Ο Αιγέας, βασιλιάς της αρχαίας Αθήνας και πατέρας του διάσημου Θησέα, όταν είδε μαύρα πανιά που σήμαιναν θάνατο στο πλοίο όπου επέβαινε ο γιος του, νόμιζε ότι είχε χάσει το μονάκριβο παιδί του. Έτσι έπεσε από το Σούνιο στα νερά της θάλασσας και πνίγηκε. Προς τιμήν του ονομάστηκε όλο το πέλαγος «Αιγαίο». Μολονότι ο βασιλιάς οδηγούταν από την απελπισία του, αν μπορούσε να κρατηθεί λίγο ακόμα θα ανακάλυπτε πως ο Θησέας βρισκόταν ζωντανός στο πλοίο. Δυστυχώς, η τραγωδία του Αιγέα δεν επρόκειτο να ήταν η μόνη σε αυτό το πέλαγος.
Όπως ίσως έχετε ακούσει, η κατάσταση στο Αιγαίο τον τελευταίο καιρό μοιάζει με τραγωδία. Τα νησιά πλημμυρίζουν όλο και περισσότερο με μετανάστες και πρόσφυγες ενώ η εισροή συνεχίζεται και στη Θράκη. Ταυτόχρονα, οι κάτοικοι των νησιών αντιδρούν και βλέπουμε συχνά άγριες συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις. «Φωτιά στο Αιγαίο!» λένε και ξαναλένε τα δελτία ειδήσεων.
Η αλήθεια είναι πως σε τέτοιου είδους δυσκολίες μας διακρίνουν ακραίες αντιδράσεις, όπως εκείνη του Αιγέα. Συνηθίζουμε να κατακλυζόμαστε από φόβο ή οργή, συναισθήματα που αποτελούν κακούς συμβούλους. Έτσι, αντιδράμε υπερβολικά και συχνά καταλήγουμε να «τρωγό-μαστε σαν τα κοκόρια» στις πιο ακατάλληλες περιστάσεις. Είναι όντως θλιβερή η κατάσταση. Δείχνει μονάχα την κατάντια των ανθρώπων και τις συνέπειες των λαθών τους. «Τραγουδάει» την πτώση των ανθρώπινων αξιών και του σεβασμού. Παρουσιάζει τα «άπλυτα» κάθε πλευράς στο μεγαλείο τους. Αν στη φουρτούνα δεν ξέρουμε πώς να φερθούμε, ώστε να μην βουλιάξει το καράβι τότε, «καληνύχτα, Κεμάλ! Αυτός ο κόσμος φαίνεται πως δε θα αλλάξει ποτέ…».
