Σήμερα στο σχολείο, με αφορμή το αφιέρωμα στα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, διαβάσαμε το απόσπασμα από το βιβλίο: «Το πέρασμα. Αϊβαλί – Σμύρνη 1922» της Λίλης Λαμπρέλλη: «Τίποτα χειρότερο στον κόσμο απ’ τους πολέμους – κι υπάρχουν λογιών λογιών πόλεμοι. Ως τώρα καμία γενιά δε γλίτωσε από δαύτους. Σαν αφανιστούν από το πρόσωπο της γης, αυτό θα πει πως ο άνθρωπος έγινε άνθρωπος»
Το μυαλό μου έτρεξε στα γεγονότα των ημερών και τον πόλεμο ανάμεσα στα γειτονικά μας κράτη μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Δε χρειάζεται κανείς να γνωρίζει το γιατί γίνεται ένας πόλεμος. Αυτό που έχει σημασία να γνωρίζει όλος ο κόσμος είναι ότι ο πόλεμος σίγουρα δεν είναι κάτι καλό. Όταν επικρατεί πόλεμος, άνθρωποι και φύση παγώνουν. Χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τις ζωές τους. Κινδυνεύουν καθημερινά παιδιά, άμαχοι, στρατιώτες. Επικρατεί ο φόβος και η ανασφάλεια. Ο λαός δυστυχεί και υποφέρει, αφού η αξία της ανθρώπινης ζωής χάνεται χωρίς δυστυχώς κάποιος να νοιάζεται γι’ αυτήν.
Κάποτε όλος ο κόσμος δε χωριζόταν σε κράτη, τα πάντα συνυπήρχαν κι ο ένας είχε αγάπη για τον άλλον. Σήμερα στο όνομα της πατρίδας και των εθνικών στόχων καταπατώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα κι η ελευθερία του πολίτη. Έφτασε λοιπόν κι η δική μας σειρά να κάνουμε τη δική μας ερώτηση: «Πού είναι η αγάπη που είχε ο άνθρωπος για τα πάντα;», «Πού είναι ένα από τα σημαντικότερα αγαθά, η ΕΙΡΗΝΗ στον κόσμο και η ανθρωπιά;». Η αγάπη μόνο αγάπη μπορεί να φέρει. Ο πόλεμος δυστυχία και μίσος.
Ο άνθρωπος δε θα πρέπει να πάψει ποτέ να αγωνίζεται για την ΕΙΡΗΝΗ και για το ΔΙΚΙΟ. Ας ζήσουμε ειρηνικά όλοι μαζί, είναι το όνειρο όλων μας !!!!
Είμαστε στον 21ο αιώνα και ο πόλεμος για εμάς είναι κάτι άγνωστο. Τον γνωρίζουμε μόνο από την ιστορία του παρελθόντος, αλλά στο σήμερα δεν είμαστε πολύ μακριά από αυτόν. Ήδη έχει ξεκινήσει η Ρωσία να επιτίθεται στην Ουκρανία εδώ και λίγους μήνες και όλοι έχουμε αρχίσει να ανησυχούμε ότι στη συνέχεια θα γίνει ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος.
Αυτός ο πόλεμος πρόκειται να δημιουργήσει πολλά προβλήματα σε όλους τους ανθρώπους, στη φύση και τα ζώα. Αυτές τις ημέρες δεν υπάρχει ειρήνη, τα παιδιά που έρχονταν από το σχολείο και περίμεναν τις μητέρες τους για να τους βάλουν να φάνε, τώρα ζουν σε καταφύγια και δεν έχουν τρόφιμα, παιδιά που δεν φταίνε σκοτώνονται και αρρωσταίνουν.
Για αυτό όλοι ψηφίζουμε ειρήνη κι ας προσευχηθούμε για ένα καλύτερο αύριο .
Από τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 πέρασαν 100 χρόνια κι έτσι ξαναθυμηθήκαμε και μάθαμε πόσο κακό κάνει ένας πόλεμος στην ανθρωπότητα.
Βέβαια γνωρίζουμε τα γεγονότα των ημερών για τον πόλεμο, δηλαδή την εισβολή της Ρωσίας στην γειτονική της Ουκρανία.
Λυπάμαι πολύ που παρακολουθώ στην τηλεόραση ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους , γυναικόπαιδα μαζί με ηλικιωμένους να κάθονται στοιβαγμένοι στα καταφύγια και τα υπόγεια. Βλέπω τις κατεστραμμένες πόλεις και τους κόπους των ανθρώπων και του κράτους να γκρεμίζονται. Όλα φαίνονται κατάμαυρα.
Τα παιδιά κλαίνε, χάνουν τις συνήθειες τους , το σχολείο τους , τα παιχνίδια τους και ζουν με φόβο και τρόμο .
Πρέπει λοιπόν όλοι οι ηγέτες να βρουν την ανθρωπιά τους και την αγάπη τους για τον κόσμο και το περιβάλλον και να σκεφτούν το σημαντικότερο αγαθό που είναι η «ΕΙΡΗΝΗ» αφού ο πόλεμος είναι ό,τι χειρότερο.
Όλοι θέλουμε Ειρήνη και Όχι Πόλεμο!
Όλοι θέλουμε Ειρήνη για να ζούμε ελεύθερα, να κάνουμε ότι καλύτερο για τα παιδιά μας όταν αυτά γυρίζουν από το σχολείο. Να μπορούν να βρίσκουν ένα πιάτο ζεστό φαγητό και να είναι πάντα χαρούμενα.
Όχι στον Πόλεμο γιατί γίνονται εκατοντάδες τραυματισμοί, σκοτωμοί, πυρκαγιές και πολλά άλλα που μπορεί να κάνει ο Πόλεμος.
Όπως στην Ουκρανία που γίνεται Πόλεμος, που σκοτώνονται παιδιά. Λέμε λοιπόν όλοι μας: Όχι στον Πόλεμο!!! Ειρήνη και φιλία σε όλο τον κόσμο !!!
Λαμπρακοπούλου Δικαία Αγγελική, Τσιτσιολάρι Ηλέκτρα, Χίου Αντωνία , Ζάνι Κλέβια
Μαθήτριες της ΣΤ2 Τάξης Δ.Σ. Παραδεισίου
