Πριν λίγες μέρες, στις 6 Μαρτίου, ήταν η παγκόσμια ημέρα κατά του μπούλινγκ. Μια ιδιαίτερη μέρα θα λέγαμε, καθώς το φαινόμενο του μπούλινγκ καταδυναστεύει πολλές κοινωνίες του κόσμου και ιδίως την δική μας. Τι είναι όμως το μπούλινγκ; Η εικόνα που σχηματίζεται άμεσα στο μυαλό μας ακούγοντας τη λέξη «μπούλινγκ», που παρουσιάζει ένα ή περισσότερα αγόρια να χτυπάνε ένα άλλο ή να βρίζουν ένα κορίτσι. Αυτή δεν είναι παρά η μία πλευρά του νομίσματος.
Ισχύει πως πιο διάσημα στον τομέα του εκφοβισμού είναι τα αγόρια λόγω της πιο έντονης συμπεριφοράς τους που προκαλεί συνήθως τις σωματικές επιθέσεις. Αυτό δε σημαίνει πως δεν παίρνει και το «ασθενές» φύλο «κομμάτι από την πίτα». Δίκαια εναντιωνόμαστε στη συμπεριφορά αυτού που κορόιδεψε τον
9χρονο Κουάντεν από την Αυστραλία για το νανισμό από τον οποίο υποφέρει, όμως τηρούμε «σιγή ιχθύος» για την κοπέλα που δέχτηκε ξυλοδαρμό και εξευτελισμό από παρέα κοριτσιών στη Σκωτία, γιατί μιλώντας για
ισότητα των φύλων ξεχνάμε ότι κανένα από τα δύο δεν είναι τέλειο.
Η συχνότητα των φαινομένων εκφοβισμού από αγόρια δε δικαιολογεί τη- σπάνια- φανερή άσκηση από κορίτσια. Αυτό γιατί, τη στιγμή που ένα οποιοδήποτε αγόρι χτυπάει ένα άλλο, μία τουλάχιστον παρέα κοριτσιών στοχοποιεί ένα όμοιό τους σχολιάζοντάς το, περιφρονώντας το, κοροϊδεύοντάς το και
αποκλείοντάς το κοινωνικά. Τι πονά άραγε πιο πολύ; Μια γροθιά ή μια βρισιά ενός αγοριού που μπορεί να
διαρκέσει μερικά λεπτά ή τα σχόλια-«μαχαίρια» πίσω από την πλάτη, που προέρχονται από μερικές γλώσσες
με «φαρμάκι» και διαρκούν μέρες ή και μήνες και μπορεί να ωθήσουν οποιονδήποτε στην απόγνωση;
