Πόσες φορές κάνοντας μία βόλτα με τους φίλους μας στη Θεσσαλονίκη έχουμε προσπεράσει τα διάφορα μνημεία και γλυπτά των αρχαίων και νεότερων χρόνων της πόλης; Σε κάθε γειτονιά της υπάρχει και κάποιο από αυτά· στοιχεία αλλοτινών καιρών, παρόντα στη ζωή της πόλης.
Σε μικρή απόσταση από τον Λευκό Πύργο βλέπουμε τον ανδριάντα του Φιλίππου Β’. Το ορειχάλκινο αυτό γλυπτό δε μπορεί να τονίζει κάτι άλλο παρά την ορμητικότητα, τον δυναμισμό και την αποφασιστικότητα του Μακεδόνα Βασιλιά, αλλά και όλων των Ελλήνων!
«Στον πατέρα μου χρωστώ το ζην, στον δάσκαλό μου το ευ ζην» η ρήση του Μεγάλου Αλεξάνδρου μάς έρχεται στο μυαλό, καθώς απομακρυνόμαστε από τον πολεμιστή και αντικρίζουμε τον δάσκαλο που έδωσε το όνομά του στο Πανεπιστήμιο και δεσπόζει πίσω από την αίθουσα Τελετών του Α.Π.Θ. Για μένα ο Αριστοτέλης αποτελεί παράδειγμα, γιατί υπήρξε ο πρώτος γνήσιος επιστήμονας και με τη στάση του μοιάζει σαν να προτρέπει τους νέους της πόλης να σπουδάσουν, να κατακτήσουν τη γνώση αλλά και τους φοιτητές της να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Δεν είναι τυχαίο ότι βρίσκεται στις περισσότερες φωτογραφίες αποφοίτησης!
Προχωρώντας δυτικά στην Εγνατία παρατηρούμε το άγαλμα του Ελευθερίου Βενιζέλου, μίας σπουδαίας προσωπικότητας που καθόρισε την κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας για ολόκληρες δεκαετίες. Στο πρόσωπό του βλέπω όλους τους Κρητικούς που πολέμησαν στο πλάι των Μακεδόνων για τους κοινούς αγώνες.
Και πόσα άλλα! Το κάθε γλυπτό μας διηγείται τη δική του ιστορία που σχετίζεται άρρηκτα με αυτή την υπέροχη πόλη. Παρατηρήστε τα και αξιοποιήστε το κινητό σας, για να μάθετε περισσότερα!
