Αποχαιρετισμός για τα «μεγάλα» παιδιά του σχολείου μας, τους μαθητές μας της ΣΤ΄ , παιδιά που μεγάλωσαν για έξι χρόνια μες την αγκαλιά του σχολείου και που μας δίνουν την ευκαιρία να καμαρώνουμε γι’ αυτά.

Έπαιξαν  μπροστά μας τα θεατρικά που επιμελήθηκαν με τον δάσκαλό τους – όπου με χιούμορ πέρασαν και τα σημαντικά τους μηνύματα. «Παιχνίδι και διασκέδαση  και παρέα στη ζωή των παιδιών – όχι μόνο μελέτη ούτε μόνο απαιτήσεις από την πλευρά των ενηλίκων!»

Χόρεψαν και τραγούδησαν με την ψυχή τους, μαζί με τους δασκάλους τους – και κυρίως με τον δάσκαλο που είχαν στο πλάι τους για τρεις χρονιές, τον κ. Βασίλη Βασιλείου! Χάθηκαν στις αγκαλιές των φίλων τους – των μικρότερων συμμαθητών τους που τους αποχαιρέτησαν έναν προς έναν ονομαστικά με λόγια που μιλήσαν στην καρδιά μας σε μια ατμόσφαιρα φορτισμένη από συναισθήματα.

Έδειξαν την αγάπη τους στο  σχολείο που αφουγκράστηκε τις ανησυχίες και τις ανάγκες τους, που τα καθοδήγησε όταν το χρειάστηκαν, που ελάφρυνε τις στιγμές της δυσκολίας τους και τους πρόσφερε αξίες για να ζήσουν τη ζωή τους ως δώρο για τον εαυτό τους και για την κοινωνία. Έδειξαν ότι έχουν δυνατές κι όμορφες αναμνήσεις από το σχολείο τους, όπου έμαθαν ν’ αναλαμβάνουν υποχρεώσεις, να διαφωνούν μ’ επιχειρήματα, ν’ ανέχονται τα σφάλματα των μικρότερων, αλλά και να παρεμβαίνουν – όταν πρέπει-  με διάκριση, με στοργή και με υπευθυνότητα.

Έκλαιγαν τα παιδιά μας, γιατί όσα έζησαν τα έξι χρόνια του Δημοτικού ως ένα συνεχές παρόν νιώθανε ότι θ’ αποτελούν πια αναμνήσεις.

Κι άκουσαν τα παιδιά – το ξέρουν άλλωστε- ότι η σχέση με το σχολείο όπου μεγάλωσαν δε σταματά με την αποφοίτηση. Πάντα θα είναι δικό τους , πάντα θα είναι έτοιμο όχι μόνο να τα υποδέχεται  αλλά και να υπολογίζει σ’ αυτά- γιατί είναι και χαρισματικά και δοτικά!

Και το έδειξαν εμπράκτως καθώς πρόσφεραν δώρα  ευγνωμοσύνης :

στην κυρία Κούλα – την επιστάτριά μας και παντοτινή βοηθό τους από την πρώτη τους μέρα στο σχολείο·

στους δασκάλους τους – οδηγούς στο ταξίδι τους στη γνώση και στην επικοινωνία με συμμαθητές  άλλων χωρών·

αλλά και στη Σχολική Βιβλιοθήκη – το μαγικό μέρος απ’ όπου με όχημα ένα βιβλίο ξεκινούν  τα παιδικά όνειρα το θαυμαστό τους ταξίδι.

Ευχόμαστε στα παιδιά μας που θα βρεθούν στο Γυμνάσιο να είναι γερά, να προοδεύουν, να γεύονται χαρές και να ‘ναι ευτυχισμένα.

Συγχαρητήρια στους δασκάλους που προετοίμασαν τη γιορτή της ΣΤ΄ , τον κ. Βασίλη για τα θεατρικά , την κ. Βαρβάρα που δίδαξε τραγούδι στη νοηματική , τον κ. Τάσο και τον κ. Γιώργο που ετοίμασαν τον εξοπλισμό .

