Την τελευταία Παρασκευή του Ιανουαρίου τα παιδιά επισκέφθηκαν το Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο για να παρακολουθήσουν τη θεατρική παράσταση “Τα ψηλά βουνά”. Πρόκειται για μία παραλλαγή του κλασικού μυθιστορήματος του Ζαχαρία Παπαντωνίου από μια δημοφιλή, πρωτευουσιάνικη θεατρική ομάδα, αυτό που λέμε “Α’ Εθνικής”!
Ήδη από τις πρώτες στιγμές μας στην μυσταγωγική αίθουσα-στολίδι του σύγχρονου Χιακού πολιτισμού, ο ενθουσιασμός μας ήταν μεγάλος, καθώς είδαμε πολλά αγαπημένα μας πρόσωπα, τις περσινές δασκάλες στο Πυργί, την κ. Δέσποινα και την κ. Βιργινία, τις οποίες τις γνωρίζαμε κι από προηγούμενες χρονιές, αλλά και πολλούς φίλους μας από άλλα σχολεία. Στημένο ήταν ήδη και το σκηνικό το οποίο μας περίμενε και μας έβαζε αμέσως στο θέμα καθώς απεικόνιζε ένα ορεινό τοπίο με ψηλά βουνά.
Μόλις η παράσταση ξεκίνησε, ξεκίνησαν κι ένα σωρό ερεθίσματα! Ήχοι, κινήσεις, χρώματα, φώτα ! Όλα μας μάγεψαν! Οι διάλογοι ήταν πολύ αστείοι και εμπεριείχαν παροιμίες, δημοτικά τραγούδια και χορούς καθώς και ποιήματα της ελληνικής παραδοσιακής λογοτεχνίας. Οι ήρωες ήταν παιδιά της ηλικίας μας που στις διακοπές του σχολείου αποφάσισαν να κάνουν μια εκδρομή στα ψηλά βουνά για να δουν τα αστέρια και να αναζητήσουν το δικό τους αστέρι – οδηγό στη ζωή. Μεταξύ των ηρώων υπήρχε κι ένας δάσκαλος σε μορφή φιγούρας θεάτρου σκιών που εμφανιζόταν για να συμβουλεύσει τα παιδιά τις κρίσιμες στιγμές.
Στη διαδρομή τους αυτή οι ήρωες πέρασαν από πολλά χωριά της Χίου. Μέχρι κι από τα Μεστά πέρασαν! Όταν έφτασαν στον προορισμό τους ίδρυσαν μία πολιτεία γεμάτη ειρήνη κι αγάπη για το περιβάλλον και κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της επιβίωσης στην ελληνική βουκολική ύπαιθρο αλλά και τον περιβαλλοντικό κίνδυνο του εμπρησμού.
Τα καλύτερα σημεία φυσικά ήταν οι διαδραστικές δραστηριότητες της παράστασης, με αποκορύφωση τη στιγμή που ένας πρωταγωνιστής κατέβηκε από τη σκηνή, πλησίασε τους θεατές και ρωτούσε απόψεις για την εξέλιξη της παράστασης. Ας δούμε όμως τι μας είπαν οι μαθητές μας και οι μαθήτριές μας για την παράσταση που παρακολούθησαν:
“Εγώ χάρηκα πολύ που στην αρχή είδαμε τις παλιές μας κυρίες κι εγώ είδα και κάτι φίλους μου από άλλα σχολεία.”
“Ήταν ωραία τα φώτα και οι μουσικές. Μου άρεσε που μπορούσαμε κι εμείς να τραγουδάμε και να μιλάμε με τους ήρωες.”
“Ο Φουντούλης είχε πολύ πλάκα! Όλο θύμωνε και πεινούσε.”
“Όταν ο Φάνης μιλούσε για τα κτηνοτροφικά προιόντα και είπε και για το μαστέλο, μου άνοιξε την όρεξη.”
“ Ευτυχώς που πήραμε όλοι μαζί κυνήγι τους πουρναρήτες κι εεεειιιιοοοοππππ ρίξαμε νερό και σβήσαμε τη φωτιά που έβαλαν στο δάσος.”
“Τα σύννεφα έσωσαν τα ψηλά βουνά με τη βροχή τους.”
«Τι ωραία που κάναμε αυτή τη μετακίνηση στο Ομήρειο και βγήκαμε έξω από το σχολείο μας για να δούμε θέατρο. Να μας ξαναπάτε κι αλλού»
Φεύγοντας έχουμε να πούμε ότι ήρθαμε σε επαφή με μία διαφορετική μορφή έκφρασης, λόγου και τέχνης. Ακούσαμε παραδοσιακά τραγούδια και νανουρίσματα των γιαγιάδων μας, αποκτήσαμε νέες γνώσεις για τη ζωή στην ύπαιθρο, για τη σημασία του ενεργού πολίτη, για την αξία των προσωπικών στόχων και το κυνήγι των ονείρων μας, μα πάνω από όλα ξεμυτίσαμε από το οικείο περιβάλλον του σχολείου μας και κοινωνικοποιηθήκαμε σε έναν πολιτιστικό χώρο.
Διασκεδάσαμε με την ψυχή μας! Με το καλό να ακολουθήσουν κι άλλες δράσεις κι εξορμήσεις!
