Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος επιλέξαμε ενδιαφέροντες, ως προς την ιστορία και το φυσικό τοπίο, προορισμούς.
Ξεκινώντας από τη γνωριμία μας με τη Μονή Υψενής, όπου ενημερωθήκαμε από τις καλόγριες που διαμένουν εκεί για την ιστορία της Μονής, συνεχίσαμε στη Λίνδο, όπου παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικοί ανεβήκαμε στην Ακρόπολη και είδαμε χώρους και μνημεία που μαρτυρούν ιστορία διαφορετικών εποχών.
Τέλος, καταλήξαμε για φαγητό στο Χαράκι, από όπου και επιστρέψαμε στο σχολείο μας.
Και του χρόνου!
Ιερά Μονή Υψενής
Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό μέρος του νησιού, 52χλμ από την πόλη της Ρόδου , στην περιφέρεια του χωριού Λόρδος. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα ήταν γνωστή ως Μονή του Ύψους. Από τις αρχές του 20ου αιώνα επικράτησε η ονομασία Υψενή. Στην τοπική διάλεκτο η Παναγία του Ύψους αποδίδεται ως Υψενή, όπως η του Σκιαδίου ως Σκιαδενή και του Ασκληπειού ως Ασκληπενή. Στην πορεία λησμονήθηκε το πρώτο όνομα της και επικράτησε να ονομάζεται με την προσωνυμία της Θεοτόκου, ως Μονή Παναγίας της Υψενής.
Η σημερινή μονή χτίσθηκε στο χώρο παλαιοχριστιανικής Βασιλικής και μεταγενέστερης βυζαντινής μονής από τον Όσιο Μελέτιο. Η ανέγερση του Καθολικού, σύμφωνα με την επιγραφή της εισόδου του, χρονολογείται περί το έτος 1855. μετά τον Όσιο Μελέτιο ηγουμένευσαν ο Γρηγόριος ο Λίνδιος (Μανωλάς) και ο παπά Σάββας. Ακολούθως η μονή υπάχθηκε στην ενορία της Λάρδου. Εκεί τους νεότερους χρόνους εγκαταβίωσε για ικανό χρονικό διάστημα ο Αρχιμ. Σεραφείμ Παρχαρίδης, ο οποίος επιμελήθηκε τη συντήρηση των παλαιών κτηρίων και οικοδόμησε νέα για τις ανάγκες των προσκυνητών.
Η αναβίωση της άρχισε το έτος 1992 από τον Αρχιμ. Αμφιλόχιο Τσούκο (νυν Μητροπολίτη Νέας Ζηλανδίας), ο οποίος εγκατέστησε εκεί αδελφότητα μοναζουσών με πρώτη ηγουμένη την μοναχή Ευγενία. Τα επόμενα έτη ανακαινίστηκε το Καθολικό και τα υφιστάμενα κτήρια και ανοικοδομήθηκαν νέα. Το μοναστηριακό συγκρότημα σήμερα αποτελείται από πολλά κτίσματα, πλήρως ανακαινισμένα (Καθολικό, τράπεζα , μαγειρεία, αρχονταρίκι, κελιά, ξενώνες και εργαστήρια).
Το Καθολικό είναι μονόκλιτη σταυροθολιακή βασιλική δωδεκανησιακού τύπου με ανοικτό εξωνάρθηκα, στον νότιο τοίχο του οποίου, συνεχόμενη με το ξυλόγλυπτο τέμπλο, βρίσκεται η εφέστια εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου (14ου αιώνα). Το δάπεδο του Καθολικού και μέρος του αύλειου χώρου καλύπτεται με βοτσαλωτό.
Εντός της μονής υπάρχει το παρεκκλήσιο των φωτιστών των Σλάβων Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου και σε μικρή απόσταση από αυτήν βρίσκονται τα εξωκκλήσια του Αγίου Νεκταρίου και της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής. Στο λόφο επάνω από την μονή υψώνεται μεγάλων διαστάσεων Σταυρός και κατά μήκος του μονοπατιού, που οδηγεί στην κορυφή υπάρχουν δώδεκα προσκυνητάρια με ισάριθμες παραστάσεις από την πορεία του μαρτυρίου.
Σήμερα στην μονή εγκαταβιώνουν 15μοναχές υπό την πνευματική καθοδήγηση της ηγουμένης Μαριάμ. Ασχολούνται με την αγιογραφία, το ράψιμο, την καλλιέργεια της γης (αμπέλια, ελαιόδεντρα, κηπευτικά ) και την κατασκευή εικόνων σε φυσικό ξύλο.