Συγχαρητήρια στην κ. Ευδοκία, τη Γυμνάστριά μας, για τον άθλο της : να παρουσιάσει πλούσιο χορευτικό πρόγραμμα με τη συμμετοχή όλων των τάξεων.

Συγχαρητήρια τέλος αξίζουν στον Σύλλογο Γονέων που οργάνωσε την όμορφη, τη συγκινητική  γιορτή της αποφοίτησης και ετοίμασε τα δώρα αποχαιρετισμού  για τα μεγάλα παιδιά ,  τα δωράκια καλωσορίσματος για τα μικρά που θα υποδεχθούμε στην Α΄ Τάξη αλλά και τα δώρα των τυχερών της βραδιάς.

Στα πλαίσια του μαθήματος των Τ.Π.Ε. οι μαθητές της Δ’ τάξης του σχολείου μας, με στόχο να ενθαρρυνθούν, κάνοντας χρήση των Τεχνολογιών της Πληροφορικής και της Επικοινωνίας μαζί με την εκπαιδευτικό κ. Μαριάννα Κωτούλα, υλοποιήσαμε διαθεματικές δραστηριότητες της ρομποτικής και STEM.

   Η αρχή έγινε με την επίσκεψη της κ. Ευδοκίας Ποιμενίδου, η οποία  όταν επισκέφθηκε το σχολείο  για να κουβεντιάσει με τα παιδιά για τα βιβλία της, μας χάρισε το παραμύθι της « Ο δράκος που έφαγε τα παραμύθια» καθώς και τη συλλογή 6 χριστουγεννιάτικων ιστοριών της Γιώτας Φώτου «Χριστούγεννα Χ 6 ».

Έπειτα  ο Κ. Βασίλης, ο δάσκαλος της ΣΤ΄ μας έφερε κι άλλα καλά μαντάτα!

Μια κούτα γεμάτη λογοτεχνικά βιβλία  – αλλά και DVD με παιδικές ταινιούλες έψαχνε σχολείο να την υποδεχθεί. Ε, τα παιδιά μας, σκάσανε το μυστικό : ότι έχουμε θέσεις αδειανές στα ράφια της Σχολικής Βιβλιοθήκης κι ευχαρίστως θα την φιλοξενήσουμε!

Κάπως έτσι τα βιβλία και DVD που βλέπετε φτάσανε στη βιβλιοθήκη μας . Τα έφεραν ένα πρωινό ο Πρόεδρος του ΠΟΚΕΛ, ο συντοπίτης μας ποιητής, ηθοποιός και καθηγητής  κ. Αργύρης Γιουρούκης μαζί με τον Γραμματέα του ΠΟ Κ Ε Λ Βαγγέλη Ρεμπάπη και μας γέμισαν χαρά.

Δάσκαλοι και μαθητές,  ευχαριστούμε ολόψυχα το Πολιτιστικό Κέντρο Εκπαιδευτικών Λάρισας  γι’ αυτή τη γενναιόδωρη προσφορά.

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Τα παιδιά σ’ όλες τις τάξεις αγωνιούσαν: «Πότε θα έρθει και στο δικό μας σχολείο;»

Επειδή είχαν ενημερωθεί στο μεταξύ ότι στα Γυμνάσια και στις Βιβλιοθήκες της περιοχής είχε φτάσει ήδη … Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ.

Περίμεναν λοιπόν με αγωνία να κάνει την εμφάνισή της και στις δικές μας αίθουσες.

Και πραγματικά έφτασε, την Πέμπτη στις 16 Μαΐου, μια μέρα συννεφιασμένη και βροχερή για να μας γεμίσει με φως και χαρά. Και να γιατί:

Πρώτα – πρώτα ένιωσαν ότι κάτι παράξενο συμβαίνει τα μικρά μας της Α΄ και της Β΄ τάξης:

Η κυρία Σκιάχτρω με το καλό της μενεξεδί φουστάνι και το πλατύγυρο ρομαντικό καπέλο ‘έσκασε μύτη’ πρωί πρωί  και τους άφησε να την κοιτάζουν με το στόμα ανοιχτό! Τους γνώρισε έναν έναν προσωπικά κι έπιασαν την κουβέντα και είπαν τα μυστικά τους κι έφτιαξαν στη συνέχεια με τη βοήθεια των δασκάλων τους αλλά και της κ. Αναστασίας Λιάπη – που είναι η συγγραφέας της κυρίας Σκιάχτρως – τα δικά τους μικρά κι απίθανα σκιάχτρα : «τους φύλακες της γλάστρας».

