Αγαπητό ημερολόγιο,
25η Μαρτίου… Αγαπημένη γιορτή, σημαντική. Ξυπνάμε πρωί πρωί, φοράμε τα πιο άβολα ρούχα που υπάρχουν στην ντουλάπα του μέσου Έλληνα μαθητή και πάμε στην εκκλησία. Μετά, κάνουμε παρέλαση για τους ήρωες που πολέμησαν στην Επανάσταση και όταν τελειώνει, επιτέλους… μπουγάτσα και καφέ! Στοίχημα ότι, αν επιχειρήσεις να ρωτήσεις μερικούς μαθητές λυκείου το αιώνιο ερώτημα «Τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου;», οι απαντήσεις θα σε σοκάρουν. Πάμε καλά; Οι πρόγονοί μας θυσιάστηκαν, για να ζούμε εμείς ελεύθεροι και να μην είμαστε σίγουροι αν αυτή τη μέρα γιορτάζουμε το «όχι» στους Γερμανούς (;), το «Μολών λαβέ» του Λεωνίδα ή κάτι σχετικό με τους Τούρκους;
Πλέον, την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε την εθνική ημέρα μπουγάτσας, το ήξερες; Αφού αυτό μας ενδιαφέρει περισσότερο… Και φυσικά, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στα κατορθώματά μας στην παρέλαση. Μια διευκρίνηση για τα κορίτσια. Άλλο παρέλαση, άλλο μπουζούκια. Για να μη γίνει καμιά παρεξήγηση, όχι τίποτα άλλο. Και όσον αφορά τα αγόρια… Καλό θα ήταν να συγχρονιζόσασταν καμιά φορά, έτσι; Εμείς φοράμε τα τακούνια, εσείς δεν ξέρετε να περπατάτε.
Από την άλλη, οι γονείς… Να μαλώνουν για το ποιος θα έχει την καλύτερη θέση, στην πρώτη σειρά, έτσι ώστε να μπορέσει να καμαρώσει τα «άξια τέκνα του έθνους μας», που δεν είναι σίγουρα για ποιον λόγο κάνουν παρέλαση.
Εκτός από όλα αυτά, υπάρχει και το μεσημεριανό. Μπακαλιάρος με σκορδαλιά. Ποιος ακριβώς σκέφτηκε ότι θα ήταν καλή ιδέα να φάει όλη η Ελλάδα σκόρδο την ίδια ημέρα; Πολύ έξυπνο… Άραγε θα φτιάξει ποτέ αυτή η κατάσταση ή θα είμαστε για πάντα στον κόσμο μας;
