Σας υποδέχομαι, φίλοι επισκέπτες, με ένα ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου. Ας το έχουμε όλοι, εκπαιδευτικοί και μη, χαραγμένο βαθιά μέσα μας.
ΧΡΕΟΣ
Δε θα ήθελα να κλείσω τα μάτια δίχως να ιδω.
Δε θα ιδώ χωρίς να μιλήσω.
Και δε θα μιλήσω χωρίς
να τραβήξω το λόγο από μέσα βαθιά μου, όπως ένα
μπηγμένο μαχαίρι. Το φώς έχει μέσα του αίμα, το αίμα έχει φώς,
κι η καρδιά μου, ευτυχώς τρυπημένη απ΄’τα βλέμματα
χιλιάδων παιδιών, είναι τώρα γιομάτη
καρφωμένα μαχαίρια.