Το επόμενο δίωρο τα παιδιά μας της Γ΄ και της Δ΄ είδαν κι αυτά ότι οι ήρωες των παραμυθιών που αγαπάμε μπορεί και να ζωντανέψουν καμιά φορά! Δίπλα στο δικό τους σκιάχτρο, την Κυρά Καλή την Ηλιοφώτιστη– ναι, ναι αυτή που τρομάζει τους φόβους των παιδιών και τους διαλύει στο λεπτό-να σου η καλή μας κυρία Σκιάχτρω! Έπιασαν την κουβέντα και τη ρώτησαν όλα όσα ήθελαν να μάθουν για το αγαπημένο τους παραμύθι. Κι όταν της ζήτησαν να γνωρίσουν και τη συγγραφέα,την κυρία Αναστασία Λιάπη,  δεν τους χάλασε χατίρι. Φεύγοντας τη συνάντησε και την έστειλε στην αίθουσα να τους λύσει τις απορίες και να τα βοηθήσει να κατασκευάσουν, να ονομάσουν και να ζωντανέψουν τα δικά τους σκιάχτρα.

Στο μεταξύ οι μαθητές της Ε΄ ζούσαν το δικό τους παραμύθι. Στην τάξη τους είχε φτάσει η δική τους συγγραφέας, η κυρία Ευδοκία Ποιμενίδου… κι είχαν πολλά να κουβεντιάσουν με αφορμή μια φώκια και  μια μικρούλα ντεντέκτιβ κι ένα πειρατικό σκουλαρίκι! Μαζί μ’ αυτά όμως η κυρία Ευδοκία τους παρουσίασε – στον διαδραστικό πίνακα- τ’ απειλούμενα είδη στη χώρα μας και κουβέντιασαν για την υποχρέωση που έχουμε να τα προστατέψουμε. Μάθανε πόσο μοναδικά και υπέροχα πλάσματα απειλούνται και πήραν σίγουρα τις σωστές αποφάσεις τα παιδιά μας. Στο τέλος της δώρισαν το επιτραπέζιο παιχνίδι που κατασκεύασαν με τους δασκάλους τους με αφορμή το βιβλίο που είχαν διαβάσει: « Η φώκια, η ντεντέκτιβ και το πειρατικό σκουλαρίκι» και που παίζεται όπως το φιδάκι – μόνο που μπορείς να γλιτώσεις την ποινή που σου ρίχνει ο Πειρατής αν απαντήσεις σωστά στην ερώτηση της κάρτας που σου τραβάει ο διαιτητής. Όλες οι ερωτήσεις στηρίζονται στο βιβλίο της κυρίας Ευδοκίας.

Και η έκπληξη για το τέλος! Ξέρετε εσείς κανένα παιδί που όταν χτυπήσει το κουδούνι, προτιμάει να καθίσει μέσα στην τάξη για μάθημα παρά να τρέξει στην αυλή για διάλειμμα; Ε, εμείς συναντήσαμε 10 τέτοια παιδιά, τους μαθητές της ΣΤ΄! Γιατί όταν άρχισαν να μιλούν με την κυρία Ευδοκία Ποιμενίδου για το άλλο της βιβλίο: «Τα διαμάντια της Δόμνας», το ιστορικό μυθιστόρημα για παιδιά που μιλά για την Ανατολική Θράκη και τη μικρασιατική καταστροφή, ήθελαν να μάθουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Για τους τόπους και τα πρόσωπα της ιστορίας, για τα ονόματα των ηρώων, για το αν ήταν αληθινή η ιστορία και τα πρόσωπα, για τις φωτογραφίες και τις εικόνες που βρήκαν στις σελίδες του βιβλίου … Και φυσικά η συζήτηση με την κυρία Ευδοκία ήταν τόσο συναρπαστική που όταν τους προτείναμε στο άκουσμα του κουδουνιού να βγουν στο διάλειμμα για να συνεχίσουμε μετά, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ!!!!!

