Τσικαλάκης Ηλίας   ΣΤ΄Τάξη  ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Αγώνες που τελούνταν στην Ολυμπία κατά την αρχαιότητα και μέχρι τον 4ο μΧ. Οι Ολυμπιακοί αγώνες υπήρξαν η λαμπρότερη έκφραση της ενότητας της ελληνικής φυλής, στιγμή ειρηνικής δημιουργίας, μήνυμα πανελλήνιας ενότητας μέσα σε καιρούς εμφυλίων συγκρούσεων και διαμαχών, η αφύπνιση της συνείδησης του ενιαίου της γλώσσας, των ηθών, των εθίμων, του πολιτισμού, της λατρείας και των ιδανικών των Ελλήνων.
Οι αθλητές των Ολυμπιακών είναι οι ευγενικοί αθλητές από κάθε γωνιά του ελληνισμού, που ταξιδεύουν μέρες για να διεκδικήσουν στην Ολυμπία τον κότινο της ιερής ελιάς, την ύψιστη τιμή Ολυμπιονίκη, που είναι την ίδια τιμή για την ιδιαίτερη πατρίδα τους.
Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων οι πόλεμοι και οι εχθροπραξίες σταματούσαν προσωρινά και οι θανατικές ποινές αναστέλλονται.
Την οργάνωση και εποπτεία των αγώνων είχαν για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, οι Ηλείοι Ελλανοδίκες, που με πορφυρές τους ενδυμασίες θύμιζαν τη βασιλική καταγωγή του θεσμού. Οι Ελλανοδίκες κατοικούσαν στο λεγόμενο Ελλανοδικεώνα της Ηλίδας και διδάσκονταν τα καθήκοντά τους από τους νομοφύλακες. Εκεί παρακολουθούσαν και ασκήσεις των Ηλείων αθλητών.
Οι γιορτές γινόταν κάθε 5 χρόνια, στη 2η ή 3η πανσέληνο, μετά τις θερινές τροπές του ήλιου, τον 8ο σεληνιακό μήνα των Ηλείων, δηλ. Ιούλιο-Αύγουστο. Αρχικά οι αγώνες διαρκούσαν μία ημέρα, αργότερα με την προσθήκη νέων αγωνισμάτων αυξήθηκαν σε 2 ως 3 και σταθεροποιήθηκαν στις 5.
Δικαίωμα συμμετοχής στους ολυμπιακούς αγώνες είχε κάθε ελεύθερος Ελληνας. Ο έλεγχος της ελληνικής καταγωγής ήταν πολύ αυστηρός. Αποκλείονταν οι μη Ελληνες, οι γυναίκες, οι δούλοι, οι παραβάτες της ιερής εκεχειρίας, οι ιερόσυλοι, οι κατηγορούμενοι για φόνο ή κλοπή και οι Ελλανοδίκες. Στις μέρες των αγώνων απαγορεύονταν αυστηρά η είσοδος στις γυναίκες, με μοναδική εξαίρεση την ιέρεια της Δήμητρας, Χαμύνη.
Οι αθλητές έπρεπε να συμπληρώσουν δεκάμηνη άσκηση, πράγμα που το επιβεβαίωναν με όρκο. Τον τελευταίο μήνα γυμνάζονταν στην Ηλιδα, κάτω από την επίβλεψη των Ελλανοδικών, που τους δίδασκαν τους κανονισμούς.
Με την έναρξη της εκεχειρίας άρχιζε η προέλευση στην Ολυμπία πιστών, αθλητών, προσωπικοτήτων, αντιπροσώπων, των πόλεων, που συχνά πραγματοποιούσαν λαμπρές εκδηλώσεις, έδιναν πλούσια γεύματα και ανέθετα πολύτιμα έργα τέχνης. Οταν συμπληρώνονταν η άσκηση των αθλητών, τότε μαζί με τους Ελληνοδίκες έπαιρναν την ιερή οδό για την Ολυμπία.
Την πρώτη μέρα γίνονταν πανηγυρική έναρξη με ιεροτελεστίες και ορκωμοσία στο Βουλευτήριο, μπροστά στο άγαλμα του  Δία. Η νίκη στους Ολυμπιακούς αγώνες ισοδυναμούσε με απόκτηση πανελλήνιας φήμης και δόξας. Το πρόσωπο του ολυμπιονίκη περιέβαλαν θρύλοι, μύθοι, ανέκδοτα και παραδόσεις. Ο νικητής των αγώνων έμπαινε στην πόλη με τέθριππο άρμα από μια μεριά του τείχους που κατεδάφιζαν, για να δείξουν ότι με τέτοιους πολίτες τα τείχη είναι άχρηστα. Η πόλη τιμούσε τους ολυμπιονίκες της με θρησκευτικά αξιώματα, δωρεάν αίτηση στο πρυτανείο, προεδρία στο θέατρο, στις γιορτές και στους αγώνες.

 

Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες
Με την επικράτηση του Χριστιανισμού οι ολυμπιακοί αγώνες άρχισαν να παρακμάζουν ωσότου ο Θεοδόσιος  έδωσε το τελευταίο χτύπημα με την απαγόρευση τους (393 πΧ). Χρειάστηκε να περάσουν από τότε χίλια πεντακόσια περίπου χρόνια για να επιβιώσουν πάλι. Η αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων οφείλεται στο Γάλλο κοινωνιολόγο και μελετητή Πιέρ ντε Κουμπερντιέν.
Αφορμή στάθηκαν οι εντυπωσιακές αρχαιολογικές ανακαλύψεις που έγιναν στην περιοχή της Αρχαίας Ολυμπίας στα τέλη του 19ου αιώνα από ομάδα γερμανών επιστημόνων, με επικεφαλής του Eρνεστ Κούρτιους. Επειτα από μια σειρά διαλέξεων, επαφών και ζυμώσεων, που έγιναν με πρωτοβουλία του ντε Κουμπερτέν, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Αγγλία και στη Γαλλία, πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή αντιπροσωπιών από 15 χώρες, διεθνής αθλητικό συνέδριο, τον Ιούλιο του 1894.
Στο συνέδριο αυτό κηρύχθηκε επίσημα η επανάληψη των ολυμπιακών αγώνων με τόπο διεξαγωγής τους, στην κοιτίδα της ολυμπιακής ιδέας, την Ελλάδα. Το 1896, από τις 25 Μαρτίου ως τις 2 Απριλίου έγιναν στην Αθήνα οι πρώτοι σύγχρονοι ολυμπιακοί αγώ-νες με συμμετοχή 285 αθλητών, από 14 χώρες.
Από τότε και κάθε 4 χρόνια διεξάγονται ολυμπιακοί αγώνες σε διάφορες πρωτεύ-ουσες του κόσμου, με συμμετοχή αθλητών από ολοένα και περισσότερα κράτη, και με με-γαλύτερη ποικιλία αθλημάτων. Από το 1924 και κάθε 4 χρόνια διοργανώνονται και χειμερινοί Ολυμπιακοί, οι οποίοι περιλαμβάνουν αγωνίσματα στο χιόνι και στον πάγο. Διοργανώνονται επίσης Ολυμπιακοί αγώνες για άτομα που είναι σωματικά και πνευματικά ανάπηρα.
Μέρη που έγιναν οι Ολυμπιακοί αγώνες στη σύγχρονη εποχή.
Έτος             Πόλη
1896             Αθήνα
1900             Παρίσι
1904             Σεντ Λούις
1908             Λονδίνο
1912             Στοκχόλμη
1920             Αμβέρσα
1924             Παρίσι
1928             Άμστερνταμ
1932             Λος Άντζελες
1936             Βερολίνο
1948             Λονδίνο
1952             Ελσίνκι
1956             Μελβούρνη
1960             Ρώμη
1964             Τόκιο
1968             Μεξικό σίτι
1972             Μόναχο
1976             Μόντρεαλ
1980             Μόσχα
1984             Λος Άντζελες
1988             Σεούλ
1992             Βαρκελώνη
1996             Ατλάντα

 

2000         Σύδνευ

 

2004          Αθήνα

 

 

Μαζί μας, στο χώρο του Δημοτικού Σχολείου του Αγίου Σύλλα βρίσκεται και το ομώνυμο 1/θέσιο Νηπιαγωγείο του χωριού μας. Είναι ένα ξεχωριστό κτίριο στην αριστερή πλευρά της αυλής. Μια σχετικά καινούρια αίθουσα, προκατασκευασμένη, ευρύχωρη, φωτεινή και πλούσια σε εξοπλισμό και παιδαγωγικό υλικό που βοηθάει στις ποικίλες δραστηριότητές του.

Αποτελεί το ομαλό μεταβατικό στάδιο από το σπίτι στο σχολείο. Ένα περιβάλλον που παρέχει στα παιδιά της προσχολικής ηλικίας, τη ζεστασιά , τη εμπιστοσύνη , την αγάπη και τη στοργή που είχε μέσα στην οικογένεια του. Από εδώ το παιδί ξεκινάει την ένταξή του στο κοινωνικό σύνολο με τα κατάλληλα ερεθίσματα που του παρέχονται.

Νηπιαγωγός στο 1/θέσιο νηπιαγωγείο του χωριού μας για το σχολικό έτος 2015-2016 είναι η κ. Κουλεντάκη Αθηνά.

 

“ΑΓΡΙΑ ΠΑΝΙΔΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ – ΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΑ ΕΙΔΗ”

4/Θ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΓΙΟΥ ΣΥΛΛΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Τάξεις Γ’, Δ’ & ΣΤ’
Σχολικό έτος 2005-06

Αν δεν κάνω εγώ
Αν δεν κάνεις εσύ
Αν δεν κάνουμε εμείς
Πώς θα σηκώσουμε τον ήλιο ψηλότερα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η κατανόηση του φυσικού κόσμου προσφέρει πολλά μαθήματα στους ανθρώπους. Τους διδάσκει να ζουν αρμονικά με το περιβάλλον και να διασφαλίζουν την υγεία του πλανήτη για το μέλλον.

Τα ζώα, τα φυτά και ο άνθρωπος εξελίχθηκαν στο πλαίσιο μιας καλοσυντονισμένης ισορροπίας.Συχνά οι άνθρωποι διαταράσσουν αυτή την ισορροπία, απογυμνώνοντας τη στεριά από το πράσινο, μολύνοντας τον αέρα, δηλητηριάζοντας τις θάλασσες, εξαφανίζοντας άλλους ζωντανούς οργανισμούς. Το μέλλον της ζωής επάνω στη γη είναι αβέβαιο, εκτός αν εμείς οι άνθρωποι διδαχτούμε από τα μαθήματα της φύσης και αρχίσουμε να σεβόμαστε τον πλανήτη.

Ορισμένα είδη φυτών και ζώων εξαφανίζονται με τρόπο φυσικό. Στη θέση τους εξελίσσονται άλλα είδη πιο επιτυχημένα στον ανταγωνισμό της επιβίωσης. Σήμερα όμως κινδυνεύουν να εξαφανιστούν πολύ περισσότερα είδη από όσα δικαιολογούν οι φυσικές διαδικασίες.

Η διαφορά έγκειται αποκλειστικά στη μανία των ανθρώπων να κυνηγούν, να υπερκαταναλώνουν ζώα και φυτά, να μολύνουν τα νερά και το έδαφος και να καταστρέφουν το φυσικό ζωτικό τους χώρο. Έτσι η εξαφάνιση ορισμένων ειδών είναι πια γεγονός.

Η αλήθεια είναι ότι κατά τα τελευταία 350 χρόνια έχουν εξαφανιστεί 95 είδη πουλιών και 40 είδη θηλαστικών. Σήμερα επταπλάσιος αριθμός ειδών κινδυνεύει να εξαφανιστεί στο άμεσο μέλλον. Κι αν συμπεριληφθούν και τα ασπόνδυλα, τότε ο συνολικός αριθμός των ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση φτάνει τις 20.000.

