Μια σημαντική ημέρα μνήμης, η 17η Νοέμβρη, μία ημέρα που ξαναμιλούμε για την ελευθερία, τη δημοκρατία, για την αντίσταση, έννοιες που ποτέ δεν είναι συχνά αυτονόητες και θα πρέπει να τις ορίζουμε εξαρχής., έννοιες που έχουν χαθεί σε κράτη δύστυχα, με υποταγμένο λαό, σε κράτη με πόλεμο, με δικτατορίες άμεσες ή έμεσες, σε κράτη που φιμώνεται η ελευθερία της γνώμης, του τύπου κ.α
Αυτήν την ημέρα μνήμης λοιπόν, αλλά και τις προηγούμενες, τα παιδιά παρουσίασαν, τραγούδησαν και συζήτησαν με τις δασκάλες τους τα γεγονότα και τη σημασία τους.
Κάθε χρόνο, λίγες σταγόνες μνήμης ας μένουν και ας ενισχύονται συνεχώς..για πλάσουεμ ελεύθερους ανθρώπους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Το αγόρι και η πόρτα
Εκεί που έπεσε
είναι μια κόκκινη λίμνη,
ένα κόκκινο δέντρο,
ένα κόκκινο πουλί.
Σηκώθηκε όρθια
η πεσμένη καγκελόπορτα-
χιλιάδες άλογα.
Λαός καβαλίκεψε.
Κομνηνέ! – φωνάξαμε.
Γύρισε και μας κοίταξε
δε φορούσε επίδεσμο
ούτε στεφάνι.
Άσπρα άλογα, κόκκινα άλογα
και μαύρα, πιο μαύρα-
καλπασμός, – η ιστορία
Να προφτάσουμε.
Κάτω από : 17 Νοεμβρίου
Αφήστε μια απάντηση