Το καλοκαίρι έφυγε» αναφέρει ένα τραγούδι του Κωστή Μαραβέγια. Το τέλος του αφήνει σε όλους μας ένα γλυκόπικρο συναίσθημα, καθώς οι αναμνήσεις των καλοκαιρινών διακοπών, οι περιπέτειες και οι φίλοι γυρίζουν ακόμα στο μυαλό μας. Λένε, όμως, πως κάθε τέλος συνεπάγεται μια νέα αρχή.
Νέα σχολική χρονιά, νέα συντακτική ομάδα! Στο άκουσμα της είδησης ότι εμείς θα αναλάβουμε φέτος την εφημερίδα, αισθανθήκαμε όλοι έναν γλυκό ενθουσιασμό. Στη συνέχεια, όμως, η αμφιβολία για το αν θα τα καταφέρουμε άρχισε να μας κυριεύει. Αποφασίσαμε, έτσι, να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. «Στην αρχή του τραγουδιού», λοιπόν, θα κάνουμε μια προσπάθεια να εντυπωσιάσουμε και να αφήσουμε το δικό μας στίγμα.
Το πρώτο μου άρθρο, ως διευθύντρια της εφημερίδας, ήθελα να είναι λίγο πιο κοντά σε εμάς. Και ποιοι είμαστε εμείς; Είμαστε οι μαθητές της δευτέρας λυκείου που μέρα με τη μέρα είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στο ατελείωτο διάβασμα και στην πίεση που φέρνει μαζί της η τελευταία τάξη της μαθητικής μας σταδιοδρομίας. Και όχι, δε θα μιλήσω για το άγχος κατά την διάρκεια της τρίτης λυκείου, αλλά για τη φρενίτιδα που επικρατεί μετά την ανάρτηση των αποτελεσμάτων.
Παρατηρώντας τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, φαίνεται να υπάρχει μια παραφροσύνη σχετικά με τις βαθμολογίες των παιδιών. «Πώς γίνεται να πέρασαν, αφού έγραψαν κάτω από τη βάση;», αναρωτιούνται διάφοροι, με ένα ύφος υποτίμησης στο πρόσωπο. Έστω ότι ένα παιδί είχε μια άτυχη στιγμή. Είναι δυνατόν να κριθεί η ζωή του και το μέλλον του από αυτό; Κανένας βαθμός δεν μπορεί να υπολογίσει την αξία ενός ανθρώπου. Γιατί, λοιπόν, να του «κρεμάσουμε» την ταμπέλα του αποτυχημένου, που θα τον συνοδεύει για όλη του τη ζωή; Και στην τελική, δεν είναι άδικο να στερηθεί ένας νέος τη μόρφωση που του προσφέρει το πανεπιστήμιο;
Ανάμεσα στους μαθητές που κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον την ημέρα των εξετάσεων, υπάρχει ένας καλλιτέχνης που δε χρειάζεται να ξέρει άψογα μαθηματικά. Ένας επιχειρηματίας, ο οποίος δε νοιάζεται ιδιαίτερα για τη λογοτεχνία. Ένας μουσικός, του οποίου οι βαθμοί στη χημεία δε θα έχουν ποτέ σημασία. Τα παιδιά είναι φτιαγμένα για πολύ σπουδαιότερα πράγματα στη ζωή τους από ένα διαγώνισμα. Έχουν όνειρα και ταλέντα, που ισοπεδώνονται κατά την διάρκεια των πανελληνίων. Δική τους η ζωή, δικά τους και τα όνειρα!
Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας, σας εύχομαι:
ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!