Πανηγυρίζει την 23η Αυγούστου κατά την Απόδοση της εορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, την Τετάρτη της Διακαινησίμου (Σύναξη της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας Υψενής) και την 12η Φεβρουαρίου (μνήμη Οσίου Μελετίου).
Πηγή:http://www.aegeanislands.gr/el/islands/churches-rodos/moni-ypsenis.html
Λίνδος
Ο παράλιος οικισμός της Λίνδου βρίσκεται στη νοτιανοτολική πλευρά του νησιού και σε απόσταση 55 χιλ. από την πόλη της Ρόδου. Η αρχαία πόλη ήταν κτισμένη στη θέση του σημερινού χωριού, μεταξύ της ακρόπολης και του ακρωτηρίου Κράνα. Η Λίνδος είναι ο κυριότερος αρχαιολογικός χώρος της Ρόδου με κέντρο το βράχο της όπου δεσπόζει και η ακρόπολη της, και μια από τις πιο σημαντικές πόλεις του νησιού. Σύμφωνα με την παράδοση ιδρύθηκε από τις Δαναϊδες, τις 50 κόρες του επώνυμου ήρωα των Αργείων Δαναού, που έκτισαν στη Λίνδο ναό της Αθηνάς ερχόμενες στο νησί από την Αίγυπτο όπου ζούσαν. Ο ήρωας Δαναός είχε καταφύγει στην Αίγυπτο για να ξεφύγει από τη ζήλεια της θεάς Ήρας. Η περίοδος της μεγάλης ακμής της πόλης είναι η αρχαϊκή (7ος – 6ος αι. π.Χ.).
Η ακρόπολη της Λίνδου αποτελούσε πάντα το κέντρο της ζωής του οικισμού. Το προελληνικό όνομα της, καθώς και λίγα προϊστορικά λείψανα μαρτυρούν την ύπαρξη ζωής στο χώρο ήδη από τη νεολιθική εποχή. Η λατρεία της θεάς Αθηνάς πρέπει να εγκαταστάθηκε στην ακρόπολη κατά τον 9ο αι. π.Χ., στα γεωμετρικά χρόνια. Κατά την αρχαϊκή περίοδο το νησί πρωτοστατεί στην αποικιακή κίνηση. Τον 6ο αι. π.Χ. κυριαρχεί στη Λίνδο η μορφή του τυράννου Κλεόβολου, ενός από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας. Τότε έγιναν σημαντικά έργα υποδομής στην πόλη και οικοδομήθηκε ο αρχαϊκός ναός της Αθηνάς στην ακρόπολη σύμφωνα με το Διογένη Λαέρτιο (1,6).
Η περσική εξάπλωση στο Αιγαίο και αργότερα ο συνοικισμός της Ρόδου, στον οποίο συμμετείχε και η Λίνδος με τις δυο άλλες πόλεις του νησιού, την Ιαλυσό και την Κάμιρο, οδήγησαν στη σταδιακή μείωση της οικονομικής και πολιτικής σημασίας της Λίνδου. Ωστόσο το φημισμένο ιερό της παρέμεινε σε όλη την ελληνιστική αλλά και ρωμαϊκή περίοδο κέντρο λατρείας και το πρώτο ανάμεσα στα παραδοσιακά ιερά. Ο χώρος της λινδιακής ακρόπολης, από τόπος αφιερωμένος αποκλειστικά στη λατρεία στην αρχαιότητα, αποτέλεσε στη συνέχεια ασφαλές καταφύγιο σε περίοδο κρίσεων, για να καταλήξει όλο και περισσότερο με την πάροδο των αιώνων σε οχυρωμένη ακρόπολη με μόνιμη φρουρά.
Οι ανασκαφές στη Λίνδο έγιναν κατά την περίοδο 1900-1914 από το ίδρυμα Carlsberg της Δανίας υπό τη διεύθυνση των Kinch και Blinkenberg την πρώτη περίοδο και του E. Dyggve τη δεύτερη. Κατά την πρώτη περίοδο ερευνήθηκε συστηματικά ο χώρος ως το φυσικό βράχο και αποκαλύφτηκαν όλα τα μνημεία της ακρόπολης καθώς και η νεκρόπολη της Λίνδου που εκτείνεται στους γύρω λόφους. Τη δεύτερη περίοδο πραγματοποιήθηκε συστηματικότερη μελέτη των ήδη αποκαλυφθέντων μνημείων.
Πηγή:http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2383
Κάτω από : Δραστηριότητες, Εκπαιδευτικές επισκέψεις - Εκδρομές, Τοπική Ιστορία
Αφήστε μια απάντηση