Όταν δουλεύει η φαντασία μας….

Λουκία Δρακοπούλου

Ένα φανταστικό ταξίδι με τον Πινόκιο και τους φίλους μας

Γεια σας, είμαι η Λουκία και τώρα θα σας διηγηθώ πώς πέρασα στο ταξίδι που έκανα.
Έκανα ένα φανταστικό ταξίδι στην Αμερική, Νέα Υόρκη, με τον Πινόκιο, την Ελισάβετ και τον Νικ. Σκεφτόμασταν αυτό το ταξίδι καιρό τώρα. Μέχρι που μία Πέμπτη βράδυ του περασμένου μήνα αρχίσαμε την συζήτηση για το ταξίδι μας !
Και ξεκινήσαμε κάπως έτσι:
– Θυμάστε το ταξίδι που λέγαμε;
– Χάχα, ναι, όνειρα έχουμε κάνει γι’ αυτό.
– Να το πραγματοποιήσουμε.
– Ναι, πότε;
– Τι θα λέγατε για το άλλο Σάββατο;;
– Φανταστική ιδέα! Συμφωνείτε όλοι;
– Ναι, το άλλο Σάββατο φεύγουμε για Αμερική λοιπόν!

…….και φτάσαμεε !!!

Ώρες και ώρες πέρασαν, μέχρι το πρωί που ξυπνήσαμε σε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο!!
Ξεκινήσαμε την πρώτη μας βόλτα στην Αμερική λοιπόν, όλοι ήμασταν κατενθουσιασμένοι! Ξεκινήσαμε μπαίνοντας σε ένα δάσος. Αλλά δεν ήταν δάσος! Ήταν ένα πολύ παράξενο δάσος .

Τώρα λοιπόν, πριν μπούμε στο δάσος, απέξω ήταν κάποιοι άνθρωποι και φωνάζανε ότι αν μπεις σε αυτό το δάσος θα περάσεις σε έναν άλλο κόσμο. Αυτό μας παρέσυρε να μπούμε και μπήκαμε. Στα πρώτα μας βήματα μέσα στο δάσος όλα ήταν φυσιολογικά μέχρι που αρχίσαμε να ακούμε περίεργους ήχους, τρομακτικά γέλια, σειρήνες, καπνούς και βήματα. Τρομάξαμε πολύ! Ο Πινόκιο για να μας καθησυχάσει είπε ότι εκείνος το κάνει! Αλλά η μύτη του τον πρόδωσε (όταν λέει ψέματα ο Πινόκιο μεγαλώνει η μύτη του)
– Χάχα, Πινόκιο! Είπε η Ελισάβετ.
– Τουλάχιστον σας έκανα να γελάσετε.
– Αυτό είναι αλήθεια, ξεχαστήκαμε για λίγο.

Περπατούσαμε μιλώντας μέχρι που πετάχτηκε ένας λύκος, πολύ αγριεμένος. Ααααα, έκανε η Ελισάβετ και κρύφτηκε πίσω από ένα δέντρο. Ο Πινόκιο και ο Νικ τρέχουν να φύγουν αλλά εγκλωβίζονται σε μεγάλους ιστούς που πάνω ήταν αράχνες. Η Ελισάβετ είδε σκιές στο δέντρο που κρυβόταν και φώτα να αναβοσβήνουν. Τότε έφυγε από το δέντρο ξεχνώντας το λύκο, έπεσε επάνω του και αυτός έκανε γκρρρρ..
Η Ελισάβετ τον παρακάλεσε να φύγει και πράγματι έφυγε !Έμενα ευτυχώς δεν με είχε δει !
Ψάχνοντάς τον Πινόκιο και τον Νικ συζητήσαμε διάφορα, ένα όμως ήταν πολύ σημαντικό, ότι η γούνα του λύκου ήταν σαν ψεύτικη. Από τότε άρχισαν πολλές υποψίες! Βρήκαμε τον Πινόκιο και τον Νικ μπλεγμένους μέσα στους ιστούς της αράχνης σαν μούμιες.
– Βγάλτε μας από δω, φώναζε ο Πινόκιο.
Κόβουμε δυο ξύλα !
. Με τα ξύλα πιάνουμε τους ιστούς και σιγά σιγά τους βγάζουμε!!
Εντέλει βγαίνουν από τους ιστούς αφού τους ξετυλίξαμε. Συνεχίσαμε τη βόλτα μας σε ένα από τα πιο παράξενα δάση του κόσμου. Είδαμε μια πόρτα που έλεγε «έξοδος». Τρέξαμε προς αυτή και βγήκαμε. Απ’ έξω βρισκόταν κάποιοι άνθρωποι που μας ρώτησαν:
– Πώς ήταν;
– Τρομακτικά και ανατριχιαστικά, απαντήσαμε.
– Και πώς νιώθατε;
– Αηδία!
– Εντάξει, έχετε κάποιο άλλο παράπονο εκτός του ότι φοβηθήκατε;
– Ότι είπατε ψέματα !
– Τι ψέματα ;;
– Αφήστε το παραμύθι κύριε μου !
– Μα τι λέτε κυρία μου;
– Τι τι λέμε; Όταν μπήκαμε μας είπατε «μπείτε και θα βγείτε σε έναν άλλο κόσμο. Παρεπιπτόντως, ο άλλος κόσμος ήταν το δάσος και βγήκαμε στον ίδιο!
– Μάλλον θα έγινε κάποιο λάθος, τι να πω, χίλια συγγνώμη!
– Δε θέλουμε συγγνώμη, θέλουμε να σας πούμε ότι μας κάνατε να φερθούμε άθλια μπροστά στους φίλους μας. Αλλά δε με νοιάζει τόσο αυτό όσο το ότι τους μπλέξατε σε ιστούς σκέτη αηδία!! Δεν νομίζω να επιτρέπεται να μας τυλίγεται με ιστους! Χωρίς εμείς να έχουμε αποφασίσει να μπούμε . Ήταν όλα λάθος εκ μέρους σας.
– Συμφωνώ μαζί σας .Τι θέλετε να κάνω τώρα, το κακό έχει είδη γίνει !
– Να μας πληρώσετε όλα τα έξοδα του ταξιδίου! Σαν πρόστιμο ! Για να μην μπλέξουμε με αστυνομίες !

Συμφώνησε .Μας τα πλήρωσε όλα και φύγαμε !!

Τέλος πάντων, η ιστορία με το δάσος μας συγκλόνισε αλλά τελείωσε. Τώρα θα συνεχίσουμε τη βόλτα μας, απλά είχαμε μια τραγική στάση!
Συνεχίζουμε λοιπόν με πολλές ωραίες βόλτες στα παζάρια, στις πλατείες στις καφετέριες κι αλλού. Περάσαμε πάρα πολύ ωραία, ήταν τέλεια!! Βρισκόμασταν σε μια από τις ωραιότερες χώρες !! Εύχομαι σε κάθε ταξίδι που πάω να περνάω τόσο ωραία!