ΑΙΤΙΑ – ΑΠΕΙΛΕΣ

– Οι καταστροφικές επιπτώσεις της ανθρώπινης πίεσης στα οικοσυστήματα
– Η μείωση του διαθέσιμου χώρου για την επιβίωση των ειδών
– Η αποξήρανση των υγρότοπων
– Η αποψίλωση των δασών και οι πυρκαγιές
– Η επέκταση των οικισμών και των τουριστικών εγκαταστάσεων στις παράλιες ζώνες
– Η ρύπανση της ατμόσφαιρας, των νερών και των εδαφών από τα απόβλητα της βιομηχανίας και της γεωργίας
– Η υπερεκμετάλευση των ειδών (αλιεία, κυνήγι, εμπόριο σπάνιων ειδών, δερμάτων, κ.ά.)
– Η επιλεκτική εξόντωση (χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων)
– Η εισαγωγή ξενικών ειδών

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ

– Η κατανόηση του φυσικού κόσμου μας προσφέρει πολλά μαθήματα ζωής
– Προσαρμογή “φιλικής” ζωής με το περιβάλλον
– Προστασία φυσικών τόπων
– Περιβαλλοντική πολιτική
– Αλλαγή τρόπου ζωής
– Αποφυγή καταστροφικών πράξεων
– Ανακύκλωση περισσότερων φυσικών πόρων και σπατάλη λιγότερων
– Χρησιμοποίηση καθαρότερων πηγών ενέργειας
– Χρησιμοποίηση φυσικών αντί χημικών λιπασμάτων
– Φυσικός τρόπος ελέγχου παρασίτων
– Αειφόρος ανάπτυξη – Απόκτηση όσων χρειαζόμαστε σήμερα χωρίς να καταστρέφουμε τις προοπτικές του μέλλοντος

ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ

Το σχολείο μας συμμετέχει ενεργά για δεύτερη χρονιά σε Πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης με στόχο την ευαισθητοποίηση όλων μας σε θέματα οικολογικής προστασίας και συνείδησης.

Τ0 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΑΣ:

” Άγρια πανίδα της Κρήτης – Απειλούμενα είδη”…

… στοχεύει από τη μια στη γνωριμία των άγριων ζώων, πουλιών και απειλούμενων ειδών που ζουν στο νησί μας και από την άλλη στη γνώση των αιτίων και των απειλών των συγκεκριμένων ειδών, έτσι ώστε να βοηθήσουμε στην εξάλειψη αυτών και στην τελική προστασία των απειλούμενων προς εξαφάνιση ειδών.

ΟΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΜΗΝΑ

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2005

ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΕΚΠΟΝΗΣΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ:
ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥ ΓΕΡΑΚΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ.
ΕΠΙΛΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

Το πληγωμένο γεράκι στα χέρια του 0ρνιθολόγου

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2005

– ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ
– ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ
– ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΣΤΗΡΗΞΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΜΑΣ
– ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΓΙΑ ΥΠΟΣΤΗΡΗΞΗ

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2006

Ημερίδα για τον Γυπαετό – Ζώνες Προστασίας

Ο κ. Θωμάς ΡούσοςΔιευθυντής Δασών της Περιφερείας Κρήτης μάς επισκέφτηκε στο σχολείο μας…

Συζητώντας με τους μαθητές μας…

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2006
Η Μουσειοβαλίτσα του Γυπαετού στο σχολείο μας.

Επίσκεψη στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Αρχανών…

9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2006
ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Αναζήτηση σχετικής βιβλιογραφίας από τμήμα της Περιβαλλοντικής μας Ομάδας…

Ακούμε προσεκτικά τις οδηγίες της υπεύθυνης της βιβλιοθήκηςκ. Στέλλας Βούρου…

Σε αναζήτηση…

… σημαντικών πληροφοριών…

Φεύγουμε με γεμάτες τις τσάντες από πληροφορίες. Ήταν μια ωραία και πρωτόγνωρη εμπειρία για μας…

4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2006
Ανεβήκαμε στο Γιούχτα για να παρατηρήσουμε πουλιά και ζώα της περιοχής μας. Παρατηρώντας από ψηλά…

Κάτω από το Γιούχτα.Με ένα χαρακτηριστικό τύπο της περιοχής…

ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Ζωγραφική

Πηλοπλαστική

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΑ ΣΥΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΑΓΡΙΑ ΖΩΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

– Ο άρκαλος ή ασβός
– Η ζουρίδα ή κουνάβι
– Το καλογυναικάρι ή νυφίτσα
– Ο λαγός
– Ο σκαντζόχοιρος
– Ο αρουραίος
– Ο ποντικός

* Θεωρούμε σκόπιμο εδώ να διευκρινίσουμε ότι τα στοιχεία που παρατίθενται σ αυτή την εργασία είναι αποτέλεσμα βιβλιογραφικής επισκόπησης και οι χαρακτηρισμοί κινδυνεύοντα, σπάνια, απειλούμενα κ.ά. είναι σύμφωνα με τις κατηγορίες του Κόκκινου Βιβλίου Απειλούμενων Σπονδυλοζώων της Ελλάδας (Red Data Book, RDB Καρανδεινός 1992 και του IUCN Red List Categories 1996).

Είμαι ο άρκαλος ή ασβός

Ζω στην Κρήτη τώρα και 2000 χρόνια.Φτιάχνω τη φωλιά μου σε τρύπες και σε κουφάλες δέντρων. Το βάρος μου φτάνει τα 20 κιλά και το μήκος του σώματος μου ξεπερνά το ένα μέτρο.Είμαι ζώο νυχτόβιο. Τρώγω τα πάντα, μικρούς λαγούς, ποντικούς, μικρά πουλιά, σκουλήκια, φρούτα, λαχανικά, βελανίδια, ρίζες κ.ά. Όλη τη μέρα την περνάω στη φωλιά μου και μόνο σαν νυχτώσει βγαίνω για την αναζήτηση της τροφής μου. Γεννάω το Φεβρουάριο 3 -5 μικρά που ενηλικιώνονται μετά από 2 χρόνια.Είμαι χαρακτηρισμένο σπάνιο είδος και γι’ αυτό ζητώ την προστασία σας.

Είμαι η ζουρίδα ή κουνάβι

Είμαι ωραίο και ευκίνητο ζώο. Έχω μήκος 55 εκατοστά και η ουρά μου φτάνει τα 30 εκ. Το χρώμα μου είναι σκούρο καφέ και διαθέτω τέσσερις σειρές μουστάκια. Φωλιάζω σε κουφάλες δέντρων, σε τρύπες και σε εγκαταλελειμμένες φωλιές αρπακτικών πουλιών. Τρέφομαι με μικρά ζώα και πουλιά ακόμα και κότες που βρίσκω στα κοτέτσια. Μάλλον σ αυτό οφείλεται το άγριο κυνήγι που μου κάνουν οι άνθρωποι. Με κυνηγούν ακόμη και για την ωραιότατη γούνα μου. Την μέρα κρύβομαι καλά, τη νύχτα βγαίνω για κυνήγι. Γεννάω στις αρχές του Απρίλη 3 -4 μικρά.Δεν έχω ακόμα χαρακτηριστεί σπάνιο ή απειλούμενο είδος, αλλά αυτό μάλλον που δε θα κρατήσει για πολύ.

Είμαι το καλογυναικάρι ή νυφίτσα

Ανήκω στην οικογένεια Μουστελίδες, στην τάξη των σαρκοφάγων. Είμαι το μικρότερο από όλα τα σαρκοφάγα ζώα που ζουν στην Κρήτη. Τη μέρα κρύβομαι στη φωλιά μου και τη νύχτα αναπτύσσω μεγάλη δραστηριότητα. Κυνηγώ ποντίκια, αρουραίους, μικρά πουλιά, αυγά, σκαθάρια, έντομα κ.ά. Μου αρέσει πολύ το αίμα των θηραμάτων μου. Γεννάω δύο φορές το χρόνο από 4 έως 8 μικρά. Είμαι βλαβερή για τον άνθρωπο γιατί προξενώ αρκετές ζημιές στα πουλερικά του. Μπαίνω ακόμα και στα σπίτια όπου καταστρέφω ρούχα γι΄ αυτό και κυνηγιέμαι πολύ. Προς το παρόν δεν κινδυνεύω με εξαφάνιση αυτό όμως δεν λέει τίποτα για το μέλλον.

Είμαι ο λαγός

Η οικογένεια μου περιλαμβάνει τουλάχιστον 30 είδη. Ζω σε όλη την Ελλάδα και φυσικά και στην Κρήτη. Το βάρος μου φτάνει τα 4 κιλά. Τα αυτιά μου όπως είδατε είναι μακριά για να ακούω τους εχθρούς μου και να το βάζω στα πόδια όπως όπως. Το μεγάλο μου όπλο όμως είναι η ταχύτητα. Εξ αιτίας αυτής της ικανότητας μου έχω κερδίσει αμέτρητα χρυσά μετάλλια. Μόνο μια φορά έχασα από την χελώνα, όπως θα ξέρετε, αλλά γι΄αυτό φταίει το ξυπνητήρι που μου χάλασε. Τέλος πάντων… Το χρώμα μου προσαρμόζεται στα χρώματα του περιβάλλοντος που ζω. Οι νοικοκυρές φτιάχνουν ωραιότατα στιφάδα από το κρέας μου και μάλλον γι΄αυτό δικαιολογείται το ανελέητο κυνηγητό των ανθρώπων. Πρώτος ξάδερφος μου είναι το κουνέλι. Αναζητάω την τροφή μου το σούρουπο και όλη τη νύχτα. Μου αρέσουν πολύ τα καρώτα αλλά τρώγω από όλα τα χορταρικά και τα λαχανικά. Ζω, αν όλα πάνε καλά, 8 -10 χρόνια.Γεννάω 3-4 φορές το χρόνο από 3-4 πανέμορφα μικρά.Προς το παρόν δεν συμπεριλαμβάνομαι στη λίστα των απειλούμενων ειδών, ουφ, ευτυχώς!

Είμαι ο σκαντζόχοιρος

Στην καθαρεύουσα ονομάζομαι ακανθόχοιρος. Πήρα αυτή την ονομασία από τα αγκάθια που είναι καλυμμένα σχεδόν ολόκληρο το σώμα μου. Είμαι ζώο αγαθό και δειλό. Έχω ισχυρή όσφρηση και καλή όραση. Τρώγω, σκαθάρια, έντομα, σκουλήκια, βατράχους, μικρά πουλιά φίδια, σαύρες, φρούτα και λαχανικά. Το μήκος του σώματος μου φτάνει 25-30 εκατοστά. Γεννάω το καλοκαίρι 3-7 μικρά, γυμνά, γιατί τα αγκάθια εμφανίζονται πολύ αργότερα. Η φωλιά μου έχει πάντα δύο εξόδους και την στρώνω πάντα με ξερά φύλλα και φρύγανα.Το χειμώνα πέφτω σε χειμερία νάρκηΕίμαι σπάνιο είδος δεν κινδυνεύω όμως ακόμη με εξαφάνιση.

Είμαι ο αρουραίος

Μοιάζω με τον ποντικό αλλά έχω μεγαλύτερο μέγεθος. Έχω κυλινδρικό σώμα, κοντό και χοντρό ρύγχος, μικρά αφτιά και μακριά ουρά, η οποία καλύπτεται από μικρές και αραιές τρίχες. Φωλιάζω σε τρύπες, που σκάβω, μαζί με άλλους και ζούμε όλοι μαζί κατά ομάδες. Αναπαράγομαι πολύ γρήγορα. Συγκεκριμένα γεννάω κάθε μήνα από 4-10 μικρά. Τρώγω τα πάντα και μου αρέσει να καταστρέφω τις καλλιέργειες. Θεωρούμαι επιβλαβές ζώο για τον άνθρωπο και αποτελώ φορέα πολλών ασθενειών. Γι’ αυτό καταπολεμούμαι από τον άνθρωπο με πολλά μέσα, όπως παγίδες, δηλητηριασμένα δολώματα κ.λπ.Φοβάμαι πολύ τις γάτες. Δεν απειλούμαι με εξαφάνιση.

Είμαι ο ποντικός

Μοιάζω με τον αρουραίο, αφού είμαστε ξαδέλφια, όμως είμαι κατά πολύ πιο μικρόσωμος. Ζω συνήθως στα σπίτια γιατί μ� αρέσει η παρέα των ανθρώπων, αλλά και όπου έχει άφθονη τροφή, κυρίως δημητριακά. Είμαι το πιο μικρό τρωκτικό και αναπαράγομαι πολύ γρήγορα. Γεννάω κάθε 3 ή 4 βδομάδες από 5 έως 12 μικρά. Φτιάχνω τη φωλιά μου σε τρύπες, όπου συσσωρεύω πολλά τρόφιμα. Έχω πάρα πολλούς εχθρούς. Όλα τα αρπακτικά θηλαστικά, τα αρπακτικά πουλιά αλλά κυρίως τον άνθρωπο. Δεν κινδυνεύω με εξαφάνιση.

