Η παράστασή μας φτάνει, λοιπόν, στο τέλος της! Τελευταία σκηνή, ετοιμαζόμαστε για το γκραντ φινάλε. Τα φώτα σβήνουν, η αυλαία πέφτει και ήρθε η ώρα να υποκλιθούμε μπροστά σε όλους σας.
Ναι, αναγνώστη, καλά κατάλαβες, το φύλλο που κρατάς στα χέρια σου θα είναι και το τελευταίο για φέτος, το τελευταίο της ομάδας μας, της συντακτικής ομάδας του 2020-2021. Δεν έχω γράψει μέχρι στιγμής ούτε δύο παραγράφους και το φύλλο του τετραδίου μου έχει ήδη μουσκέψει. Πόσο δύσκολο να αποχωριστείς κάτι που αγαπάς, στο οποίο έχεις βάλει όλο σου το μεράκι, που μπορεί να αγχώθηκες, να έκανες λάθη, αλλά έδωσες τον καλύτερό σου εαυτό. Τα «Ανοιχτά Χαρτιά», όμως, δεν είναι απλώς «κάτι», είναι οικογένεια.
Μπορεί να στενοχωριέμαι που αυτό το ταξίδι τελειώνει, αλλά κοιτώντας πίσω κατακλύζομαι από χαρά και ικανοποίηση. Αν και τα φετινά γεγονότα μάς στέρησαν την ολοκληρωμένη εμπειρία, τη μηνιαία πώληση, τις εκδρομές, την υπέροχη αίσθηση που έχεις, όταν κρατάς το έντυπο φύλλο στα χέρια σου, μας προσέφεραν ακόμα περισσότερα. Ακόμη και από μακριά καταφέραμε να δεθούμε ως ομάδα, να δουλέψουμε σκληρά και εν τέλει να βγάλουμε φανταστικά αποτελέσματα. Η ικανοποίηση που νιώθεις, όταν βλέπεις τη δουλειά σου ολοκληρωμένη και μάλιστα τον κόσμο να την απολαμβάνει, είναι απερίγραπτη και είμαι πραγματικά ευγνωμονούσα που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία.
Όπως ανέφερα και στη συνέντευξή μου στην ηλεκτρονική εφημερίδα «Thess Today», δουλεύοντας στην εφημερίδα αναπτύσσεις δεξιότητες που δε φανταζόσουν πως θα μπορούσες να αποκτήσεις. Ξεπερνάς τα όριά σου και ανακαλύπτεις νέες πτυχές του εαυτού σου. Εμένα ας πούμε, αν πέρυσι τέτοιο καιρό μού έλεγε κάποιος πως θα μπορούσα να διευθύνω ολόκληρη εφημερίδα… θα γελούσα. Να ΄μαι όμως τώρα να παίρνω αποφάσεις ευθύνης και να οργανώνω την έκδοσή της. Ποιος; Εγώ. Εγώ που δεν μπορώ να αποφασίσω αν πεινάω ή όχι. Ωστόσο, όλα είναι εφικτά, όταν υπάρχουν άνθρωποι που σε στηρίζουν, πιστεύουν σε ‘σένα και θα είναι εκεί όποτε τους χρειαστείς. Η ομάδα είναι το σωσίβιο για τον καθένα μας. Αυτή μας έσωσε, όταν νιώθαμε πως πνιγόμαστε.
Εκτός όμως απ’ όλα τα παραπάνω, τα «Ανοιχτά Χαρτιά» μάς προσέφεραν μοναδικές αναμνήσεις. Αναπολώντας τη Δευτέρα Λυκείου, στο μέλλον, τότε που ήμουν μικρή δημοσιογράφος, τότε που προσπαθούσαμε να αλλάξουμε τον κόσμο, ξέρω πως ένα πλατύ χαμόγελο θα ζωγραφίζεται στα χείλη μου. Ευχαριστούμε, κυρία Ζαρίμπα και κύριε Φιλίππου, που ήσασταν οδηγοί μας σε αυτό το όμορφο και αξέχαστο ταξίδι.
