Αγαπητό ημερολόγιο,
Άκου να δεις τι γίνεται τώρα! Ο αγαπητός «κορονοϊοούλης» αποφάσισε να μείνει, να μας κάνει παρέα για λίγο καιρό ακόμα. Και είναι Απόκριες! Χάνουμε τις Απόκριες! Α-ΠΟ-ΚΡΙ-ΕΣ! Η καλύτερη εποχή του χρόνου… Οι μόνες δύο εβδομάδες που μπορείς να βγαίνεις έξω μασκαράς και να φαίνεσαι απολύτως φυσιολογικός. Με λίγα λόγια η μόνη εποχή που μπορώ να είμαι ο πραγματικός μου εαυτός.
Κυριολεκτικά, μπορείς να φορέσεις το μπλε κολάν που έχεις ξεχασμένο στην ντουλάπα εδώ και τρία χρόνια με ένα κόκκινο βρακί της κακιάς ώρας από πάνω, μια κουβέρτα δεμένη στην πλάτη και το μόνο σχόλιο που θα ακούσεις θα είναι κάτι του τύπου «Πω ρε φίλε κι εγώ ήθελα να ντυθώ Σούπερμαν αλλά νομίζω ο Μπάτμαν μου ταιριάζει πιο πολύ.». Και εν τω μεταξύ ο τύπος μπροστά σου λογικά θα έχει βάλει τα αυτάκια από τη στολή γάτας που φορούσε η ξαδέρφη του στο δημοτικό γιατί «Ποιος βρίσκει τώρα αυτιά νυχτερίδας;».
Απλώς δεν υπάρχει λόγος να μην είναι κανείς χαρούμενος τις απόκριες! Και να μην σου αρέσουν οι στολές, υπάρχει η Τσικνοπέμπτη. Μπορείς να πάρεις τον ξενέρωτο εαυτούλη σου (συγγνώμη, αλλά είσαι) και να βγεις να φας. Υπάρχει ολόκληρη μέρα αφιερωμένη στο φαΐ! Γιατί, αν νομίζεις πως ήταν αρκετά τα κιλά της καραντίνας (νούμερο 1 και 2), των Χριστουγέννων και του Αγίου Βαλεντίνου… Μάντεψε! Κι άλλο φαΐ!
Με λίγα λόγια, θες να ξεσαλώσεις; Απόκριες! Θες να βγάλεις τον κλόουν που κρύβεις μέσα σου; Απόκριες! Θες απλώς μια ευκαιρία να τρως όλη μέρα; Απόκριες! Να, για κάτι τέτοια αγαπάω την Ελλάδα…
