Δημοτικό Σχολείο Αρμένων Ρεθύμνης

Μια ελιά, στη μνήμη του Βαγγέλη Γιακουμάκη

Πέμπτη 11 Ιουνίου- Συνεργασία Σχολείων– Συνεργασία με το 10^ο  Δ.Σ.Ρεθύμνης.

Παιχνίδια συνεργασίας στο Γήπεδο Αρμένων,μεταξύ μαθητών/τριών των δύο Σχολείων.

Τρίτη 9 Ιουνίου-Συνεργασία με «Το Χαμόγελο του Παιδιού»

Σύμφωνο συνεργασίας/Διαδραστικό εργαλείο ρόλων με την καθοδήγηση της Μαρκουλάκη Ειρήνης, ψυχολόγου υπεύθυνης της οργάνωσης «Χαμόγελο του Παιδιού» με την Ε΄και ΣΤ΄Τάξη.

Προβολή του ντοκιμαντέρ «Ημερολόγιο εκφοβισμού» με τις Δ΄, Ε, ΣΤ΄Τάξεις και την παρουσία γονέων.Συζήτηση.

Δημιουργία αφισών

Με την τελετή ονοματοδοσίας της βιβλιοθήκης του σχολείου σε αίθουσα «Βαγγέλης Α. Γιακουμάκης» άνοιξε η αυλαία της εβδομάδας δράσεων του Σχολείου μας με τίτλο «Κλειδώνοντας το ρατσισμό και τη βία έξω από το σχολείο».

Η τελετή πραγματοποιήθηκε μέσα σε μια συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα, αφού τον Βαγγέλη τον γνωρίζαμε όλοι και σε όλους ήταν αγαπητός.

Μετά το  τρισάγιο που  τελέστηκε στη μνήμη του, ακολούθησαν τα αποκαλυπτήρια της επιγραφής και η τελετή στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου. Οι παρευρισκόμενοι , Αντιδήμαρχος Παιδείας, Δ/ντής Εκπ/σης και ο π. Ξενικάκης Σωκράτης ως εκπρόσωπος του Σεβασμιότατου Μητρόπολίτη, χαιρέτησαν την πρωτοβουλία για την ονοματοδοσία της βιβλιοθήκης και τις δράσεις του Σχολείου κατά της βίας.

Ακολούθησε η παρακάτω εισήγηση της Δ/ντριας του Σχολείου

Και σήμερα δεν είσαι εδώ.

Και σήμερα, χωρίς το άλλο μισό του κόσμου,  η μέρα κύλισε.

Με τους στίχους αυτούς του Ελύτη, θέλουμε να εκφράσουμε  το απέραντο κενό από την απώλεια του αγαπημένου μας μαθητή, που κατέκτησε ένα κομμάτι της καρδιάς μας με την άδολη αγάπη του, το χαμόγελό του, την ευγενική παρουσία του.

Απόψε, τιμούμε το Βαγγέλη, τον  αγαπημένο μας  μαθητή,  το Βαγγέλη που  συναισθανθήκαμε  την αγωνία του, τον πόνο του , τον κατατρεγμό του.

Τιμούμε το Βαγγέλη που πολύ νωρίς  έφυγε από τον κόσμο μας, αφήνοντας μας όμως  ένα μήνυμα και μια υποχρέωση: Να  κλειδώσουμε τη βία και το ρατσισμό έξω από τη ζωή μας.

Και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε στο Σχολείο μας από τα προηγούμενα χρόνια μέχρι σήμερα, με τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών και την υποστήριξη των γονέων. Δυστυχώς οι προσπάθειές μας δεν έχουν πάντα τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αφού  το φαινόμενο της βίας και του ρατσισμού είναι πολυσύνθετο και δημιουργείται από όλους τους κοινωνικούς παράγοντες.

Η ευθύνη όμως της πρόληψης και εκδήλωσης της βίας που γεννάει  ο εκφοβισμός, είτε είναι σωματική είτε ψυχολογική, βαραίνει όλους μας από την θέση του τον καθένα. Το σχολείο είναι επιφορτισμένο με την ευθύνη να ενδυναμώσει τα παιδιά απέναντι στη βία και τον ανταγωνισμό που η ίδια η κοινωνία γεννάει, αλλά πολλές φορές αισθανόμαστε αδύναμοι μπροστά στη νοοτροπία της επιβολής της βίας  του ισχυρότερου .

Τα ίδια όμως τα παιδιά,  μας δίνουν καθημερινά  μηνύματα ελπίδας ότι η βία και ο σχολικός εκφοβισμός  δεν ανήκει εδώ, δεν ανήκει στη δικιά τους ζωή, από τη στιγμή που μπορούν να μιλάνε και να εκφράζονται για  οτιδήποτε τα φοβίζει. Ο φόβος είναι ένας επικίνδυνος εθισμός και εξάρτηση του ανθρώπου- ενάντια στην ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων και ιδεών- και η καλλιέργεια  της αποπομπής του από την ψυχή των παιδιών,  είναι ένα από τα καθήκοντά μας, ως εκπαιδευτικοί και ως άνθρωποι.

Θέλοντας να δώσουμε το μήνυμα στα παιδιά ότι δεν πρέπει να σιωπούν όταν βιώνουν καταστάσεις βίας και οποιουδήποτε ρατσισμού, τιμούμε απόψε  το Βαγγέλη που έπεσε θύμα αδυσώπητου bullying και έγινε σύμβολο χιλιάδων ανθρώπων, δίνοντας το όνομά του στη Βιβλιοθήκη του Σχολείου μας, με την υπόσχεση ότι δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ.

