Είναι φορές που οι δουλειές που έχουμε να κάνουμε είναι τόσο πολλές που μόλις και μετά βίας τα καταφέρνουμε, αφήνοντας λίστα με… υπόλοιπα και για την επόμενη ημέρα.
Εκείνες τις φορές -όχι και λίγες αν το καλοσκεφτούμε- κυκλοφορούμε με λίστες για να μην ξεχάσουμε όλα όσα πρέπει να κανονίσουμε, να διεκπεραιώσουμε, να οργανώσουμε, και τσεκάρουμε μία μία τις δουλειές που τελειώνουμε.
Περιθώρια κέρδους
Αυτό τον… πανικό εργασιών έχουν εδώ και καιρό σκεφτεί να εκμεταλλευτούν online εταιρείες που προσφέρουν χείρα βοηθείας σε όλους όσοι δεν τα καταφέρνουν να οργανωθούν μόνοι τους. Ετσι, λοιπόν, το Διαδίκτυο είναι γεμάτο από εταιρείες που -με το αζημίωτο- μας βοηθούν να φέρουμε εις πέρας όλα όσα δεν προλαβαίνουμε ή απλώς βαριόμαστε να κάνουμε.
Από το να κλείσουμε ένα ταξίδι μέχρι το να θυμηθούμε να πάμε σε κάποιο ραντεβού, και από το να οργανώσουμε μια κοινωνική εκδήλωση μέχρι να τηλεφωνήσουμε για συγχαρητήρια, ευχαριστήρια κ.λπ., «ειδικοί» στον Ιστό γίνονται βοηθοί μας σε ό,τι ζητήσουμε.
Το ενδιαφέρον είναι ότι οι «βοηθοί» αυτοί μπορεί κάλλιστα να απέχουν χιλιόμετρα μακριά, να βρίσκονται στην άλλη πλευρά της υδρογείου, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να λειτουργούν σαν ευσυνείδητοι προσωπικοί γραμματείς, που το μοναδικό τους μέλημα είναι να εξυπηρετούν τους πελάτες τους, κάνοντας ευκολότερη τη ζωή τους. Ή τουλάχιστον αυτό «πουλάνε» ότι κάνουν.
Για 5 δουλειές μέσα στο μήνα η υπηρεσία ζητεί 25 δολάρια. Οι 15 δουλειές κοστίζουν 45 δολάρια, ενώ οι 25 δουλειές 65 δολάρια. Οι εν λόγω ιστότοποι μάλιστα είναι πάντα γεμάτοι από πελατεία, και ανάλογα sites φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Και μάλιστα όχι μόνο στις ΗΠΑ, όπου κάνουν θραύση, αλλά και σε χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία.
Και επειδή ο Ιστός μας φέρνει όλους πιο κοντά, στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρει κανέναν από τους «εργοδότες» πού είναι η έδρα των βοηθών τους. Αρκεί να γίνεται η δουλειά. Γρήγορα, αποτελεσματικά και σωστά. Τα υπόλοιπα είναι μόνο χάσιμο χρόνου. Οι εποχές που η Βουγιουκλάκη προέτρεπε τον Παπαμιχαήλ να της υπαγορεύσει κείμενο «πιο γρήγορα, πιο γρήγορα» έχουν, απ’ ό,τι φαίνεται, περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα το γραμματέα δεν θέλουμε να τον βλέπουμε, θέλουμε απλώς να ξέρουμε ότι είναι εκεί.
Η «φάμπρικα» των βοηθών δουλεύει ως εξής: Ο εκάστοτε εργοδότης δημιουργεί προφίλ στην εταιρεία που θα ήθελε να τον εξυπηρετήσει, η εταιρεία τού παρέχει προσωπικό γραμματέα και με αυτόν συνεννοείται μέσω e-mail για τα περαιτέρω. Τα αποτελέσματα είναι παραπάνω από ικανοποιητικά, αφού τα ξένα ΜΜΕ δεν παύουν να εκθειάζουν την επίδοση της online εργασίας των «βοηθών». Και δεν είναι μόνο τα ΜΜΕ. Μια ματιά στους διάσημους «πελάτες», εταιρείες υψηλής αναγνωρισιμότητας που χρησιμοποιούν αυτές τις υπηρεσίες, θα πείσει και τον πλέον επιφυλακτικό και… άπιστο αναγνώστη.
Σε καιρούς οικονομικής κρίσης, λοιπόν, και βλέποντας πόσο έχουν «πιάσει» τέτοιες επιχειρήσεις στο εξωτερικό, αναρωτιέμαι αν κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να σταθεί και στην Ελλάδα. Να δημιουργηθούν, δηλαδή, εταιρείες που να προσφέρουν online βοήθεια σε όλους εκείνους που δεν έχουν χρόνο για χάσιμο.
Τηλε-εργασία
Βέβαια, η ελληνική πραγματικότητα δεν μπορεί ακόμα να «χωνέψει» εύκολα πώς μπορεί κάποια δουλειά να γίνεται χωρίς τη φυσική παρουσία του εργαζομένου. Υπάρχει η προκατάληψη ότι όποιος εργάζεται πρέπει και να «φαίνεται» σε κάποιο γραφείο, σε κάποιο πόστο, τέλος πάντων.
Ομως η παρουσία κοστίζει. Κοστίζει χρήματα σε υποδομές, εξοπλισμό, γραφεία κ.λπ. Αν η ίδια δουλειά μπορεί να γίνει -το ίδιο καλά- χωρίς πάγια, ρεύμα, ενοίκια, λογαριασμούς τηλεφώνου κ.λπ., παρά μόνο πληρώνοντας εκείνους που εργάζονται, μήπως αυτό αποτελεί μια λύση στην καλπάζουσα ανεργία; Και μήπως τέτοιου τύπου επιχειρήσεις είναι εκείνες που πιθανώς θα ευδοκιμήσουν ευκολότερα στο μέλλον;
Για περισσότερα δείτε ακόμα (ενδεικτικά) και τα:
Πηγή: “Ελευθεροτυπία” ( της Μαρίας Μυστακίδου _8-9-2013)
