Στα πλαίσια δημιουργίας σχολικού κήπου, που ξεκίνησε με πρωτοβουλία του εκπαιδευτικού της Γ΄ τάξης κ. Λανόπουλου Θωμά, σε συνεργασία με τους μαθητές της τάξης του, επισκέφτηκε σήμερα το σχολείο μας ο γεωπόνος κ. Παππάς Χρήστος, ο οποίος με απλά λόγια μετέφερε επιστημονικές γνώσεις και πληροφορίες στα παιδιά για τη σπορά, τη φύτευση, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των φυτών και την αξία της ενασχόλησης με τη φύση.
Ο κυριότερος λόγος δημιουργίας του σχολικού κήπου είναι η βιωματική διδασκαλία, η οποία ενθαρρύνει το μαθητή να συμμετάσχει ενεργά στη διαδικασία της μάθησης, τον προτρέπει να ερευνά, να ανακαλύπτει, να ενεργοποιεί τη φαντασία του και τη δημιουργικότητα του και του προτείνει την αναζήτηση ή τη δημιουργία νοήματος, αντί της απομνημόνευσης πληροφοριών. Παράλληλα, προωθείται η διεπιστημονική μάθηση, ενώ δημιουργούνται οι προϋποθέσεις, ώστε οι μικροί μαθητές να εξελιχθούν σε ενήλικες ευαίσθητους περιβαλλοντικά.
Η δημιουργία και ιδιαίτερα η συντήρηση ενός κήπου στο χώρο του σχολείου, θεωρείται όλο και περισσότερο αναγκαία, γιατί παρέχει αισθητική απόλαυση, δίνει τη δυνατότητα για φυσική δραστηριότητα, συμβάλλει στην καλή υγεία, δίνει τη δυνατότητα για επαφή των παιδιών με τη φύση και μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πολύ καλά αποτελέσματα στην εκπαιδευτική διαδικασία για την επίτευξη των στόχων για συμμετοχή και ενδιαφέρον των μαθητών για τα κοινά.
Είναι ένα έργο μέσα από το οποίο δίνεται η ευκαιρία σους μαθητές: για συμμετοχή, για δράση, για ενημέρωση και για απόκτηση γνώσεων για πολλά θέματα που συνδέονται με την αειφορία (εξοικονόμηση νερού, νέες μεθόδους καλλιέργειας, ανακύκλωση, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας),
Η εργασία των μαθητών για την επίτευξη του «κοινού στόχου», δηλαδή της δημιουργίας και της συντήρησης του σχολικού κήπου, λειτουργεί στην ανάπτυξη συνεργατικών σχέσεων μέσα στη σχολική κοινότητα σε πολλαπλά επίπεδα.
Στην όλη διαδικασία εμπλέκονται και οι γονείς των μαθητών, μερικοί εκ των οποίων έχουν γεωργικές γνώσεις και οι οποίοι προσέφεραν σπόρους, φυτά, προσωπική εργασία (φρεζάρισμα).Με την εμπλοκή τους αυτή αισθάνονται συνεργάτες κι αντιλαμβάνονται ότι ανάμεσα στο σπίτι και το σχολείο δεν υπάρχουν στεγανά.