Ποιες αφηγήσεις και ποια γεγονότα καθήλωσαν τα παιδιά μας της ΣΤ΄;  Όσοι θέλετε να μάθετε, μπορείτε ν’ αναζητήσετε τους λόγους στο βιβλίο της κ. Ευδοκίας. Τα παιδιά της ΣΤ΄ έχουν ετοιμάσει και κρυπτόλεξο με ονόματα ηρώων αυτού του βιβλίου που αποτελεί ύμνο στη φιλία των λαών και ύμνο στην ειρήνη.

Για όλους αυτούς τους λόγους οι Δάσκαλοι και η Διευθύντρια του σχολείου θέλουμε να ευχαριστήσουμε δημόσια τις συγγραφείς. Επισκέφθηκαν το σχολείο μας και πρόσφεραν θετικότητα, χαρά και … δώρα  :

α) υλικά για να δημιουργήσουν τα παιδιά τη δική τους κατασκευή η κ. Αναστασία Λιάπη και

β) Δύο παιδικά βιβλία για τη Βιβλιοθήκη του σχολείου μας η κ. Ευδοκία Ποιμενίδου:

1. Χριστούγεννα Χ 6 της Γιώτας Φωτίου (από το Πολιτιστικό Κέντρο Εκπαιδευτικών Λάρισας) και

2. Ο δράκος που έφαγε τα παραμύθια της Ευδοκίας Ποιμενίδου (εκδ. Γράφημα).

Αγαπημένες μας συγγραφείς, σας ευχαριστούμε πραγματικά!

Το φετινό μήνυμα της αφίσας έρχεται από την Ιαπωνία· Eiko Kadono (Συγγραφέας) και Nana Furiya (εικονογράφος)

«Διασχίστε τις θάλασσες με τα φτερά της φαντασίας! Οι ιστορίες ταξιδεύουν πάνω στα σύννεφα, λαχταρώντας ν’ ακούσουν το χαρούμενο χτύπημα της καρδιάς σας».

«Είμαι μια ιστορία που ταξιδεύει. Πετάω παντού, με τα φτερά του ανέμου ή τα φτερά των κυμάτων, καμιά φορά και με τα λεπτά φτερά της άμμου. Πετάω βέβαια και με τα φτερά των μεταναστευτικών πουλιών, ακόμα και με τα φτερά των αεροπλάνων. Στέκομαι δίπλα σου. Γυρίζω τις σελίδες για να σου πω μια ιστορία, εκείνη που θέλεις ν’ ακούσεις. Θα σου άρεσε μια παράξενη και απίστευτη ιστορία; Ή μια λυπητερή, μια τρομακτική ή μια αστεία; Αν δεν έχεις διάθεση να την ακούσεις τώρα, δεν πειράζει. Όμως ξέρω πως κάποια μέρα θα θέλεις. Όταν θέλεις, λοιπόν, φώναξε: «Ιστορία που ταξιδεύεις έλα! Κάθισε δίπλα μου!». Κι αμέσως θα πετάξω κοντά σου.

Έχω τόσες ιστορίες να σου πω! Τι θα έλεγες για την ιστορία ενός μικρού νησιού που είχε βαρεθεί τη μοναξιά του, έμαθε να κολυμπάει κι αποφάσισε να βρει έναν φίλο; Ή για την ιστορία μιας παράξενης νύχτας, όταν παρουσιάστηκαν δύο φεγγάρια στον ουρανό; Ή για τη νύχτα που χάθηκε ο Άγιος Βασίλης;

Ω! Ακούω την καρδιά σου να χτυπάει όλο και πιο γρήγορα: Τικ τακ, τίκι τακ, τίκι τίκι τακ! Η ιστορία που ταξιδεύει βρήκε τρόπο να μπει μέσα σου κι έκανε την καρδιά σου να χτυπάει. Τώρα θα γίνεις κι εσύ μια τέτοια ιστορία με φτερά, έτοιμη να πετάξει. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε ακόμη μια ιστορία που ταξιδεύει!»

Ελληνική μετάφραση: Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου