνημένα μηνύματα αλλά μπορούσαν να στείλουν ό,τι ήθελαν ελεύθερα. Ήταν ορατό από απόσταση 30 χιλιομέτρων.

Υδραυλικός τηλέγραφος

Επίσης χρησιμοποιούσαν την υδραυλική διόπτρα, το δεύτερο μισό του 4^ου αιώνα, προηγείται χρονικά του οπτικού τηλέγραφου και το ανακάλυψε ο Αινείας ο Τακτικός. Κατασκεύασε κεραμικές φιάλες ισομεγέθη τόσες όσοι οι σταθμοί αναμετάδοσης. Μέσα σε κάθε φιάλη με νερό υπήρχε ένας φελλός με καρφιτσωμένα μηνύματα. Όταν ήθελαν να στείλουν μήνυμα, ο πομπός άναβε τον πυρσό του . Το ίδιο έκανε και ο δέκτης όταν ήταν έτοιμος λάβει το μήνυμα. Άνοιγαν ταυτόχρονα τις βρύσες όταν έκανε ξανά σήμα ο πομπός. Όταν κατέβαζε τον πυρσό του ο πομπός έκλειναν τις βρύσες μαζί και τότε διάβαζε το μήνυμα που έδειχνε στο πάνω μέρος των φιαλών.

ΠΗΓΕΣ:

• https://www.youtube.com/watch?v=3SfpHwRXqDM

Χρήστος – Δημήτρης