Τελειώνοντας,  αισθάνομαι την ανάγκη να αφιερώσω  στο μαθητή μου Βαγγέλη, το παρακάτω  ποίημα του   Τάσου Λειβαδίτη:

Παιδί δε μιλάς

τώρα δε ρωτάς

πόσα άστρα έχει ο ουρανός

δε με ρωτάς.

Που πηγαίνουν τα πουλιά

δε ρωτάς

τις πέτρες αν τις πονά ο βοριάς

δε ρωτάς

δε ρωτάς.

Στο δρόμο τώρα πού `χεις πάρει

θα σου μάθει πολλά

το φεγγάρι.

Στο τέλος μαθητές και μαθήτριες της ΣΤ Τάξης απήγγειλαν τα παρακάτω ποιήματα που είχαν συνθέσει για τον Βαγγέλη και το σχολικό εκφοβισμό, με την καθοδήγηση της δασκάλας τους Πολάκη  Στέλλας.

Μίλα

Μίλα μην ντραπείς,

μίλα κανείς δεν θα σε κρίνει,

μίλα μην το κρατάς μέσα σου…

Αν δεν μιλήσεις θα καταστρέψεις μια ζωή,

αν δεν μιλήσεις θα γίνεις ο ίδιος θύτης,

αν δεν μιλήσεις , αυτό θα σε βαραίνει σε όλη τη ζωή σου…

Αν έχεις  λοιπόν συνείδηση , μίλα!

Μην περιμένεις ούτε στιγμή!

Αν μιλήσεις θα έχει σωθεί μια ανθρώπινη ζωή!

Πάρε θάρρος και πες αυτό που έχεις να πεις!

Η σιωπή δεν θα σε ωφελήσει!

Η σιωπή δεν ήταν ποτέ χρυσός!!

Ελένη Σκουλούδη

«Εσύ μας έδειξες το δρόμο τον καλό»

Σε βρίζαν , γιατί  ήσουν ευαίσθητος

σε χτυπούσαν , γιατί ήσουν διαφορετικός

σε σπρώχναν, γιατί δεν ήσουν στην παρέα τους

ήσουν όμως τόσο καλός!

Δεν το ‘λεγες σε κανέναν ,γιατί φοβόσουν…

Η βία κάποιους τους ευχαριστεί και κάποιους άλλους τους φοβίζει..

Κι όταν πάνε να μιλήσουν τους τρομοκρατεί.

μπορεί να μην μιλούσες , αυτό είναι το κακό,

ΑΛΛΑ ΕΣΥ ΜΑΣ ΕΔΕΙΞΕΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΚΑΛΟ!

Μόνο μια λέξη έπρεπε να πεις

ΒΟΗΘΕΙΑ έπρεπε να πεις

να το φωνάξεις, να το πεις και να μην τρομοκρατηθείς!!

Μαρία Βογιατζάκη,  Μάρκος Μακρυδάκης, Ειρήνη Ξηρά,

 Πασχάλης Κράσιος, Μαρία Σηφάκη, Νικολία Στρατιδάκη , 

Μαρία Φραγκιαδάκη, Στέλλα Χατζηδάκη,  Ιωάννα Ψαθάκη

Bullying 

Από τα αρχαία χρόνια υπάρχει αυτό να δεις

Bullyng το λένε..

Να χτυπάνε τα παιδιά, για να μην τα ξαναδεί η μαμά

τα παιδιά δεν μιλούν , για να μην χαλάσουν τη σιωπή.

Να τα πνίγουν, να ουρλιάζουν

και αυτοί να μην βγάζουν κιχ…

Να το λένε στα σχολειά

αλλά πάλι μιλιά…

Να φεύγουν παιδιά

χωρίς μιλιά…

Και αυτό είναι το bullyng παιδιά

ας το σταματήσουμε πριν να είναι αργά…

Χρυσούλα Σκουλούδη

«ΜΙΛΑ ΜΗ ΣΩΠΑΙΝΕΙΣ»

Άνοιξε το στόμα σου ΜΙΛΑ

ΜΙΛΑ δεν πρέπει να σωπαίνεις

ΜΙΛΑ σώσε τους άλλους

αλλά και τον εαυτό σου!

Αν μιλάς δεν θα χάσεις

αν σωπαίνεις θα πονέσεις

ΜΙΛΑ, πρέπει να πεις

σταμάτα και θα σωθείς.

Αν κάποιοι σε πονάνε

και σου λένε θα πάθεις κι άλλα αν μιλήσεις

τότε πρέπει να πεις

ΟΧΙ ΑΦΗΣΕ ΜΕ…

Αν βοηθήσεις κάποιον

θα βοηθήσεις και όλους τους άλλους

έτσι ώστε να μην πάθουν

τα ίδια και χειρότερα.

Εσύ που κάνεις τον έξυπνο

Και χτυπάς τους άλλους

Για σκέψου εσύ τι θα έκανες,

Αν ήσουν στην θέση του;

  Ειρήνη Πενθερουδάκη

«Θα έρθει η μέρα»

Η καρδιά σου δεν αντέχει

απ’ τους πόνους της ζωής

πάντα σωπαίνει

όσο και να την πικραίνουν.

Όσο και να την βρίζουν

όσο και να την χτυπούν αλύπητα

αυτή δε λέει τίποτα

και μόνο σωπαίνει…

θα ‘ρθει όμως η μέρα

που η καρδιά θα ξυπνήσει

και θα ΜΙΛΗΣΕΙ

για τους πόνους που της προσφέρουν.

Θα βρει την ηρεμία της

και θα ζει σε ένα παράδεισο

γεμάτο όμορφα λουλούδια

και φιλόξενες καρδιές.

  Ελευθερία Καραγιώργη