Η Φραγκογιαννού θυμάται και μονολογεί πάνω απ’ την κούνια της άρρωστης εγγονής της. «Σκάβει» βαθιά την ψυχή της και φέρνει στο φως όλα τα απόκρυφα και σκοτεινά του παρελθόντος που την στοιχειώνουν. «Ψηλώνει ο νους της…».
«Οι γυναίκες του Παπαδιαμάντη», ηρωίδες των εμβληματικών διηγημάτων του, ανασταίνονται και ενώνουν τις φωνές τους, δημιουργώντας έτσι ένα νέο, αυτοτελές έργο. Έχοντας για συνδετικό κρίκο τη χειμαρρώδη αφήγηση της Φραγκογιαννούς, την οποία ενσαρκώνει αριστουργηματικά η σπουδαία Νένα Μεντή, χαροκαμένες μάνες, σύζυγοι ναυτικών, κόρες, γυναίκες βασανισμένες, σκληρές, δυναμικές, έρχονται να συμπληρώσουν το ψυχογράφημα της «Φόνισσας», να διαμαρτυρηθούν για την αδικία ενός ανδροκρατούμενου κόσμου σε βάρος του γυναικείου φύλου, να ελευθερωθούν από την αφάνεια, τις φυλακές και τους δαίμονές τους και, επιτέλους, να λυτρωθούν. Η Έρση Μαλικένζου, η Ευγενία Δημητροπούλου, η Χριστιάννα Ματζουράνη, η Μαριάννα Τουντασάκη και η Έφη Σακελλαρίου αναλαμβάνουν αυτούς τους ρόλους-κλειδιά, αφήνοντας η κάθε μία το στίγμα της ερμηνείας της.
Μια εξαιρετική και αποκαλυπτική παράσταση που «βουτάει» βαθιά στην τρικυμισμένη θάλασσα της παπαδιαμαντικής γραφής και φωτίζει όλες τις πτυχές της. Η επιτηδευμένη λιτότητα που διατρέχει τη σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια και τα σκηνικά της Αναστασίας Αρσένη επικεντρώνουν το ενδιαφέρον του θεατή στο μήνυμα και όχι στη μορφή, θίγουν εύστοχα τα «κακώς κείμενα» της εποχής που «σα να ‘χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κ’ οι καημοί του κόσμου», αλίμονο, κάποια από αυτά ακόμη μας ακολουθούν, και «ξεγυμνώνουν», σχεδόν με ωμότητα, τις ψυχές των ηρωίδων του Παπαδιαμάντη, για να συγκινήσουν, να αφυπνίσουν και να προβληματίσουν το κοινό.
