Επιστρέφει, λοιπόν, ο Αντόνιο Μπαντέρας, μετά από το αποτυχημένο και απαράδεκτο σύμφωνα με τους κριτικούς GunShy, σε έναν διαφορετικό και ενδιαφέροντα πρωταγωνιστικό ρόλο. Το σενάριο και τη σκηνοθεσία έχει επιμεληθεί ο Πέδρο Αλμοδόβαρ.
Η ταινία εξιστορεί την πλέον καταθλιπτική ζωή ενός μεγάλου και αξιοπρεπούς σκηνοθέτη. Αγοραφοβικό και αποξενωμένο θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος τον Σαλβαδόρ Μάλο (Αντόνιο Μπαντέρας), καθώς πάσχει από ένα σωρό σωματικά προβλήματα και παθήσεις που μετατρέπουν την καθημερινότητά του σε έναν επίπονο άθλο. Παραμένει στάσιμος καλλιτεχνικά, με ένα έργο του ονόματι «Εθισμός» το οποίο αφορά την προσωπική και γεμάτη δυσκολίες ζωή του.
Μετά από πολλά χρόνια, ο Σαλβαδόρ συμφιλιώνεται με τον ηθοποιό του από την τεράστια επιτυχία τους πίσω στα 80’s. Κακή επιρροή αποτέλεσε αρχικά ο Αλμπέρτο Κρέσπο (Ασιέρε Τζεαντία), γιατί παράλληλα με τη συμφιλίωση ξεκινάει και μία παροδική εξάρτηση από την ηρωίνη. Παραδόξως, η εσωστρέφεια που επικρατούσε στον χαρακτήρα του Σαλβαδόρ αρχίζει να εξαλείφεται. Αναθεωρεί και διορθώνει σενάρια και κείμενα που είναι ξεχασμένα μέσα στον υπολογιστή του. Μετά από καιρό και πολλή προσπάθεια του Αλμπέρτο, επιτέλους του παραδίδει το σημαντικότερο του έργο (τον Εθισμό) ως ένα θεατρικό μονόλογο τον οποίο θα παρουσιάσει μόνος του.
Στο σενάριο της ταινίας, παρόλο που είναι κάτι πολύ διαφορετικό και σπάνια βλέπουμε όμοιο του, θεωρώ πως υπάρχουν αρκετά κενά. Εάν θέλεις να παρακολουθήσεις μια ταινία η οποία θα «ανάψει τα αίματα», σίγουρα πρέπει να μείνεις μακριά από την συγκεκριμένη. Το soundtrack αρκετά ρηχό και συνηθισμένο σε αντίθεση με τη φωτογραφία η οποία θα σε ενθουσιάσει. Οι ερμηνείες αξιοσημείωτες. Στην τελική, σου προτείνω να την παρακολουθήσεις, διατηρώντας επιφυλάξεις.
