Τα δεδομένα και οι άνθρωποι άλλαξαν. Χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ ένα σχολείο που να διαμορφώνει την κοινωνία, ένα σχολείο του οποίου οι μαθητές, οι αυριανοί, δηλαδή, πολίτες, θα είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του μέλλοντος και το οποίο θα βγάζει από τον κάθε μαθητή τον καλύτερο εαυτό του.
Χρειαζόμαστε, δηλαδή, ένα σχολείο με καινούργιες θεματικές, ανανεωμένες, προσαρμοσμένες στην κοινωνία της Τεχνολογίας και της Πληροφορίας στην οποία ζούμε. Θεματικές όπως ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, η σπουδαιότητα και οι εφαρμογές της επιστήμης και της τεχνολογίας, η νεανική επιχειρηματικότητα, η αειφόρος ανάπτυξη και η ρομποτική.
Η πανδημία και η εξ αποστάσεως εκπαίδευση μάς έδωσε τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσουμε τη σημασία της τεχνολογίας στη μετάδοση των γνώσεων. Όλοι μας, στην αρχή ταραχτήκαμε, αλλά αργότερα, απολαύσαμε τα οφέλη της. Η εκπαιδευτική διαδικασία εξατομικεύτηκε, δίνοντας σε κάθε μαθητή τη δυνατότητα να την προσαρμόσει στο δικό του πρόγραμμα και στους δικούς του ρυθμούς.
Ο ρόλος του δασκάλου άλλαξε. Ο δάσκαλος μετατράπηκε σε αρωγό, σύμβουλο, οργανωτή, καθοδηγητή, συντονιστή, εμπνευστή και δημιουργό της όλης διαδικασίας. «Υποχρεώθηκε» να εξελιχθεί ο ίδιος, να γίνει ερευνητής, να ανακαλύπτει συνεχώς στρατηγικές σχεδιασμού μετατρέποντας την εκπαιδευτική πρακτική από δασκαλοκεντρική σε μαθητοκεντρική και ομαδοσυνεργατική και, τέλος, να μάθει στον μαθητή να ξεχωρίζει τη γνώση από την πληροφόρηση.
Ωστόσο, τα δεδομένα άλλαξαν και καθώς οι καιροί είναι «πονηροί» και ο φόβος δικαιολογεί πολλά, τόσο τα ανθρώπινα όσα και τα εργασιακά δικαιώματα πρέπει να διαφυλαχθούν. Άλλωστε η παιδαγωγική σχέση στηρίζεται κυρίως στη φυσική παρουσία του δασκάλου. Γι’ αυτό η αξιοποίηση αυτών των τεχνολογικών μέσων και των διδακτικών μεθόδων μπορεί να είναι παρακαταθήκη αυτής της κατάστασης που βιώνουμε!
