Η Ε’ Δημοτικού του σχολείου μας, υπό την καθοδήγηση της δασκάλας Παρασκευής
Λάσκου, οργάνωσε τη σχολική γιορτή για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Η
εκδήλωση περιλάμβανε την παρουσίαση του χρονικού των γεγονότων, τα “αγωνιστικά”
τραγούδια της εποχής και ένα ταιριαστό θεατρικό δρώμενο, «Τα μαγικά μαξιλάρια» του Ευγένιου Τριβιζά.
Στη θεατρική παράσταση αφηγηθήκαμε την ιστορία μιας πόλης, της Ουρανούπολης,
όπου δεν υπήρχαν πάρκα, Λούνα Παρκ ή οτιδήποτε θα μπορούσε να φέρει χαρά
στους ανθρώπους. Ο βασιλιάς της πόλης, ο Αρπατίλαος, ήταν ο πιο σκληρός και
απαίσιος άνθρωπος που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Είχε καταργήσει όλες τις
γιορτές και τις αργίες. Για παράδειγμα, είχε μετονομάσει την Κυριακή σε
Προδευτέρα όπου τα παιδιά πήγαιναν στο σχολείο κανονικά. Οι κάτοικοι ήταν
εξοργισμένοι με τις πράξεις του βασιλιά, και εκείνος κάλεσε τους συμβούλους του
για να μάθει γιατί ο λαός του δεν τον αγαπούσε.
Μετά από αρκετή συζήτηση, ο αρχιμάγος του παλατιού πρότεινε στον βασιλιά να
φτιάξει μαξιλάρια που προκαλούν εφιάλτες. Αυτά τα μαξιλάρια είχαν μαγικές
ιδιότητες, κάνοντας τους ανθρώπους να βλέπουν φρικτά όνειρα όταν κοιμούνταν.
Έτσι, η πραγματικότητα θα τους φαινόταν πιο ευχάριστη συγκριτικά με τους εφιάλτες
που ζούσαν στα όνειρά τους.
Μια δασκάλα, όμως, μαζί με τους μαθητές της ανακαλύπτει την πλεκτάνη και
αποφασίζουν να δημιουργήσουν μαξιλάρια που φέρνουν τα πιο γλυκά και χαρούμενα
όνειρα, γεμάτα ευτυχία και όμορφες σκηνές. Στο τέλος, οι ήρωες καταφέρνουν να
ανατρέψουν τον Αρπατίλαο και τους συμβούλους του από τον θρόνο.
Μαθητές και μαθήτριες διασκέδασαν πολύ με όλη τη διαδικασία της παράστασης, από την προετοιμασία των σκηνικών μέχρι και τη δραματοποίηση του έργου κατά τη διάρκεια της σχολικής μας γιορτής.
Το παραμύθι παραλληλίζεται με τα γεγονότα της περιόδου της δικτατορίας στην
Ελλάδα, όπου επικρατούσαν ανάλογες καταστάσεις καταπίεσης και έλλειψης
ελευθερίας. Μέσα από την ιστορία αυτή, οι μαθητές ευελπιστούμε ότι μυήθηκαν
καλύτερα στα επίδικα ζητήματα εκείνης της εποχής με έναν πιο προσιτό και δημιουργικό τρόπο, αξιοποιώντας το παραμύθι ως μέσο διδασκαλίας του δημοκρατικού ιδεώδους. Το μήνυμα του παραμυθιού τους βοηθά να κατανοήσουν βαθύτερα τι συνέβη τότε, προσφέροντας μια διαφορετική οπτική μέσα από μια φανταστική και συμβολική αφήγηση.
Πολύτιμη υποστήριξη στην προετοιμασία πρόσφερε η εικαστικός του σχολείου,
Σοφία, και ο δάσκαλος Φυσικής Αγωγής, Μανώλης Λευκόπουλος, οι οποίοι
συνεργάστηκαν με τους μαθητές για την κατασκευή των σκηνικών. Ο δάσκαλος
μουσικής, Ζαχαρίας Μενδωνίδης, έδωσε κατευθυντήριες οδηγίες για τα τραγούδια, ενώ ο δάσκαλος πληροφορικής, Λεωνίδας Φούντας, ανέλαβε τη μουσική
επιμέλεια της γιορτής.
