Η πανδημία του Covid-19 οδήγησε τους ανθρώπους σε μια νέα πραγματικότητα, αφήνοντάς τους έγκλειστους για το διάστημα των δυόμιση περίπου μηνών και επιτρέποντας τους να μετακινούνται από την κατοικία τους μόνο για ζωτικής σημασίας λόγους, όπως η υγεία, η εργασία και η αγορά τροφίμων. Μια τέτοια ενέργεια από την ηγεσία του κάθε κράτους επέφερε -όπως ήταν αναμενόμενο- μεγάλες κοινωνικοοικονομικές αλλαγές. Παρ’ όλα αυτά, είναι αξιόλογο να αναφερθούν οι μεταβολές που προκλήθηκαν στο περιβάλλον κατά το διάστημα της καραντίνας. Πιο συγκεκριμένα, μελετητές των πανεπιστημίων EastAnglia και Stanford έκαναν λόγο για την ελάττωση των εκπομπών αερίων, που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, κατά 17% παγκοσμίως από τις αρχές Απριλίου. Έπειτα, σε μεγάλες πόλεις όπως το Παρίσι, παρατηρήθηκε πτώση του διοξειδίου του άνθρακα κατά 72% (με αρχική τιμή το 15), ενώ στην Νέα Υόρκη το ποσοστό αυτό ανήλθε στο 10%. Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα ποσοστά, παρατηρείται πως ο άνθρωπος φέρει μια τεράστια ευθύνη για την καταστροφή του περιβάλλοντος, πόσο μάλλον για το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής. Μόνο με προληπτικές ενέργειες, τόσο ατομικές όσο και συλλογικές, μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η κρίση στο πλαίσιο όπου δεν είμαστε έγκλειστοι λόγω της εξάπλωσης του ιού. Αναλυτικότερα, με τη λειτουργία ενός καινοτόμου φόρου του άνθρακα εξασφαλίζεται η μείωση των μετακινήσεων και η προτίμηση της τηλεργασίας, εκεί όπου είναι εφικτό. Συγχρόνως, η προσπάθεια περιορισμού του άνθρακα οφείλει να κινητοποιήσει τον καθένα μας στην υιοθέτηση μεθόδων όπως η κομποστοποίηση. Εξίσου σημαντική είναι και η αποφυγή χρήσης χημικών λιπασμάτων για όσους ασχολούνται με την καλλιέργεια τροφίμων. Έτσι λοιπόν, η ανθρωπότητα θα ενστερνιστεί έναν οικολογικό τρόπο ζωής, διευκολύνοντας συνοπτικά τις ίδιες συνθήκες διαβίωσής της.