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΑ ΣΥΜΑΝΤΟΚΟΤΕΡΑ ΑΓΡΙΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

– Ο γύπας
– Το γεράκι
– Ο κόρακας
– Ο μπούφος
– Η ζάρα
– Η κουκουβάγια
– Η κουρούνα
– Ο κοκκινολαίμης
– Ο σταχτολαίμης
– Η πέρδικα
– Το γαρδέλι
– Ο κοτσιφός
– Η τσίχλα
– Το τρυγόνι
– Ο κορυδαλλός
– Ο σπίνος
– Ο φλώρος
– Το αηδόνι

Είμαι ο γύπας ή όρνιο

Περνάω το μεγαλύτερο μέρος της μέρας γυρωπετώντας, χάρις τα θερμά ανοδικά ρεύματα και παρακολουθώντας άλλους γύπες ή άλλα πουλιά, όπως τα κοράκια ψάχνοντας για ψοφίμια. Φωλιάζω σε αποικίες σε κάθετους γκρεμούς και βράχους. Εξαρτώμαι σχεδόν απόλυτα από την ορεινή κτηνοτροφία και καθαρίζω τα βουνά από εστίες μόλυνσης (ψοφίμια κ.λπ.).

Είμαι το γεράκι

Αρπακτικό πουλί μεσαίου μεγέθους. Οι χρωματισμοί μου ποικίλουν από άτομο σε άτομο. Περνάω τις περισσότερες ώρες της μέρας καθισμένο σε κλαδιά ή σε στύλους ψάχνοντας για την λεία μου. Φωλιάζω σε δέντρα, σε δάση με ξέφωτα. Το χειμώνα βέβαια συχνάζω σε πιο ανοιχτά μέρη.

Είμαι ο μπούφος

Μπροστά σας έχετε το μεγαλύτερο νυχτόβιο ευρωπαϊκό πουλί. Ζω στα πυκνά δάση και στα φαράγγια. Μπορώ να πιάσω θηλαστικά μέχρι το μέγεθος του άρκαλου και πουλιά μέχρι το μέγεθος της κότας. Φωλιάζω σε τρύπες βράχων και κουφάλες δέντρων. Κυνηγώ το σούρουπο και την αυγή.

Είμαι η ζάρα

Έχω ανοικτό καφέ χρώμα. Είμαι νυχτόβιο αρπακτικό πουλί. Κυνηγώ και τρώγω μικρά τρωκτικά κυρίως ποντικούς. Η φωνή μου είναι μια μακρόσυρτη πνιχτή στριγκλιά. Πετάω ανάλαφρα κι επιδέξια. Φωλιάζω σε αποθήκες και σε παλιά ερειπωμένα κτίρια.

Είμαι η κουκουβάγια

Από την αρχαιότητα έως σήμερα είμαι το σύμβολο της σοφίας και της φρόνησης. Βλέπε Θεά Αθηνά… Είμαι νυχτόβιο αρπακτικό πουλί, πολύ χρήσιμο για τον άνθρωπο γιατί κυνηγάω τα ποντίκια. Μοιάζω με την ζάρα και τον Μπούφο. Είμαι όμως μικρότερη και εξυπνότερη από αυτούς.

Είμαι η κουρούνα

Είμαι παμφάγο πουλί και έχω προσαρμοστεί σε πολλά είδη βιότοπων. Πετάω αρκετά βαριά. Φωλιάζω σε δέντρα, πιο σπάνια σε προεξοχές βράχων. Η φωνή μου είναι ένα βαθύ κακόηχο “κράα”. Είμαι ένα από τα πιο συνηθισμένα κοράκια της Ελλάδας και της Κρήτης.

Είμαι ο κόρακας

Είμαι πιο σπάνιο από την κουρούνα. Συνήθως βρίσκομαι στα βουνά όπου δεν υπάρχει ανθρώπινη ενόχληση. Είμαι το μεγαλύτερο στρουθιόμορφο. Πετάω δυναμικά και σε ευθεία γραμμή. Συχνά όμως κάνω και ακροβατικά στον αέρα, ιδίως την άνοιξη. Φωλιάζω σε προεξοχές κάθετων γκρεμών και σε δέντρα, Τρώγω τα πάντα ακόμα και ψοφίμια. Η φωνή μου είναι ένα δυνατό και βαθύ “κροκ”.

Είμαι η πέρδικα

Πετώ απότομα, με θόρυβο, γρήγορα, αλλά όχι ψηλά. Δεν τραγουδώ αλλά κακαρίζω όπως η κότα. Είμαι τόσο όμορφο πουλί που η ομορφιά μου έχει τραγουδιστεί από πολλούς ποιητές. Η όμορφη κοπέλα, η καμαρωτή και η λεβέντισσα παρομοιάζεται με μένα. Είμαι πολύ στοργική μητέρα. Έχω νόστιμο κρέας και γι’ αυτό κυνηγιέμαι πάρα πολύ.

Είμαι το γαρδέλι ή καρδερίνα

Δε θέλω να το παινευτώ αλλά είμαι το ομορφότερο μικρό πουλί της Κρήτης. Γι’ αυτό, αλλά και για το ωραιότατο κελαΐδισμά μου πολλές φορές καταλήγω σε κλουβιά, στα χέρια των ανθρώπων. Τρέφομαι με σπόρους από τα γαϊδουράγκαθα.

Είμαι ο φλώρος

Δεν έχω την ομορφιά του γαρδελιού, όμως μπορώ να το συναγωνιστώ στο κελαΐδισμα. Τρέφομαι με σπόρους. Μπαίνω και εγώ σε κλουβιά για να συντροφεύω τους ανθρώπους. Το χρώμα μου είναι σκούρο πράσινο με κίτρινες ανταύγιες.

Είμαι ο σπίνος

Έχω το μέγεθος του γαρδελιού και του φλώρου. Τραγουδάω ωραία και μελωδικά. Έχω ωραία χρώματα. Τρώγω σπόρους και έντομα. Είμαι ακόμη πολύ ζωηρός και γρήγορος στο πέταγμα.

Είμαι ο κοτσιφός

Από τα πιο γνωστά πουλιά της Κρήτης και της Ελλάδας γενικότερα. Φωλιάζω και στα πάρκα των πόλεων ή όπου υπάρχουν δέντρα ή μεγάλοι θάμνοι. Είμαι κατάμαυρος με κίτρινο κεχριμπαρένιο ράμφος. Η σύντροφος μου όμως έχει λίγο πιο ανοιχτό χρώμα. Χωρίς μετριοφροσύνη σας λέω ότι είμαι το μελωδικότερο πουλί της Ελλάδας.

Είμαι ο κορυδαλλός

Ζω σε ημιερήμους, φρυγανότοπους και κοντά στις καλλιέργειες. Χτίζω την φωλιά μου σε βαθουλώματα του εδάφους. Τρώγω ζωύφια, έντομα και σπόρους. Μου αρέσει να κελαηδώ το πρωί και λίγο πριν τη δύση του ήλιου. Έχω πολύ μελωδική φωνή, δεν είμαι όμως ο Pavaroti.

Είμαι ο χαλκιάς

Είμαι πολύ ευκίνητος, μπορεί να κρέμομαι ανάποδα και να τρώγω. Είμαι πολύ κοινό στα δάση, κήπους, ελαιώνες. Φωλιάζω σε όλων των ειδών τις τρύπες. Πέρυσι φώλιασα μέσα σε μια στάμνα στην αυλή του σχολείου σας. Τραγουδώ μελωδικά.

Είμαι ο τσαλαπετεινός

Δε ζω μόνιμα στην Κρήτη αλλά έρχομαι για διακοπές τους ζεστούς μήνες, όπως και το χελιδόνι. Είμαι αποδημητικό πουλί. Είμαι πολύ εντυπωσιακός, λίγο μεγαλύτερος από τον κορυδαλλό και την τσίχλα. Χαρακτηριστικό μου το τσουλούφι στο κεφάλι και το πορτοκαλί χρώμα.

Είμαι ο κοκκινολαίμης

Με τα πρώτα κρύα του χειμώνα γεμίζω τα πάρκα των πόλεων. Το καλοκαίρι περιορίζομαι σε μεγαλύτερο υψόμετρο. Έχω κόκκινο λαιμό. Φωλιάζω σε τρύπες τοίχων, δέντρων, όχθες, κονσερβοκούτια κ.λπ. Τραγουδώ λεπτά και μελωδικά.

Είμαι το αηδόνι

Ίσως είμαι το πιο μελωδικό πουλί της Κρήτης. Όλοι έχετε ακούσει το κελαΐδισμά μου καθώς κάνετε βόλτα σε σκιερά μονοπάτια κοντά σε ποτάμια. Λέγομαι και ποταμίδα γιατί μου αρέσει να ζω δίπλα στα ποτάμια.

Είμαι ο καστανοτολαίμης

Ζω σε ανοιχτές θαμνώδεις περιοχές, κοντά σε ακτές ή σε πλαγιές. Συνηθίζω να κάθομαι σε εμφανή σημεία, όπως σε σύρματα, σε κορυφές θάμνων ή πασσάλων. Η φωνή μου είναι ένα “Ουίτ-τσακ-τσακ” σαν να κτυπούν δυο πέτρες.

Είμαι ο σπουργίτης

Με γνωρίζετε πολύ καλά όλοι σας. Βρίσκομαι πολύ κοντά στους ανθρώπους γιατί τρέφομαι από ψίχουλα και άλλα υπολείμματα τροφών. Φωλιάζω παντού, κάτω από κεραμίδια, υδρορροές, καμπαναριά, τρύπες κ.ά. Στην Κρήτη με φωνάζουν και ατσέλεγο.

Είμαι το τρυγόνι

Ζω κι εγώ κοντά στους ανθρώπους για τους ίδιους λόγους με το σπουργίτη. Έχω καφεγρίζο χρώμα. Είμαι πρώτος ξάδερφος του περιστεριού με το οποίο έχουμε πολλές κοινές συνήθειες.

Είμαι η τσίχλα

Μοιάζω με τον κότσυφα στο μέγεθος και στις συνήθειες. Διαφέρω, όπως βλέπετε στο χρώμα. Ζω σε δασώδεις εκτάσεις. Τρέφομαι με καρπούς δέντρων, έντομα και μικρά ζωύφια. Έχω νόστιμο κρέας.

Είμαι το χελιδόνι

Ζω στην Κρήτη μόνο τους ζεστούς μήνες του χρόνου. Είμαι αποδημητικό πουλί. Το χειμώνα φεύγω για θερμότερες χώρες, κατά Αφρική μεριά. Φτιάχνω τη φωλιά μου από λάσπη κάτω από τα μπαλκόνια και τις βεράντες των σπιτιών.

Είμαι η μπεκάτσα

Το χαρακτηριστικό μου είναι η μακριά μύτη μου. Τη χρειάζομαι για να σκαλίζω και να βρίσκω την τροφή μου. Έχω νόστιμο κρέας και κυνηγιέμαι πολύ από τον άνθρωπο. Συχνάζω κοντά στα ποτάμια.

Είμαι η χαλκοκουρούνα

Είμαι πολύ όμορφο πουλί στο μέγεθος του κότσυφα. Ζω στα δάση, στα λιβάδια και στους αγρούς τρέφομαι με έντομα, σκουλήκια και σπόρους. Χαρακτηριστικό μου γνώρισμα το χρώμα του χαλκού που έχω στο λαιμό και την κοιλιά.

Είμαι η Αλκυόνη

Ασφαλώς γνωρίζετε το μύθο που υπάρχει γύρω από το όνομα μου. Γνώρισα από πολύ κοντά την οργή του Δία. Οι ηλιόλουστες μέρες του Δεκέμβρη λέγονται Αλκυονίδες. Τότε γεννάω και κλωσάω τα αυγά μου. Ζω κοντά σε νερά ποταμών, λιμνών ακόμα και της θάλασσας. Τρέφομαι με έντομα και μικρά ψαράκια.

Είμαι η σουσουράδα

Επειδή όταν περπατάω η ουρά μου κουνιέται πάνω κάτω με έχουν βαπτίσει σουσουράδα. Τρέφομαι με έντομα και μικρά σκουλήκια. Έχω μαύρο χρώμα στο πάνω μέρος του κεφαλιού και στην ουρά.

Είμαι ο τρυποφράκτης

Είμαι το μικρότερο πουλί της Κρήτης. Τρέφομαι με έντομα και μικρά σκουλήκια. Το χρώμα μου είναι μαύρο.

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΑ ΑΠΕΙΛΟΥΜΝΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Ο ΓΥΠΑΕΤΟΣ
Ο ΣΠΙΖΑΕΤΟΣ
Ο ΧΡΥΣΑΕΤΟΣ
Ο ΜΑΥΡΟΠΕΤΡΙΤΗΣ
ΤΟ ΚΙΡΚΙΝΕΖΙ
Ο ΑΓΡΙΟΓΑΤΟΣ
Ο ΑΙΓΑΓΡΟΣΟ ΚΡΗΤΙΚΟΣ
ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ
Η ΚΑΡΕΤΑ-ΚΑΡΕΤΑ
Η ΦΩΚΙΑ ΜΟΝAΧΟΥΣ-ΜΟΝΑΧΟΥΣ
Ο ΦΡΑΓΚΟΛΙΝΟΣ

Είμαι ο γυπαετός

Είμαι ένα από τα σπανιότερα αρπακτικά πουλιά της Ευρώπης. Ζω αποκλειστικά στα ψηλά βουνά. Τα κόκαλα των νεκρών ζώων αποτελούν την κύρια πηγή της τροφής μου. Ζω μόνος ή σε ζευγάρια. Το άνοιγμα των φτερών μου είναι περίπου 3 μέτρα. Μου αρέσει να μακιγιάρομαι με κοκκινόχωμα. Στην Ελλάδα ο κύριος όγκος του πληθυσμού μου φιλοξενείται στην Κρήτη. Είμαστε 8-10 ζευγάρια και όχι παραπάνω από 35 άτομα. Υπάρχει διεθνές και ευρωπαϊκό νομικό πλαίσιο προστασίας μου και περιλαμβάνομαι στο κόκκινο βιβλίο των απειλούμενων ειδών.Χρειάζομαι την προστασία και την αγάπη σας.

Είμαι ο σπιζαετός

Είμαι ένας αετός μεσαίου μεγέθους με άνοιγμα φτερών 150-180 εκ. Ζω σε χαμηλού και μεσαίου υψομέτρου ορεινές περιοχές. Τρέφομαι με μεσαίου μεγέθους θηλαστικά και πουλιά, κυρίως με λαγούς και πέρδικες, τρωκτικά, περιστέρια, κορακοειδή, γλάρους και ερπετά, που τα πιάνω στο έδαφος ή στον αέρα. Είμαι σπάνιο είδος με ακανόνιστη κατανομή στη μεσόγειο. Στην Κρήτη ζει το 60% του πληθυσμού της Ελλάδας, περίπου 60 ζευγάρια. Είμαι σπάνιο είδος και κινδυνεύω.

Είμαι ο χρυσαετός

Είμαι ο πιο εντυπωσιακός και μεγαλοπρεπής αετός της Ελλάδας. Ζω σε ζευγάρια και φωλιάζω σε απόκρημνα βράχια. Είμαι φοβερός κυνηγός, εντοπίζω τα θύματά μου πετώντας σε μεγάλο ύψος και πέφτω πάνω τους με φοβερή ταχύτητα που μπορεί να φτάσει τα 150 χιλιόμετρα. Είμαι ένα από τα χιλιοτραγουδισμένα αρπακτικά πουλιά, σύμβολο της περηφάνιας και της δύναμης.Τώρα πια όμως είμαι απειλούμενο είδος και χρειάζομαι προστασία.Είμαι σπάνιο είδος και απειλούμαι.

Είμαι ο μαυροπετρίτης

Επειδή μια πριγκίπισσα της Σαρδηνίας με αγάπησε και με προστάτεψε με νόμο το 1392 μ.Χ., με λένε το γεράκι της “Ελεονόρας”. Με λένε επίσης και Βαρβάκι. Είμαι ένα κομψό γεράκι στο μέγεθος του περιστεριού, με πολύ μακριές όμως φτερούγες και ουρά. Υπολογίζεται ότι είμαστε περίπου 6000-7000 ζευγάρια σε όλο τον κόσμο. Στο Αιγαίο αναπαράγεται το 70% του είδους μου. Φωλιάζω σε όλα τα νησάκια που είναι γύρω από την Κρήτη και στις απόκρημνες παραθαλάσσιες ακτές της. Είμαι απειλούμενο είδος.

Είμαι το κιρκινέζι

Είμαι το πιο κοινό είδος γερακιού στην Κρήτη. Λέγομαι και ανεμογάμης. Φωλιάζω σε βράχια και κυνηγώ τη λεία μου σε ανοικτές εκτάσεις με φρύγανα, ενώ το χειμώνα συχνάζω και σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Τρέφομαι κυρίως με τρωκτικά, ερπετά και έντομα. Είμαι μόνιμος κάτοικος της Κρήτης και συμπεριλαμβάνομαι στα απειλούμενα είδη.

Είμαι ο αγριόγατος, φουρόγατος

Ζω μόνο στην Κρήτη, είμαι ζώο φάντασμα γιατί οι άνθρωποι με βλέπουν σπάνια. Μοιάζω με την ξαδέλφη μου, την κατοικίδια γάτα, είμαι όμως μεγαλύτερος και έχω τούφες από μαύρες τρίχες στις άκρες των αυτιών μου. Το τρίχωμά μου έχει στίγματα και όχι ραβδώσεις. Η ουρά μου είναι φουντωτή με τρία μαύρα δαχτυλίδια χαμηλά και μαύρη άκρη. Τα βασικά μου χρώματα είναι καφέ και γκρι. Μου αρέσει να ζω στα δάση και τα ανώμαλα εδάφη μόνος και κυνηγώ τη νύχτα. Είμαι σπάνιο και απειλούμενο είδος.

Το αγρίμι, αίγαγρος

Ζω στην Κρήτη από την αρχαιότητα. Ο Όμηρος έχει αναφερθεί σε μένα, έχω κοσμήσει τοιχογραφίες, παραστάσεις, νομίσματα και σφραγίδες. Συμβολίζω καθετί το όμορφο, το άγριο, το ατίθασο και είμαι συνασμένο με τους θρύλους, τις παραδώσεις και τα τραγούδια της Κρήτης. Παλαιότερα ζούσα σε όλη την Κρήτη, σήμερα μόνο στα Λευκά όρη (Σαμαριά) και σε ένα δυο μικρά νησάκια γύρω από την Κρήτη. Είμαι σπάνιο και απειλούμενο είδος.

Είμαι η Καρέτα-καρέτα

Είμαι η πιο συνηθισμένη θαλάσσια χελώνα στην Ελλάδα και στη Μεσόγειο.Το καβούκι μου στο πάνω μέρος έχει χρώμα καφέ-κανελί και στο θώρακα σκούρο κίτρινο. Το μήκος του καβουκιού μου είναι περίπου ένα μέτρο. Τρέφομαι κυρίως με αργοκίνητα ζώα της θάλασσας, όπως αστερίες, κοχύλια, αχινούς, μέδουσες καβούρια κ.ά. Χρησιμοποιώ τις ακτές της Κρήτης για να γεννήσω τα αυγά μου. Από το 1994 απαγορεύεται το ψάρεμά μου. Είμαι απειλούμενο είδος και προστατεύομαι διεθνώς.

Είμαι η φώκια Μονάχους-μονάχους

Ζω σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Προτιμώ βέβαια τις όμορφες ελληνικές θάλασσες και ιδιαίτερα της Κρήτης. Έχω υδροδυναμικό σχήμα και μεγάλη ευελιξία στη θάλασσα. Μπορώ να μείνω κάτω από το νερό αρκετή ώρα. Είμαι το υπ’ αριθμόν 1 απειλούμενο θαλάσσιο θηλαστικό της Ευρώπης. Σε όλο το Αιγαίο ζούμε περίπου 400 ή 500 άτομα και αν δεν ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα φοβάμαι ότι θα εξαφανιστώ.

Είμαι ο Κρητικός ιχνηλάτης

Είμαι το αρχαιότερο κυνηγόσκυλο της Ευρώπης. Βρίσκομαι στην Κρήτη τώρα και 4000 χρόνια. Ο πληθυσμός μου φτάνει τα 100 ή τα 200 άτομα στους ορεινούς όγκους του Νομού Λασιθίου. Χρησιμοποιούμε από μερακλήδες κυνηγούς και κτηνοτρόφους.

Είμαι ο φραγκολίνος

Έχω εξαφανιστεί από την υπόλοιπη Ελλάδα τώρα και 150 χρόνια. Ίσως να ζούμε ακόμα στην Κρήτη 3 με 4 ζευγάρια. Κινδυνεύω με άμεση εξαφάνιση.
Προστατεύομαι με νόμο.

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΜΑΣ ΟΜΑΔΑ

Συντονιστές…

Εζανίδου Γιώτα	Τσικαλάκης Γιάννης

Παντελής Πακιουφάκης	Χριστίνα Μπαμπατζάνη
Μανόλης Πουλάκης	Σοφία Μπέρκη

Δημήτρης Τσιριντάνης	Μάνος Χατζηγεωργίου
Στράτος Ιερωνυμάκης	Λευτέρης Χαιντάρι

Όλγα Ασμαριανάκη	Κωσταντίνος Κατσαράκης
Γιώργος Μπαμπατζάνης	Σοφία Κατσαράκη

Ηλίας Τσικαλάκης	Χρυσούλα Τσικαλά
Ραφαέλα Λάλα	Άρης Χαβάκης

Βασίλης Καραβελάκης	Μελίνα Γκουτ
Τάσος Γαλάνης	Μανόλης Κατσαράκης

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ

– το Πανεπιστήμιο Αιγαίου
– τον Προϊστάμενο του 1ου Γραφείου Π/θμιας Εκ/σης Ν. Ηρακλείου κ. Νίκο Ανδρεαδάκη
– τη Διεύθυνση Δασών της Περιφέρειας Κρήτης
– τη Διεύθυνση Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Π/θμιας Εκπαίδευσης Νομού Ηρακλείου
– το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης
– το Κέντρο περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καστοριάς
– το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Αρχανών
– το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Σχολείου μας
– τον κ. Θωμά Ρούσο, Διευθυντή Δασών Περιφ. Κρήτης
– τον κ. Σταύρο Ξυρουχάκη, Βιολόγο, ειδικό επιστήμονα

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Από τις συναντήσεις της Περιβαλλοντικής Oμάδας…

Ο Διευθυντής Δασών της Περιφέρειας Κρήτης. κ. Θωμάς Ρούσος – Ημερίδα για τον Γυπαετό – Ζώνες Προστασίας…

Δράσεις του Προγράμματος…

Στο Kέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Αρχανών…

Στη βιβλιοθήκη του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης…

Στο Γιούχτα…

Παρατηρώντας τα αρπακτικά πουλιά της περιοχής μας…

 Ο σχολικός μας κήπος

Η ύπαρξη και η ενασχόληση με το σχολικό  κήπο αποτελεί και αποτελούσε ανέκαθεν σημαντικότατη παιδαγωγική δραστηριότητα. Δυστυχώς  όμως , όπως   μετεξελίσσεται η  ζωή μας   ούτε  οι  αναγκαίοι  χώροι  υπάρχουν,  ούτε  οι  αναγκαίες    προϋποθέσεις  για  την  ύπαρξη  Σχολικού   Κήπου  στα   σχολεία .  Παρά  ταύτα   το  Σχολείο  μας  είναι  από τα  λίγα  προνομιούχα  που   έχουν    αυτή  τη    δυνατότητα  τουλάχιστον   από  άποψη  χώρου  και  θέλησης.  Ο σχολικός κήπος είναι ο χώρος και η ευκαιρία για να μπολιασθούν οι μαθητές μας με το χώμα, με τη φύση με τη φυτική δημιουργία. Είναι χώρος ενίσχυσης της περιβαλλοντικής , οικολογικής και της αισθητικής τους συνείδησης και στάσης γενικά.

 

        Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν τα δύο τελευταία χρόνια, έχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια που αποσκοπεί στη αισθητική αναβάθμιση του αύλειου χώρου  του Σχολείου μας και στη δημιουργία Σχολικού Κήπου. Τη χρονιά που πέρασε κάναμε επεμβάσεις, διαμορφώσεις και δεντροφυτεύεις στη δεξιά πλευρά του σχολείου μας . Φέτος ξεκινήσαμε τη διαμόρφωση  της αριστερής πλευράς με την κατασκευή ενός παρτεριού – βραχόκηπου εκατό πενήντα τ.μ. περίπου.

 

    Προμηθευτήκαμε διάφορα φυτά από το Δασαρχείο Ηρακλείου. Όμως τα περισσότερα μας τα χορήγησε οκ. Γιώργος Αντεμισάρης που μας τα έστειλε με μεγάλη προθυμία από την Αθήνα μετά από σχετική μας επιστολή. Τον ευχαριστούμε πάρα πολύ και μένουμε υπόχρεοι .

Παρακολουθήστε τώρα την πορεία του προγράμματος

Φορτηγά του Δήμου Τεμένους φέρνουν καθαρό χώμα στην αυλή του σχολείου. Γεμίζουμε τα παρτέρια που έχουμε κατασκευάσει. Καθαρίζουμε το χώμα ακόμα περισσότερο από πέτρες και άλλα ξένα υλικά.

 

 Με προσωπική – χειρονακτική εργασία οι μαθητές και οι δάσκαλοι διαμορφώνουν τα παρτέρια και τα καθαρίζουν από τις πέτρες.

Με περισσή προθυμία οι μαθητές διαμορφώνουν τους χώρους φύτευσης.

Συμμετέχει ολόκληρη η περιβαλλοντική ομάδα.

 με φτίαρια και αξίνες….

Αφού τελειώνει η διαμόρφωση των χώρων ξεκινάει η φυτευτική διαδικασια.

Οί δασκάλες και ο Δ/ντης του σχολείου δείνουν το καλό παράδειγμα πρώτοι.

Φυτεύουμε το παρτέρι με τα καλωπιστικά.

 Σε κάθε παρτέρι φυτεύουμε ότι έχουμε σχεδιάσει με προσοχή.

 

Προσέχουμε να γίνεται σωστά η διαδικασία.

Κάτω από το χώμα περάσαμε λάστιχα ποτίσματος με σταγονίδια για σωστότερο πότισμα των φυτών.

 

 Το παρτέρι με τα αρωματικά φυτά είναι έτομο.

 Μόλις έχει τελειώσει και το δεξιό παρτέρι με τα καλωπιστικά. Τα βράχια έφερε ο κ. Γιάννης Τσικαλάκης και ο κ. Παύλος Τσιριντάνης από το Γιούχτα με την βοήθεια των μαθητών της ΣΤ΄τάξης.  Το όλο σχέδιο είναι του κ. Τσικαλάκη.

Τα πήλινα περιστέρια είναι έργο του κ, Τσικαλάκη Γιάννη.

 Ο κήπος μας είναι πια γεγονός, περιμένουμε με ανυπομονησία την ανάπτυξη των φυτών μας.

 

Τα φυτά για να μεγαλώσουν θέλουν φροντίδα και αγάπη.

 

 Τα πρώτα χρώματα κάνουν την εμφάνιση τους.

 Τα λουλούδια δίνουν χαρούμενο χρώμα και χαρούμενη διάθεση στο σχολείο μας.

 Το αριστερό παρτέρι με τα δασικά. Οι εναλαγές του πρασίνου δημιουργούν εντιπωσιακο αποτέλεσμα.

Το ουράνιο τόξο μοιάζει να σκορπίστηκε στην αυλή του σχολείου μας.

 

 Το αποτέλεσμα δικαιώνει την προσπάθεια μας.

 Η σταδιακή εξέλιξη του κήπου μας είναι εντυπωσιακή.

 Η ανθοφορία και η βλάστηση είναι οργιώδης.

 Ο κ. Τσικαλάκης αρχίζει να κάνει γλυπτική με τα φυτά. Παίζει με το ψαλίδι, δημιουργεί μοτίβα και σχήματα. Εδώ ένα κυπαρίσσι έχει διαμορφωθεί σε έξι μπάλες. Ενώ στο βάθος, ένα άλλο σε τρεις μπάλλες.

 

Μία ακόμη γωνία του κήπου μας.

Από τον κήπο μας έλειπε μιά λιμνούλα με ένα συντριβάνι. Ο ήχος του νερού ξεκουράζει και χαλαρώνει. Οι επισκέπτες του κήπου μας είναι ως τώρα πουλιά, πεταλούδες , σαύρες και λογιών λογιών ζουζούνια. Στην λιμνούλα που κατασκευάζουμε θα φιλοξενήσουμε και χτυσόψαρα, βατράχια και χελωνίτσες.

 

 Σκάψαμε ένα μεγάλο λάκο χωριτηκότητας 4000 λίτρων νερού.Αγοράσαμε εξοπλισμό για την λιμνούλα. κατασκευάσαμε συντριβάνι και βάλαμε χρυσόψαρα και νούφαρα.

 

 Η λιμνούλα ολοκληρώθηκε, προσελκύει βατράχια και λιβελούλες.

Ο Δημήτρης και ο Τάσος παρατηρούν τα ψάρακια που μόλις έχουμε βάλει.

 

Τα ψάρια παίζουν με το πρώτο μας νούφαρο.

Έτοιμο και το δεύτερο.

Τα ψαράκια μας είναι πολύ παιχνιδιάρικα.

Απρίλος 2οο7

 

Μάιος 2008.

 Μάρτιος 2009

 

Το παρτέρι με τα δασικά έγινε ένα μικρό δασάκι.

Κηποτεχνική Γιάννης Τσικαλάκης.

Απρίλιος 2009.

 Ιούνιος 2009.

Συνεχίζεται……

 

Δεκαπέντε χιλιόμετρα από το Ηράκλειο και προς το Νότο, στους πρόποδες του Γιούχτα με θέα την απεραντοσύνη της θάλασσας και τις οροσειρές του Ψηλορείτη, απλώνεται σαν τοπο-παρατηρητής το χωριό Άγιος Σύλλας.

   Λόγω   αυτής  της   χωροταξικής   του    θέσης , αλλά  και  του  σθένους  και  ηρωισμού  των  κατοίκων  του, επιλέχθηκε  ως  ο  τόπος   όπου  πάρθηκε  ο  όρκος   της   πρώτης  ενωμένης   Εθνικής   Αντίστασης   κατά   των κατακτητών Γερμανών σε ολόκληρη την Ευρώπη.  [σπήλαιο  Χαμαμουτζή ].

   Μεγάλης   ιστορικής σημασίας   χωριό   όπου   δώθηκαν   μάχες   και   θρήνησε  πολλούς   άνδρες   στο  όνομα   των   αγώνων  του  έθνους  μας  στην   νεότερη   ιστορία  . Το όνομα του χωριού οφείλεται στο Άγιο Σύλλα που είναι και προστάτης του. Πρώτη φορά αναφέρεται στις βενετικές απογραφές. Κατά το 1583  αναφέρεται στον Καστροφύλακα (Κ 101)  S.Scilla, με  265 κατοίκους. Αναφέρεται επίσης  στο Catasticum Ecclesiarum et monasterium comynis του 1320 σαν « χωρίον της περιοχής του Χάνδακα, της Paracandia».

      Σήμερα αποτελεί το Δεύτερο σε πληθυσμό δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Τεμένους  Στο χωριό μας υπάγεται και ο οικισμός Κάμπος του Αγίου Σύλλα ο οποίος τα τελευταία χρόνια γνωρίζει τεράστια ανάπτυξη.

  Ο Άγιος Σύλλας Φημίζονταν    ανέκαθεν     για   τον   πλούσιο   πρωτογενή   τομέα  του .  Σταφιδοχώρι   με  παραγωγή  ποιοτικής   σταφίδας , ελαιότοπος    με  παραγωγή   αρωματικού  και  πλούσιου ,  σε   θρεπτικές  ουσίες ,  ελαιολάδου.

    Στηριζόμενοι  λοιπόν   στην   πλούσια  ιστορική  μας  παρακαταθήκη  και   εκμεταλλευόμενοι  τον  αειθαλή  μας   πρωτογενή  πλούτο  έχουμε   δρομολογήσει  δραστηριότητες  που  θα  αναδείξουν  τον  τόπο  μας και  θα  αναβαθμίσουν   την   ποιοτική  ζωή  μας  διατηρώντας   πάντοτε  την  ταυτότητά  μας.

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΑΝ ΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΥΛΛΑ

Τυχεροί στάθηκαν οι Αγιοσυλλιανοί όλων των ηλικιών, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για συμμετοχή και βρέθηκαν στην όμορφη αποχαιρετιστήρια εκδήλωση του Δημοτικού Σχολείου και του Νηπιαγωγείου του Αγίου Σύλλα, την περασμένη Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008.

   Ήταν μια ξεχωριστή, πολύ όμορφη εκδήλωση, αφιερωμένη στον ποιητή του Αιγαίου, Οδυσσέα Ελύτη, που εξέπληξε ευχάριστα όλους τους παρευρισκομένους, μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς. Την εκδήλωση παρακολούθησαν, εκτός από τους γονείς και τους συγγενείς των μαθητών, πολλοί φίλοι του σχολείου μεταξύ αυτών και ο Δήμαρχος του Δήμου Τεμένους, κ. Γιώργος Βιτώρος, ο πρώην Δήμαρχος κ. Λάμπρος Περβολαράκης, ο αντιδήμαρχος κ. Γιάννης Ξυδάκης,  αρκετοί δημοτικοί σύμβουλοι και φορείς της περιοχής.

   Ξεκίνησε με ομιλία του διευθυντή κ. Γιάννη Τσικαλάκη, ο οποίος έκανε ένα σύντομο απολογισμό του αρκετά πλούσιου έργου και του πλήθους των δράσεων του σχολείου κατά το λήγον σχολικό έτος 2007-2008. Συγχάρηκε όλους τους μαθητές που συμμετείχαν και διακρίθηκαν σε κάποιο τομέα, ευχαρίστησε τους γονείς και τους δασκάλους για την εξαιρετική συνεργασία και ευχήθηκε στους αποχωρούντες μαθητές επιτυχημένη και δημιουργική πορεία στην επόμενη φάση των σπουδών τους

Στην συνέχεια η μαθήτρια της ΣΤ΄ τάξης Χρυσούλα Τσικαλά, ως εκπρόσωπος των μαθητών, αποχαιρετώντας μαθητές και δασκάλους, ευχαρίστησε όλους για όσα τους προσφέρθηκαν απλόχερα αυτά τα έξι χρόνια.

Εκ μέρους του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων μίλησε η κ. Κλειώ Κάββαλου ενώ χαιρετισμό έκανε ο δήμαρχος κ. Βιτώρος που ευχαρίστησε τους εκπαιδευτικούς και ευχήθηκε στους αποφοιτούντες πολλές επιτυχίες στην μελλοντική τους ζωή.

Η βραδιά έκλεισε με πολύ μουσική με μελοποιημένα ποιήματα – τραγούδια του Οδυσσέα Ελύτη. Με ζωντανό ηχητικό και οπτικό πρόγραμμα που συνεπήρε, συγκίνησε  και ενθουσίασε τους παρευρισκομένους.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

κ. ΤΣΙΚΑΛΑΚΗ  ΓΙΑΝΝΗ

Κυρίες και κύριοι.

Αγαπητοί προσκεκλημένοι.

Πριν από έξι χρόνια το σχολείο μας τόλμησε, καινοτόμησε, μεταμόρφωσε την καινοτομία σε θεσμό. Για έκτη συνεχόμενη χρονιά διοργανώνουμε την αποχαιρετιστήρια  εκδήλωση μας.  Με την ώθηση της αδιάκοπης προσπάθειας και της ανήσυχης αναζήτησης, τα παιδιά του σχολείου, οι μαθητές μας, με την απροσποίητη αυθεντική έκφραση τους, διατηρούν υγρές τις αναμνήσεις μας.

Για έκτη συνεχόμενη χρονιά κλείνουμε ακόμα ένα ταξίδι με οδηγούς τα παιδιά και τους δασκάλους. Ένα ταξίδι  γεμάτο συγκινήσεις, εμπειρίες και δράσεις, φωτισμένο από παιδικά βλέμματα.

 Για να απογειώσουμε τη φαντασία με  μουσική και χρώματα από τις πινελιές των μικρών παιδιών. Κι όλοι μαζί συνταξιδιώτες να ανακαλύψουμε τη γοητευτική χώρα του παραμυθιού.

Για έκτο συνεχόμενο Ιούνιο ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ στην απουσία της φαντασίας που μεταβάλει τον άνθρωπο σε ανάπηρο της πραγματικότητας.

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ πως η παράσταση δεν είναι  το σκηνικό, δεν είναι  τα φώτα, είναι οι άνθρωποι, είναι τα παιδιά.

ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ να γίνεται η σιωπή φωνή και η φωνή τραγούδι.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ : ΧΡΥΣΟΥΛΑ  ΤΣΙΚΑΛΑ

Κυρίες και Κύριοι.

Αγαπημένοι μας γονείς και φίλοι του σχολείου μας.

 ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ σας.

Εκ μέρους των συμμαθητών και των δασκάλων μας, σας καλωσορίζουμε και σας ευχαριστούμε πολύ που τιμάτε με την παρουσία σας τη αποψινή μας εκδήλωση.

     H φετινή μας εκδήλωση, είναι αφιερωμένη σε ένα μεγάλο της ελληνικής ποίησης, τον ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ, καθώς και στα παιδιά της Έκτης τάξης που φεύγουν για το Γυμνάσιο.

Πριν ξεκινήσουμε θέλω να κάνω μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν και να σας εκφράσω, εκ μέρους και των συμμαθητών μου, μερικές σκέψεις μας.

Πριν έξι χρόνια ρίξαμε δυο τάβλες στο νερό, τους δώσαμε το όνομα Δημοτικό σχολείο, και από τότε… ταξιδεύουμε. Στη βαρκούλα μας αυτή, όλο αυτό το διάστημα μπήκαν και βγήκαν πολλοί συνταξιδιώτες και αυτό είναι που κάνει το ταξίδι μας πιο καλύτερο και πιο εντυπωσιακό.

 Πριν έξι χρόνια ένα όμορφο ταξίδι ξεκίνησε από εδώ, από το ίδιο σημείο, από το σχολείο μας, με ίδια έμπνευση, με καινούρια συνεχώς πνοή.

Πριν έξι χρόνια, μέσα από πολύχρωμες διαδρομές, σαλπάραμε για μια χώρα μακρινή. Τη χώρα του ονείρου και της δημιουργίας, της έκφρασης και της αλήθειας, της ελευθερίας και της μαγείας, της γνώσης και της ανθρωπιάς. Εκεί που το γέλιο και το δάκρυ διαγράφουν τη πιο φωτεινή στιγμή της ψυχής.

Στο τιμόνι και στη γέφυρα του πλοίου οι αγαπημένοι μας δάσκαλοι. Όλοι τους δεύτεροι γονείς μας, κάθε φορά τολμηροί, αψηφώντας συνετά τους καιρούς, μας εξασφάλιζαν δημιουργική, ήρεμη πλεύση, που επιτρέπει ανεμπόδιστα την αληθινή εξερεύνηση. Υπήρξαν για μας φάροι λαμπεροί, στις νύχτες των αναζητήσεων μας. Λιμάνια ζεστά και φιλόξενα. 

Αγαπημένοι μας δάσκαλοι και αγαπημένο μας σχολείο δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ.

 Σας ευχαριστούμε πολύ και σας υποσχόμαστε ότι θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για να μην διαψεύσουμε τις προσδοκίες σας.

 Ευχαριστώ !

Ακολουθούν φωτογραφίες από την εκδήλωση

 

 

  Μαθητές του σχολείου στην εκδήλωση.

 

 

 

 Έλενα Τυμπακιανάκη, Όλγα Ασμαριανάκη, Νένα Δημοπούλου, Τζουλιάνα Σούλα και Μαίρη Παπαπέτρου.

…

 

 

 

 

 

 

 

 

ΕΡΓΑΣΙΑ – ΑΡΘΡΟ 1^ο :

 ΔΟΜΙΝΙΚΟΣ  ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ 

Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΤΣΙΚΑΛΑΚΗΣ ΗΛΙΑΣ   Ε΄ ΤΑΞΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΥΛΛΑ

 

 

Δομίνικος Θεοτοκόπουλος  (γνωστός κυρίως με το παρωνύμιο Ελ Γκρέκο). Το αφιέρωμα αυτό είναι με την ευκαιρία του μεγάλου πολιτιστικού γεγονότος που ήταν η παρουσίαση των έργων του στην πρωτεύουσα.

 

     Ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης 1541 και πέθανε στο Τολέδο 1614. Σε ηλικία 35 περίπου ετών εγκαταστάθηκε στην Ισπανία. Το παράξενο και μοναδικό στην ιστορία της ζωγραφικής έργο του παρερμηνεύτηκε από τις νατουραλιστικές ,ακαδημαϊκές και νεοκλασικές αντιλήψεις που επικράτησαν στην Ευρώπη  από τα μέσα του 17ου αι.. Το Ρομαντικό κίνημα του 19ου αι. και κυρίως οι γενικότερες ανακατατάξεις των αξίων της τέχνης στων αιώνα μας οδήγησαν σε συστηματικές έρευνες γύρο από τα δυσεπίλυτα βιογραφικά και μορφολογικά προβλήματα που παρουσιάζουν η ζωή και το έργο του.

 

Σπούδασε ασφαλώς τους παραδοσιακούς τρόπους της αγιογραφίας σ’ένα από τα πολλά εργαστήρια της Βενετοκρατούμενης πατρίδας του. Η έντονη χαρακτηριστική βυζαντινή τέχνη της κρητικής αγιογραφικής σχολής του 16ου αι. θα παραμείνουν οι μόνιμοι και κύριοι στόχοι σε όλη τη διαδρομή της ζωγραφικής του. Έχουν σωθεί ελάχιστα έργα με την υπογραφή « Χειρ Δομηνίκου», τα οποία έχουν εκτελεστεί πάνω σε σανίδι με την τεχνικής της ωογραφίας και τα οποία αποδίνονται στο χρωστήρα της πρώτης νεανικής του περιόδου. Το 1566-1567 ο Θεοτοκόπουλος φεύγει από την Βενετία και γίνεται δεκτός από τον Τισιανό ίσως ως τακτικός μαθητής. Ασκείται στην ελαιογραφία, αυξάνει της γνώσης του, διδάσκεται την αρμονική κατανομή των μορφών στον πίνακα και την ένταξη τους στο φυσικό χώρο, πλουτίζει τη χρωματική του ευαισθησία, ελαφρώνει και εξευγενίζει το σχέδιο και την πινελιά και δίνη ενότητα στο σύνολο φωτίζοντας το μ’ένα θερμό έγχρωμο φως.

     Ο Θεοτοκόπουλος διατηρεί καταφανεί τα σημεία της τιτσιανικής επίδρασης στην οποία ακόμα οφείλει ασφαλώς την πετυχημένη επίδοση του στις προσωπογραφίες, που πολλοί, όπως μαρτυρούν οι σύγχρονες γραπτές πηγές, θεωρούσαν έργα του ιδίου του Τιτσανού. Οι πειραματισμοί με τους ισχυρούς φωτισμούς προβληματίζουν το νεαρό ζωγράφο και του ανοίγουν νέους δρόμους μεγάλης σημασίας για τη μετέπειτα εξέλιξη της ζωγραφικής του. Το 1570 ο Θεοτοκόπουλος βρίσκεται στη Ρώμη και επιβάλλεται σ’έναν εκλεκτό κύκλο ουμανιστών και καλλιτεχνών. Ο «Γκρέκο», όπως το αποκαλούν, έχει στη Ρώμη την ευκαιρία να γνωρίσει τα αρχαία και αναγεννησιακά καλλιτεχνήματα, αλλά κυρίως τις απόψεις των σύγχρονων μανιεριστών, από τους οποίους αποκόμισε τους τρόπους της κυκλικής και ωοειδούς σύνθεσης. Φαίνεται ότι στη Ρώμη οφείλει ακόμα ο Θεοτοκόπουλος την ευρύτερη ουμανιστική παιδεία του, καθώς και τις γνώσεις της αρχιτεκτονικής και της γλυπτικής που θα χρησιμοποιήσει αργότερα στην Ισπανία .
Πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι από το 1572ως το 1575-1576 ο Θεοτοκόπουλος επέστρεψε στη Βενετία και ότι στο διάστημα αυτό στράφηκε προς τη δυναμική σύνθεση  του Τιντορέτο με τις αντιθετικές κινήσεις που απαγκιστρώνουν τις μορφές από τις δεσμεύσεις του γήινου περιβάλλοντος και των στατικών προοπτικών και της μεταφέρουν σ’έναν ουράνιο ταραγμένο χώρο. Το 1577 βρίσκεται εγκαταστημένος στο Τολέδο και εργάζεται στη σημαντική παραγγελία των εικονοστασίων του Σάντο Ντομίνγκο ελ Αντίγουο. Μετά των ζωγραφικό άθλο του Οργκάθ, ο Θεοτοκόπουλος εκτός από τις μεμονωμένες προσωπογραφίες , στρέφεται αποκλειστικά στον κόσμο των θείων υποστάσεων και προσπαθεί να τον αποδώσει ζωγραφικά, στηριγμένος στην ιδιαίτερη ουσία του, το φως που για ένα διάστημα διαφέγγει απαλά μέσα από άγριες μορφές και τους δίνει ένα ποιητικό υπερκόσμιο κάλλος.
Τα έργα του Θεοτοκόπουλου είναι πάρα πολλά μερικά από αυτά είναι : Ίαση του τυφλού(1570), Παιδί που φυσάει το κάρβουνο(1572-1573), Μετάσταση της Θεοτόκου(1577), Ταφή του κόμη Οργκάθ (1587), Βάπτιση(1600), Σταύρωση(1600-1605), πεντηκοστή(1610) κ.α.

 

 

 

Η μέλισσα είναι έντομο που ζει κατά μεγάλες οικογένειες μέσα σε κυψέλες. Μέσα σε κάθε κυψέλη υπάρχουν τρία είδη μελισσών: η βασίλισσα, οι εργάτριες και οι κηφήνες.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Το σώμα της μέλισσας αποτελείται από τρία μέρη: το κεφάλι , το θώρακα και την κοιλιά, συνολικού μήκους 1,5 εκ., περίπου στο μέγεθος ενός μέτριου φιστικιού μέλισσα έχει τρίχωμα διαφορετικού χρώματος στο σώμα της. Αυτές οι τρίχες κάνουν τις ρίγες των μελισσών να φαίνονται καφέ και κίτρινες. Στο κεφάλι της έχει δεξιά και αριστερά δύο μεγάλα  μάτια , που αποτελούνται από 13.000 περίπου μικρά μάτια το καθένα και έτσι έχει τη δυνατότητα να βλέπει ταυτόχρονα μπροστά , πίσω, πάνω και κάτω. Στο κέντρο του κεφαλιού της έχει ακόμα τρία απλά μάτια, που σχηματίζουν τρίγωνο Έχει δυο κεραίες, που είναι σαν δέκτες ραδιόφωνου. Είναι τα όργανα της ακοής και της όσφρησης. Στο στόμα η μέλισσα έχει μια γλώσσα μακριά, παχιά και εύκαμπτη. Στην άκρη είναι σαν προβοσκίδα με μικρό κουταλάκι, που είναι μαζί όργανο αφής και γεύσης. Όταν δεν τη μεταχειρίζεται, την κρατά κουλουριασμένη στην κοιλιά της. Με την προβοσκίδα ρουφά το νέκταρ από τα λουλούδια. Από το θώρακα ξεφυτρώνουν δυο ζευγάρια διάφανα, λεπτά αλλά δυνατά φτερά, σαν μεμβράνη από ζελατίνη, ώστε να μπορεί να πετάξει μακριά για τροφή. Το γρήγορο κούνημα των φτερών τους προκαλεί ένα χαρακτηριστικό ήχο, το γνωστό μας  «ζουζούνισμα». Τα 6 πόδια της μέλισσας είναι κι αυτά τριχωτά και τελειώνουν στις άκρες τους σε νύχια αγκιστρωτά. Στα πίσω πόδια της έχει μικρές κοιλότητες, που λέγονται καλάθια. Αυτά μοιάζουν σαν κίτρινα μπαλόνια, γιατί εκεί βάζει τη γύρη από τα άνθη. Η κοιλιά της μέλισσας αποτελείται από 6 δαχτυλίδια. Στην άκρη της κοιλιάς υπάρχει το κεντρί το οποίο είναι κούφιο, μοιάζει σαν τρυπάνι και συγκοινωνεί με έναν αδένα, που έχει μέσα δηλητήριο. Είναι το μοναδικό της όπλο εναντίον των εχθρών της. Όταν ενοχληθεί, αμύνεται με το κεντρί αυτό, που φέρει στο άκρο του μικρά αγκίστρια εστραμμένα προς τα μέσα. Έτσι, όταν βυθιστεί σε έναν ελαστικό ιστό, όπως το δέρμα του ανθρώπου, η μέλισσα είναι αναγκασμένη να εγκαταλείψει το κεντρί με τα σπλάχνα, που είναι συνδεδεμένα μαζί του και κατά συνέπεια πεθαίνει. Οι κηφήνες δεν έχουν κεντρί. Η μέλισσα δεν αναπνέει όπως ο άνθρωπος , αλλά έχει τρύπες στο σώμα, μέσα από τις οποίες περνά ο αέρας. Η μέλισσα, την άνοιξη και το καλοκαίρι τρέφεται από τη γύρη και το γλυκό νέκταρ  των λουλουδιών. Το χειμώνα τρέφεται με μέλι, που έχει αποθηκέψει στις κηρήθρες της κυψέλης.

Η βασίλισσα

Η βασίλισσα είναι η μοναδική γόνιμη θηλυκή μέλισσα στην κυψέλη. Ζει στη μέση της κυψέλης και είναι ο αρχηγός της. Είναι εύκολο να την αναγνωρίσει κανείς από το αρκετά μεγαλύτερο σώμα της, σε σχέση με  τις άλλες μέλισσες, και τα  πολύ κοντύτερα φτερά της. Γονιμοποιείται μια φορά στη ζωή της από τους κηφήνες και η αποκλειστική της αποστολή είναι να γεννάει τα αυγά στα ειδικά εξάγωνα κελιά (ένα στο κάθε

κελί), που ετοίμασαν οι εργάτριες γι’ αυτό το σκοπό. Γεννάει δύο ειδών αυγά:

τα γονιμοποιημένα, από τα οποία βγαίνουν οι εργάτριες, και τα αγονιμοποίητα αυγά, από τα οποία θα βγουν οι κηφήνες.

Τη βασιλική προνύμφη τη θρέφουν οι εργάτριες με διαλεχτή τροφή, το βασιλικό πολτό, ενώ τις υπόλοιπες με μέλι και γύρη. Υπάρχει πιθανότητα όμως να θραφούν με βασιλικό πολτό και περισσότερες από μια προνύμφες. Έτσι μπορεί να γεννηθούν 2 ή 3 νέες βασίλισσες στην κυψέλη. Μόλις εμφανιστεί η πρώτη, τρώει το κέρινο σκέπασμα από τα κελιά των άλλων, που προορίζονται επίσης για βασίλισσες, και τις σκοτώνει, ώστε να μείνει η μοναδική βασίλισσα στην κυψέλη. Την άνοιξη, η βασίλισσα πρέπει να κάνει το ταξίδι του γάμου της. Βγαίνει λοιπόν στην είσοδο της κυψέλης και βουίζει δυνατά, προσκαλώντας έτσι τους κηφήνες να την ακολουθήσουν. Πετάει όλο και πιο ψηλά, ώστε να εξαντληθούν οι κηφήνες και να γονιμοποιηθεί με τους δυνατότερους. Επιστρέφει στην κυψέλη, ενώ οι κηφήνες πεθαίνουν, και αρχίζει να γεννάει αυγά μέσα στις κυψέλες  (2.000 – 3.000 αυγά την ημέρα επί 4-5 χρόνια). Αυτή η αποστολή της είναι τόσο σημαντική, ώστε δεν έχει χρόνο ούτε να φάει , ούτε να πλυθεί. Έχει γύρω της πολλές μέλισσες που τη φροντίζουν, την ταΐζουν στο στόμα με γύρη και βασιλικό πολτό και την καθαρίζουν.

Έχει επίσης  τους προσωπικούς φρουρούς της, που έχουν διαταγή να επιτίθενται σε όποιον την ενοχλήσει.Όταν η νέα βασίλισσα επιστρέψει μετά τη γαμήλια πτήση της στην κυψέλη, τα πράγματα γίνονται δύσκολα, γιατί παλιά και νέα βασίλισσα δε χωρούν πια στην ίδια κυψέλη και αρχίζει μεταξύ τους άγριος αγώνας. Η παλιά βασίλισσα προσπαθεί να σκοτώσει ή να διώξει τη νέα. Τελικά, οι νέες εργάτριες προστατεύουν τη βασίλισσά τους και διώχνουν την παλιά, που την ακολουθούν οι παλιές μέλισσες σαν πιστοί οπαδοί.Η διωγμένη βασίλισσα σταματάει συνήθως σ’ ένα κλαδί δέντρου, οπότε μαζεύονται γύρω της και οι υπόλοιπες μέλισσες και σχηματίζουν ένα είδος τσαμπιού σταφυλιού. Εκεί ξαναρχίζουν το έργο τους, εκτός αν κάποιος μελισσοκόμος τις μαζέψει και τις τοποθετήσει σε κυψέλη.Έτσι δημιουργείται μια νέα κοινωνία μελισσών, δηλαδή μια κυψέλη.

Μέλισσα (μυθολογία)

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Μέλισσα αναφέρονται τα παρακάτω πρόσωπα:

1. Αδελφή της Αμαλθείας, τροφός του θεού Δία όταν εκείνος ήταν βρέφος στο όρος Ίδη της Κρήτης και τον τάιζαν με γάλα και μέλι. Υπάρχει και η παράδοση ότι, όταν ο Κρόνος το ανακάλυψε, τη μεταμόρφωσε σε σκουλήκι, αλλά όταν ο Δίας μεγάλωσε τη μετέτρεψε από ευγνωμοσύνη σε βασίλισσα μέλισσα.
2. Γριά ιέρεια της Δήμητρας, που μυήθηκε από τη θεά στα μυστήριά της. Επειδή η Μέλισσα δεν θέλησε να αποκαλύψει τα μυστικά της μυήσεώς της, κομματιάστηκε από άλλες γυναίκες. Από το σώμα της γεννήθηκαν μέλισσες.

ΤΟ ΜΕΛΙ

πηγή υγείας και ομορφιάς.

Το μέλι χρησιμοποιείται για τροφή και για ιατρικούς σκοπούς είναι παλιά όσο και η ιστορία. · Το μέλι στους Αιγυπτιακούς παπύρους, πριν από 3500 χρόνια αναφέρεται  ως θεραπευτικό μέσο. Το μέλι και το γάλα αναφέρεται στο βιβλίο της ζωής των αρχαίων Ινδών ότι η ζωή παρατείνεται όταν υπάρχει στην καθημερινή δίαιτα. Το νέκταρ αποτελούσε την τροφή των αθανάτων Ολύμπιων θεών. Με μέλι ανατράφηκε ο Δίας από τη νύμφη μέλισσα. · Ο Ιπποκράτης συνιστούσε το μέλι για τη θεραπεία πολλών ασθενειών, το ίδιο και ο Αριστοτέλης που πίστευε ότι το μέλι παρατείνει τη ζωή. · Οι Αιγύπτιοι προσέφεραν στους θεούς τους κηρήθρες με μέλι ως πολύτιμο δώρο αφοσίωσης και εξευμενισμού. Επίσης το χρησιμοποιούσαν για να ταριχεύσουν τους νεκρούς τους. Το μέλι το παράγουν οι μέλισσες εργάτριες, συγκεντρώνοντας νέκταρ από τα λουλούδια. Στη συνέχεια, το μεταφέρουν στην κυψέλη, όπου αφού το αναμείξουν με πεπτικό υγρό και συχνά λίγη γύρη, το αποθηκεύουν, ούτως ώστε να έχει το μελίσσι τροφή για το χειμώνα. ΄Οταν ο άνθρωπος αφαιρέσει το μέλι, για να το χρησιμοποιήσει ο ίδιος, πρέπει να ταϊζει τις μέλισσες ζάχαρη όλο το χειμώνα. Η γεύση και το χρώμα του μελιού επηρεάζονται από τα διάφορα άνθη, από τα οποία προέρχεται το νέκτα

Είδη μελιού.

Υπάρχουν δύο μεγάλες κατηγορίες μελιού : Το ανθόμελο που παράγεται από το νέκταρ των λουλουδιών και το μέλι των μελιττωμάτων που προέρχεται από εκκρίματα παρασίτων του πεύκου και του έλατου και άλλων δασικών φυτών, τα οποία οι μέλισσες μεταφέρουν απλά στην κυψέλη τους και τα αποθηκεύουν. Το ανθόμελο, όταν έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, παίρνει την ονομασία του φυτού από το οποίο προέρχεται. Έτσι έχομε : Μέλι θυμαρίσιο (καλοκαιρινό): θεωρείται το καλύτερο. Εξαιρετικά ευχάριστο στη γεύση με ανοιχτόχρωμη λαμπερή εμφάνιση. Κρυσταλλώνει σε 6 με 18 μήνες από την παραγωγή του. Μέλι ανοιξιάτικο: από φασκομηλιά, λεβάντα, μαυρόφανα και άλλα αγριολούλουδα της Άνοιξης, αρωματικότατο και πολύ εύγεστο. Κρυσταλλώνει σε 2 με 3 μήνες από την παραγωγή του. Μέλι ρεικίσιο (φθινοπωρινό): είναι σκοτεινόχρωμο, με υψηλή θρεπτική αξία. Κρυσταλλώνει σε 1 με 3 μήνες. Διατίθεται προ πάντων από τα καταστήματα υγιεινής διατροφής. Μέλι της πορτοκαλιάς: έντονα ανοιχτόχρωμο με ευχάριστο άρωμα και γεύση. Κρυσταλλώνει σε 1 με 2 μήνες και γίνεται ασπριδερό. Μέλι ηλίανθου: είναι ανοιχτόχρωμο. Κρυσταλλώνει σε 1 με 2 μήνες και γίνεται κιτρινωπό. Είναι πλούσιο σε πολυφαινόλες που παίζουν σημαντικό ρόλο στην ποιότητα της διατροφής μας. Μέλι της καστανιάς: ανάμειξη μελιτώματος και νέκταρος. Πικρίζει ελάχιστα. Κρυσταλλώνει σε 1 με 2 χρόνια. Μέλι βαμβακιού: ανοιχτόχρωμο που μετατρέπεται σε ασπριδερό μετά την κρυστάλλωσή του. Κρυσταλλώνει σε 1 με 2 μήνες από την παραγωγή του. Μέλι πολύκομβου: σκοτεινόχρωμο. Δεν αρέσει ιδιαίτερα, είναι πλούσιο σε ένζυμα.

Το μέλι μελιτωμάτων έχει δύο κύριες κατηγορίες:

Το μέλι πεύκου: σκοτεινόχρωμο, δεν είναι ιδιαίτερα γλυκό, δεν κρυσταλλώνει. Δεν είναι προϊόν της μέλισσας, είναι εκκρίματα παρασίτων του πεύκου, που τα αποθηκεύει στην κυψέλη της. Το μέλι του έλατου: είναι ανοιχτόχρωμο, δεν κρυσταλλώνει. Δεν είναι προϊόν της μέλισσας, είναι μελίττωμα.

Θρεπτική αξία του μελιού.

