Στην παλιά Εθνική Οδό Ρέθυμνου-Ηρακλείου, στο 35ο χιλιόμετρο όπως κατευθυνόμαστε προς Ηράκλειο,θα στρίψουμε δεξιά προς το Γαράζο.

Είναι ο ίδιος δρόμος που οδηγεί προς τα φημισμένα Ανώγεια.

Φτάνοντας στο Γαράζο, χωριό κτισμένο απέναντι από τα Ταλαία Όρη (εδώ γεννήθηκε ο μύθος για τον Τάλω), την «πρωτεύουσα» του δήμου Κουλούκωνα που είναι αντικείμενο της περιήγησής μας, θα κάνουμε την πρώτη στάση στην τεράστια κατάφυτη πλατεία του χωριού.

Πρόκειται για μία πρόσφατη ανάπλαση, με την εκκλησία της Αγίας Κυριακής να δεσπόζει στο κέντρο της.

Ο περιηγητής μπορεί να πιει σε ένα πολύ ευχάριστο περιβάλλον τον καφέ του, γνωρίζοντας τους ιδιαίτερα φιλόξενους και φιλικούς κατοίκους. Άπαξ και γίνει συμπαθής, τα κεράσματα –χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των Κρητικών- γίνονται… συνήθεια, μιας και «στο Γαράζο δεν πληρώνεις ποτέ», όπως μας είπαν…

Στο Γαράζο είναι διαθέσιμες όλες οι δημόσιες υπηρεσίες, ενώ ο εκπολιτιστικός-επιμορφωτικός σύλλογος του χωριού διακρίνεται για τις συχνές πολιτιστικές διοργανώσεις που χαίρουν μεγάλης αποδοχής.

Αξίζει να αναφερθεί ότι εδώ οργανώνεται κάθε χρόνο η Παγκρήτια Γιορτή Κίτρου (το «εθνικό προϊόν» της περιοχής), που αποτελεί την παλαιότερη πολιτιστική εκδήλωση του Νομού Ρεθύμνης.

Σε πολύ μικρή απόσταση από το κέντρο του χωριού, βρίσκεται ο παλιός οικισμός, που προσελκύει τον περιηγητή να περπατήσει μέσα στα πετρόκτιστα στενά σοκάκια, που θυμίζουν έντονα Χώρα αιγαιοπελαγίτικου νησιού.

Σε κάθε γωνία, εκτός από τους φιλικούς χαιρετισμούς των ντόπιων μόνιμων κατοίκων, τον περιμένουν πολυποίκιλες εκπλήξεις: ένα καλαίσθητο μοντέρνο άγαλμα στην είσοδο τιμά τον αγώνα επιβίωσης των κατοίκων σε παλαιότερες, πολύ πιο δύσκολες εποχές.

Οι πηγές είναι διάσπαρτες σε όλη την «πόλη», ορισμένες από αυτές μάλιστα προσφέρουν τη δροσιά τους στον περιπατητή.

Τα σοκάκια, έχουν χαρακτηριστεί για την υψηλή πολιτιστική αξία τους, κάτι που γίνεται αμέσως κατανοητό μιας και η περιοχή έχει προσεχθεί ιδιαίτερα: τα σπίτια είναι φρεσκοβαμμένα και οι μικροί αλλά κατάφυτοι κήποι τους παρουσιάζουν μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα χρωματική και φυσική αντίθεση.

Κάτω από την αψίδα του χωριού θα κινήσει την περιέργεια ένα καταγώγι, οι παλιές τουρκικές φυλακές.

Το δημοτικό υδραγωγείο, κατασκευής 1915 είναι το δεύτερο αξιοθέατο που θα τραβήξει την προσοχή μέχρι την άφιξή μας στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου: πρόκειται για μια πανέμορφη δίκλητη εκκλησία με καμπαναριό.

Το έφτιαξε ο ίδιος αρχιτέκτονας που διαμόρφωση τη θρυλική Μονή Αρκαδίου, της οποίας αποτελεί μικρογραφία. Ακριβώς δίπλα, αξίζει τον κόπο να επισκεφτούμε το Λαογραφικό Μουσείο.

Ο παλιός οικισμός συνδέεται με ένα ενετικό λιθόστρωτο με την Κάτω Βρύση, από όπου οι κάτοικοι υδροδοτούνταν τα παλιά χρόνια.

Πρόκειται για μία πανέμορφη διαδρομή εξαιρετικού φυσικού κάλλους, ανάμεσα σε πλατύφυλλα πλατάνια, καρυδιές και οπωροφόρα δέντρα.

Εκεί βρίσκεται το ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου, ανοιχτό για τον επισκέπτη καθώς και τα απομεινάρια του πρώτου εργοστασίου παραγωγής αναψυκτικών της Κρήτης.

Η πεζοπορία στο γραφικό μονοπάτι διαρκεί μόλις λίγα λεπτά, αλλά το αποτέλεσμα είναι κάτι περισσότερο από ανταποδοτικό…