Δεν υπάρχει τίποτα πιο θλιβερό σ΄ αυτόν τον κόσμο από το να ξυπνάς το πρωί των Χριστουγέννων και να μην είσαι παιδί», Erma Bombeck. Όσο πλησιάζουν οι μέρες των Χριστουγέννων, κοιτώντας γύρω μας παρατηρούμε πως όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι δε βιώνουν τα Χριστούγεννα όπως συνήθιζαν.
Σαν παιδί ο χρόνος κυλάει όμορφα, φτιάχνοντας κάρτες, τραγουδώντας, ακόμα και στολίζοντας το μικρό δεντράκι της τάξης. Σκέφτεσαι τις δεκαπέντε μέρες που θα περάσεις παίζοντας ολημερίς με τους φίλους σου. Στην χειρότερη, μπορεί να έχεις κάποιο φυλλάδιο με ασκήσεις. Μεγαλύτερη, όμως, είναι η χαρά του ερχομού του Άγιου Βασίλη. Η λάμψη αυτή στα παιδικά ματάκια, όταν σκίζουν το περιτύλιγμα και αντικρίζουν αυτό που επιθυμούν, είναι μια εικόνα περιττή σε λόγια.
Ερχόμενος στην ηλικία που είσαι τώρα, συνειδητοποιείς πως η χαρά που είχες τότε δε διαφέρει ιδιαίτερα. Το μόνο που «επιβαρύνει» τις δικές σου γιορτές είναι το διάβασμα. Λέγοντας διάβασμα αναφέρομαι στις υποχρεώσεις του σχολείου, του φροντιστηρίου ακόμα και σε εκείνα τα όμορφα πρωινά στα οποία- μη έχοντας τίποτα καλύτερο να κάνεις- πηγαίνεις στο φροντιστήριο για να γράψεις το αγαπημένο σου διαγώνισμα (!)
Θλιβερή, όμως, θα χαρακτηριζόταν η αντιμετώπιση των Χριστουγέννων από τους μεγαλύτερους. Γιατί γι’ αυτούς οι μέρες περιορίζονται σε πολύ λιγότερες έως και μία. Γιατί τα οικονομικά έξοδα των ημερών πολλαπλασιάζονται. Γιατί αναπολούν στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα που πιθανόν να μην βρίσκονται εν ζωή. Γιατί είναι άθλια η εικόνα που επικρατεί στον γύρω κόσμο.
Όσο κι αν μεγαλώνουμε και η στάση μας απέναντι στα Χριστούγεννα διαφέρει, δε θα πρέπει να ξεχνάμε τη σημασία των ημερών αυτών. Ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο στα νεότερα μέλη και ας «κλέψουμε» λίγη μαγεία από αυτά, περνώντας ώρες ξεγνοιασιάς!
