Από τις: Μαρία Πούλιου, Δανάη Χαλκίδου, Ελισάβετ Σιδηροπούλου, Κυριακή Τερζόγλου, Κωνσταντίνα Φλωροπούλου, ΜαίρηΤσακίρη
Στη σύγχρονη εποχή τα μιμίδια καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της ζωής των νέων. Ανοίγοντας οποιοδήποτε μέσο κοινωνικής δικτύωσης αντικρίζουμε πολλά memes, το περιεχόμενο των οποίων αφορά είτε την επικαιρότητα είτε προσεγγίζει γεγονότα με χιουμοριστικό τρόπο. Ακόμα, αποτελούν μέσο ψυχαγωγίας για τους νέους, καθώς καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου τους.
Από πού προέρχεται, όμως, το κύρος των memes στον κυβερνοχώρο; Σίγουρα τα memes (μιμίδια) προσφέρουν ψυχαγωγία στον νέο, αποτελούν έναν γρήγορο και εύκολο τρόπο διασκέδασης, όμως κοιτάζοντας λίγο βαθύτερα στον «πυρήνα» τους, ένα πράγμα γίνεται εμφανές: όσο πιο καυστικό το meme, τόσο πιο πετυχημένο είναι. Και συγκεκριμένα, συχνά κερδίζουν το χλευαστικό αυτό χαρακτήρα τους μέσα από στερεότυπα. Η γυναίκα που «Δεν έχει τίποτα να βάλει», ο άντρας που ‘»Έχει ένα σαμπουάν για σώμα, μαλλιά, ξύρισμα- ακόμα και πλύσιμο πιάτων» ή ο άγγλος που «I’d like a cup of tea please».
Κοιτάζοντας από μια άλλη οπτική γωνία, τα memes καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου των νέων. Τα memes «εθίζουν» λόγω της προσέγγισης των ενδιαφερόντων των νέων με χιουμοριστικό τρόπο. Επίσης, ταυτίζονται με αυτά και τα προτιμούν ως μέσο ψυχαγωγίας. Αρκεί να σκεφτούμε ότι με δύο μόνο κλικ εμφανίζονται μπροστά μας εκατοντάδες memes.
Σκεπτόμενοι, λοιπόν, τα memes, παρόλο που αποτελούν τρόπο αναζωογόνησης της διάθεσης, ίσως πρέπει να αναλογιστούμε τα στερεότυπα που προβάλλουν και τους σκοπούς που εξυπηρετούν. Συνεπώς, ίσως θα πρέπει να μη δεχόμαστε άκριτα τα όσα βλέπουμε, για να μη γίνει η ζωή μας ένα meme.
