Αγαπητό ημερολόγιο,
Δε θα σχολιάσω ότι έχει φτάσει Απρίλιος και είμαστε ακόμη σε καραντίνα. Θα το αφήσω να περάσει αυτή τη φορά, γιατί θα συγχυστώ. Θετικές σκέψεις… Τι θετικό έχει ο Απρίλιος;
Έχει την Πρωταπριλιά… Χαρούμενη μέρα, ποτέ δε μου άρεσε. Γιατί πάντα σαν χαζό πίστευα ό,τι βλακεία μου έλεγαν. Καλές είναι οι φάρσες μέχρι να την πατήσεις και να καταλήξεις να πίνεις νερό με αλάτι και να τρως μπισκότα με γέμιση οδοντόκρεμα αντί για κρέμα βανίλια. Μόνο η δικιά μου μαμά είχε κάτι τέτοιες υπέροχες ιδέες κάθε χρόνο; Ξέρεις τι είναι να είσαι Δευτέρα Δημοτικού και να ανοίγεις το ταπεράκι μες τη χαρά για να βρεις ένα σαντουιτσάκι ΧΩΡΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕΣΑ, μόνο ψωμί, επειδή η πολυαγαπημένη σου μητέρα αποφάσισε να σου κάνει φάρσα; Πιστεύω είναι φανερά τα παιδικά τραύματα…
Ο κυριότερος λόγος που χαίρομαι, επειδή είναι Απρίλιος, είναι που ήρθε επιτέλους η άνοιξη. Εκτός αν θυμηθεί να χιονίσει πάλι… Απλώς δεν το μπορώ το κρύο… Δεν το θέλω… Όμορφο το χιονάκι, αρκεί να το βλέπεις μέσα από το σπίτι σου, μη σου πω και μέσα από το τζάκι.
Από την άλλη είναι και το Πάσχα… Έλα εντάξει, το Πάσχα είναι ωραία γιορτή. Έχει πολύ φαΐ τουλάχιστον… Για την ακρίβεια πολυ αρνί. Δεν ξέρω για τα υπόλοιπα σπίτια, αλλά εμείς για μια εβδομάδα μετά το τραπέζι δεν τρώμε κάτι άλλο. Αρνί σε σαντουιτσάκι, αρνί σε τοστ, αρνί με μακαρόνια, αρνί με αρνί…
Άραγε θα πούμε φτου ξελευθερία να βγούμε λίγο έξω μέσα στον Απρίλιο ή έχω περισσότερες ελπίδες να βρω το πασχαλινό λαγουδάκι παρά να πάω για έναν καφέ;