Τα ζάχαρα του μελιού είναι απλά, απορροφούνται αμέσως, γι’ αυτό και το μέλι είναι μια γρήγορη πηγή ενέργειας για τον οργανισμό, για τους αθλητές, τα παιδιά, τις εγκύους, τους αρρώστους, και για κάθε ταλαιπωρημένο οργανισμό. Το μέλι έχει ανόργανα στοιχεία γνωστά σαν ιχνοστοιχεία, τα οποία παίζουν σπουδαίο ρόλο στο μεταβολισμό και τη θρέψη, είναι συστατικά του σκελετού και των κυττάρων, συμμετέχουν σε διάφορα ενζυμικά συστήματα, και τέλος ρυθμίζουν την οξύτητα του στομάχου. Η συγκέντρωση των βιταμινών που έχει το μέλι δεν είναι αρκετή για τις ημερήσιες ανάγκες μας, βοηθούν όμως για την απορρόφηση των ζαχάρων. Το μέλι έχει αντισηπτικές ιδιότητες, είναι τονωτικό, αυξάνει το ρυθμό λειτουργίας της καρδιάς, μειώνει προβλήματα έλκους στο στομάχι και γενικά συμβάλλει στην καλή λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Η κατανάλωση του μελιού βοηθά στη γρηγορότερη αποκατάσταση της υγείας σε περιπτώσεις αναιμίας, λόγω του σιδήρου που περιέχει. Το μέλι βοηθά σημαντικά στον ταχύτερο μεταβολισμό του οινοπνεύματος με αποτέλεσμα να απαλλάσσεται κανείς γρηγορότερα από την κατάσταση μέθης. Το μέλι έχει υψηλή περιεκτικότητα σε χολίνη που βοηθά ιδιαίτερα άτομα που λόγω καθιστικής εργασίας υποφέρουν από δυσκοιλιότητα. Το μέλι έχει αντιμικροβιακή δράση και εμποδίζει την ανάπτυξη των βακτηρίων και άλλων παθογόνων οργανισμών. Είναι χρήσιμο για την επούλωση και τον καθαρισμό ή την απολύμανση πληγών.

Αδελφή πες μου,

 

 

τι είναι ο θεός

 

 

κι η αμυγδαλιά άνθισε

 

 

 

Νίκος Καζαντζάκης

 

 

Η   ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

Τίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά(δις)
με τα χεράκια της
και γέμισ’ από τ΄ άνθη η πλάτη, η αγκαλιά
και τα μαλλάκια της.
Και γέμισ’ από τ΄ άνθη…

Αχ, χιονισμένη σαν την είδα την τρελή (δις)
γλυκά τη φίλησα
της τίναξα όλα τ’ άνθη από την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
Της τίναξα όλα τ’ άνθη…

“Τρελή, να φέρεις στα μαλλιά σου τη χιονιά (δις)
τι τόσο βιάζεσαι;
Μόνη της θάρθη η άγρια βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;
Μόνη της θάρθη…

“Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παλιά (δις)
τα παιγνιδάκια σου
θάσαι γρηά με κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου.
θάσαι γρηά…

Το τραγούδι αυτό  το έγραψε ο ποιητής  Γεώργιος Δροσίνης και μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες, έχει φωνογραφηθεί σε πολλές εκτελέσεις από διάφορους τραγουδιστές και ιδιαίτερα από χορωδίες.

Η Ανθισμένη  αμυγδαλιά

Η  ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ – ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

 

Η Αμυγδαλιά είναι δέντρο  καρποφόρο  και  φυλλοβόλο .Υπάρχουν  πολλές  ποικιλίες  αμυγδαλιάς .Το πιο γνωστό και το πιο χρήσιμο  είδος της είναι η   αμυγδαλιά  η  κοινή ( αμύγδαλη  ή  αμυγδαλιά  ή  κοινή ). Είναι  δέντρο  ιθαγενές  της  Ασίας  και  της  Ελλάδος.  Σε  μερικές  περιοχες  της  Ασίας  είναι  γνωστή  με  το  όνομα  αθασία (παραφθόρα  της  αρχαιας  Ελλημνικής  ονομασίας «  Θασίας  αμυγδάλης» .Στην  Ελλάδα,  καλλιεργείται  από την  αρχαιότητα ,  αφού  από  τότε  ακόμη  ήταν  γνωστές  οι  φαρμακευτικές  ιδιότητες  της. Ο  Έλληνας  γιάτρος   του 1ου  μ.Χ   Αίωνος  Διοσκουρίδης  αναφέρει  το  αμυγδαλέλαιο    που  το  χρησιμοποιούσαν  οι  αρχαίοι  ως  φάρμακο,  καθώς  και  για  την  Παρασκευή  του  Μύρου.

 

ΧΑΡΑΚΤΙΡΙΣΤΙΚΑ   ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ

 

 Η  αμυγδαλιά  ανθίζει  και  βλασταίνει  πρώιμα   και  γι’ αυτό  θεωρείται  προάγγελος  της  Άνοιξης. Τα  άνθη  βγαίνουν  πριν  από  τα  φύλλα  της.  Τα  όψιμα   κρύα  και  οι  παγετώνες  μπορουν  να  καταστρέψουν  την  καρποφορία  της  αμυγδαλιάς.Τα  άνθη  της   είναι  άσπρα  με  ελαφρά  απόχρωση  προς  το  ροζ  και  αρχίζουν  να  εμφανίζονται  από  τον 

Ιανουάριο. Τα  φύλλα  της  έχουν  σχήμα  λογχής  και  είναι  οδοντωτά  στην  περιφέρια .Οι  καρποί  της  είναι  ωοειδείς  (έχουν,  δηλαδή,  σχήμα  αυγού).Στο  εξωκάρπιο  μέσα  υπάρχει  ο  πυρήνας (ξυλόδες  τσόφλι)  με  ένα  ή  δύο  σπέρματα. Η  αμυγδαλιά  ζει  πολλά  χρόνια. Ευδοκιμεί  σε  όλα    τα  εδάφη,  εκτός  από  τα  πολύ   συμπαγή(  τα σφιχτα, σκληρά)  και  από  τα  πολύ  υγρά.

Τα άνθη

 

Τα άνθη της αναπτύσσονται πριν από τα φύλλα και είναι λευκορόδινα. Οι καλλιεργούμενες ποικιλίες της αμυγδαλιάς είναι αυτόστειρες (δεν αυτογονιμοποιούνται) και μερικές είναι μεταξύ τους ασυμβίβαστες (δεν αλληλογονιμοποιούνται), έτσι ένα σοβαρό πρόβλημα για τον καλλιεργητή είναι η επικονίαση της αμυγδαλιάς που βασίζεται στα έντομα και ιδιαίτερα στις μέλισσες.

 Ο Καρπός

Τα αμύγδαλα είναι δύο τύπων γλύκα και πικρά. Περιέχουν μικρό ποσοστό πρωτεΐνης, σιδήρου, ασβεστίου, φωσφόρου και βιταμινών Β, καθώς και υψηλό ποσοστό λιπαρών ουσιών . Τα γλυκά αμύγδαλα καταναλώνονται ως ξηροί καρποί και χρησιμοποιούνται στη ζαχαροπλαστική ή για την παραγωγή αμυγδαλόλαδου ή αμυγδαλόψιχας. Τα πικρά αμύγδαλα δεν μπορούν να φαγωθούν.

 Το Αμύγδαλο

Το αμύγδαλο είναι ο καρπός της αμυγδαλιάς. Το εξωκάρπιο έχει χρώμα γκριζοπράσινο και είναι χνουδωτό. Στο εσωτερικό του υπάρχει ο πυρήνας, ένα ξυλώδες τσόφλι και μέσα σε αυτό ένα ή δύο σπέρματα που είναι και αυτά που χρησιμοποιούνται για τροφή ή επεξεργασία.

Ανάλογα με την ποικιλία του δέντρου, τα σπέρματα είναι γλυκά ή πικρά. Τα αμύγδαλα περιέχουν 25-40% αμυγδαλέλαιο, που χρησιμοποιείται στη φαρμακοποιία, την κοσμετολογία και στην αρωματοποιία. Τα αμύγδαλα περιέχουν 18% πρωτεΐνη. Σε πολλά κράτη, τα αμύγδαλα χρησιμοποιούνται για την ίαση από νευρικές και διατροφικές ανωμαλίες, καθώς και για την πρόληψη του καρκίνου.

Μπορούν να φαγωθούν ωμά ή ψημένα και αλατισμένα. Οι αρχαίοι Έλληνες, οι Χετταίοι, οι Ρωμαίοι και οι Ευρωπαίοι τον Μεσαίωνα τα χρησιμοποιούσαν και στην μαγειρική , κάτι που γίνεται ακόμα και σήμερα. Επίσης καβουρντισμένα και τριμμένα, λιωμένα ή και ολόκληρα χρησιμοποιούνται και στη ζαχαροπλαστική. Στην Ελλάδα γνωστά γλυκά που παρασκευάζονται με βάση τα αμύγδαλα είναι τα αμυγδαλωτά.

Τα πικρά αμύγδαλα αναπτύσσουν, όταν ο καρπός πληγωθεί ή υποστεί μηχανική παραμόρφωση, ένα πολύ ισχυρό δηλητήριο, το πρωσικό οξύ. Σε ορισμένες χώρες η αμυγδαλιά-νάνος καλλιεργείται και ως διακοσμητικό φυτό.

 

ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ

Πολλαπλασιάζεται  με   σπορά  επιτόπου  ή  σε   φυτώρια. Τα   δέντρα  που  προέρχονται από   σπέρματα  δεν  είναι  απαραίτητο  να   εμβολιασθούν,    γιατί   συνήθως   διατηρούν  τους  χαρακτήρες   του   μητρικού   ατόμου. Όταν  χρειάζεται  εμβολιασμός  , π.χ . για  τη  βελτίωση του  είδους, επιτυγχάνεται  με   ενοφθαλμισμό σε νεαρά δενδρύλλια  , στα  οποία  γίνεται  ευκολότερα η  συγκόλληση  των ιστών και η  επούλωση  της τραυματικής  επιφάνειας .Το κλάδεμα πρέπει να αποφεύγεται ,όταν όμως  είναι απαραίτητο , οι  τομές  πρέπει  να απολυμαίνονται  και να  αλείφονται με ειδικές  αλοιφές.

 

ΟΙ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ ΤΗΣ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑΣ

Κατατάσσονται με  τρεις  διαφορετικούς τρόπους:

 Α)  ανάλογα με την περίοδο άνθησης  σε  πρώιμες  και  όψιμες,

Β)   ανάλογα  με  τη  σκληρότητα  του  σπερματικού  κελύφους  σε  σκληρές  και  μαλακές .

Γ)  ανάλογα  με  τη  γεύση  σε  γλυκές   ή   γλυκοπύρηνες   και  πικρές  ή  πικροπύρηνες 

 

Η αμυγδαλιά στην ελληνική μυθολογία

Η ελληνική μυθολογία μας μιλά για μια όμορφη πριγκίπισσα που ονομαζόταν Φυλλίς, και που ήταν θυγατέρα ενός βασιλιά της Θράκης. Αυτή ερωτεύτηκε τον γιο του Θησέα τον Δημοφώντα. Ο νέος αυτός βρέθηκε στα μέρη της καθώς επέστρεφε με το καράβι του από την Τροία και ο βασιλιάς του έδωσε ένα μέρος του βασιλείου του και την θυγατέρα του για γυναίκα. Μετά από κάποιο διάστημα ο Δημοφών νοστάλγησε την πατρίδα του την Αθήνα τόσο πολύ που ζήτησε να πάει εκεί για λίγο διάστημα. Η Φυλλίς συμφώνησε αφού της υποσχέθηκε ότι θα γύριζε πίσω σύντομα και έτσι εκείνος μπήκε στο καράβι του και απέπλευσε. Η Φυλλίς έμεινε εγκαταλειμμένη περιμένοντας τον εκλεκτό της καρδιάς της, στον τόπο της τελετής του γάμου της. Η Φυλλίς περίμενε για χρόνια την επιστροφή του, αλλά τελικά πέθανε από μαρασμό. Οι θεοί, από οίκτο, μεταμόρφωσαν την Φυλλίδα σε δέντρο, σε αμυγδαλιά, η οποία έγινε σύμβολο της ελπίδας. Όταν ο περιπλανώμενος, γεμάτος τύψεις, Δημοφών επέστρεψε, βρήκε τη Φυλλίδα σαν ένα γυμνό δέντρο χωρίς φύλλα και άνθη. Απελπισμένος αγκάλιασε το δέντρο, το οποίο ξαφνικά πλημμύρισε από λουλούδια, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.

 

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Σαν ανθισμένη αμυγδαλιά είσαι και θα με κάψεις,

Με την παντέρμη φορεσιά που θελα πας να ράψεις.

 

Όντε ανθεί η αμυγδαλιά και ο πευκος οντε δένει,

Κι η κοπελιά σαν στολιστεί το νου του ανθρώπου παίρνει.