Ο Γιάννης Σερβετάς είναι κωμικός και παρουσιαστής. Στην τηλεόραση συμμετείχε στις εκπομπές Comfuzio, Α.Μ.Α.Ν. Ράδιο Αρβύλα κ.α. Είναι και- για καλή μας τύχη- γνωστός της καθηγήτριάς μας, κας Λάππα. Έτσι, επικοινωνήσαμε μαζί του και μας προσκάλεσε στη ραδιοφωνική εκπομπή που κάνει με τον κ. Βασίλη Δέλιο στον Imagine 87.9. Δε χάσαμε την ευκαιρία και μαζί με την Αλεξάνδρα Δραγάνογλου παρακολουθήσαμε την εκπομπή, συζητήσαμε και γελάσαμε πολύ παρέα με τους δύο παρουσιαστές.
Τι θα προτείνατε σε έναν επισκέπτη της Θεσσαλονίκης να δει/να ζήσει, όταν έρχεται στην πόλη μας;
Θα του πρότεινα «να ιδρώσει τη φανέλα», να κατέβει με τα πόδια από την Άνω Πόλη, να σταματήσει στις εκκλησίες, να δει το Διοικητήριο, να περάσει από το Μπιτ Παζάρ, να περπατήσει στην Αρχαία Αγορά και μετά αφού γεμίσει μυρωδιές ανατολής από το Καπάνι, να βγει Αριστοτέλους και να δει τη Δύση από την πανέμορφη παραλία μας… Σε αυτή την πόλη κανείς δεν μπορεί να έρθει μία φορά. Σίγουρα θα ξανάρθει πολλές φορές και πάλι δε θα τα ζήσει όλα.
Αν έπρεπε να επιλέξετε μόνο ένα μέσο για να εργαστείτε, ποιο θα ήταν αυτό, τηλεόραση ή ραδιόφωνο;
Το καθένα έχει τα πολύ καλά, αλλά και τα καλύτερά του. Θα επιλέξω το ραδιόφωνο και αυτό, γιατί δε χρειάζεται να φτιασιδωθείς και να ντυθείς, για να βγεις στον αέρα. Είσαι πάντα 100% εσύ, και όχι εσύ βαμμένος αλλά και με ρούχα που σου έφερε ένας ενδυματολόγος.
Και αν έπρεπε να επιλέξετε μόνο ένα μέσο για να παρακολουθείτε;
Τηλεόραση. Είναι λες και έχεις ένα παράθυρο στο σαλόνι του σπιτιού σου, που το ανοίγεις και βλέπεις παντού. Από το πώς ζουν φυλές στον αχαρτογράφητο Αμαζόνιο, μέχρι ότι τα Κολιμπρί κουνούν τα φτερά τους μέχρι και 70 χτυπήματα το δευτερόλεπτο.
Ο κόσμος γελά περισσότερο ή λιγότερο στις μέρες μας; Ποια είναι η δική σας εκτίμηση;
Το γέλιο είναι βαλβίδα ασφαλείας. Όταν η κούραση από την καθημερινότητα και τα προβλήματα συσσωρεύονται, τότε το γέλιο θα σε αποσυμφορήσει και θα σε κάνει να αισθανθείς ισορροπία-ευφορία. Πιστεύω πως λόγω των καταστάσεων οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη για περισσότερο γέλιο.
Τι προκαλεί σε εσάς γέλιο;
Η φύση μου είναι τέτοια που θα γελάσω με τα πάντα, ακόμα και στις πιο δύσκολες και στενόχωρες καταστάσεις. Το ψάχνω το αστείο και, όταν δεν υπάρχει, το κατασκευάζω.
Με ποια κριτήρια καθορίζετε το «καλό χιούμορ»;
Δεν καθορίζεται. Ένα αστείο που λέγεται σε μια κλειστή παρέα δεν μπορείς να το πεις δημόσια. Σίγουρα να μην είναι εμμονικό και να μην προσβάλλει με βωμολοχίες.
Βάζετε όρια στη σάτιρά σας; Ποια είναι αυτά;
Ο καλλιτέχνης από σκηνής απλώνεται μέχρι εκεί που του το επιτρέπει το ακροατήριο. Ο κόσμος βάζει τα όρια και ο καλός καλλιτέχνης δημιουργεί μέσα σε αυτά.
Ποια γεγονότα/πρόσωπα, συνήθως, σας δίνουν «υλικό» για τα ανέκδοτά σας;
Τα πάντα είναι εν δυνάμει υλικά για αστείο. Από μία κίνηση ως μια δήλωση. Οι ανθρώπινες συμπεριφορές αλλά και οι απρόβλεπτες καταστάσεις. Η ζωή μας όλη είναι ένα ανέκδοτο με μακάβριο, δυστυχώς, τέλος.
Θα μοιραστείτε ένα ανέκδοτο με τους αναγνώστες μας;
Θα σας πω ένα ανέκδοτο-κουίζ.
Μια κυρία βλέπει σε ένα διπλό καρότσι στο πάρκο, δυο παιδάκια και ρωτάει τη μητέρα τους:
– Τι γλυκά αγοράκια!! Ολόιδια είναι!
– Είναι δίδυμα!
– Αχ αυτό μου χαμογελάει. Πόσο είναι;;
– 14 μηνών…
– Το άλλο;;
– . . . .
Ερώτηση quiz: Τι χρώμα μαλλιά έχει η συμπαθέστατη κυρία;
ΥΓ.: Χάσατε. Μελαχρινή είναι, αλλά μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεστε.
