>
Επειδή τα παιδιά της διπλανής πόρτας δεν ενδιαφέρονται μόνο για το αντικείμενό τους, αλλά για την εκπαίδευση ευρύτερα, θα τολμούσα να πω και για την παιδεία των μαθητών μας, και επειδή ήδη έχει αρχίσει μια ουσιαστική συζήτηση για το θέμα της γλώσσας, δείτε τα Σχόλια στο Περί γλώσσας, συνέχεια, αναδημοσιεύω μια ανάρτηση του Στέργιου για να πυροδοτήσω κι άλλο τη συζήτηση και για να εισάγουμε σ’ αυτήν και την παράμετρο της τεχνολογίας και τον τρόπο με τον οποίον αυτή μπορεί να επηρεάσει τη διδασκαλία της γλώσσας μας:
“Η Επανάσταση έρχεται!
Όχι, δεν θα καταλάβουμε τα Χειμερινά Ανάκτορα! Μπορεί, ίσως (;)…
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η σκηνή ξεκίνησε από μια συζήτηση με τη Γραμματέα του Σχολείου, το πρωί μετά τις εξετάσεις, όταν σκάλιζα ένα έγγραφο στο Word. Η κουβέντα ήρθε, όταν αρχίσαμε να λέμε κουτσομπολεύοντας ποιος απ’ όλους είναι πιο τακτοποιημένος και άρχισε να μου παινεύει τους τακτοποιημένους τύπους, αυτούς που έχουν τα χαρτιά τους στη θέση τους, τηρούν συστηματικά αρχείο και φακέλους κλπ, κλπ. Προσωπικά, επειδή ανήκω στο αντίθετο άκρο, πάντα messy και ανάκατος, χαοτικός, όπως μου έχουν πει και σε γνωστή δεξίωση, άρχισα να αισθάνομαι άσχημα, να ξεροκαταπίνω, να ξεροκαταπίνω, να ξεροκαταπίνω… Οπότε, σε μια φλασιά, της πετάω βαρύγδουπα κοιτάζοντας το “αγαπημένο” της αρχείο του σχολείου, το οποίο συστηματικά και με επιμέλεια προσέχει, συντηρεί, ανανεώνει, ώστε να ξέρει πάντα πού βρίσκεται κάθε τι :”Αυτό κάποια μέρα θα εξαφανιστεί. Δεν θα υπάρχει τίποτα. Όλα ηλεκτρονικά. Ανοίγεις το έγγραφο της Υπηρεσίας, το διαβάζεις, απαντάς, το βάζεις σε ένα ηλεκτρονικό φάκελο και τελείωσες. Όχι υπογραφές, όχι ιεραρχική διαβίβαση του εγγράφου, από το Υπουργείο στην Περιφερειακή Διεύθυνση (πιθανόν), στην Διεύθυνση κλπ, και μετά αντίστροφα με Αρ. Πρωτ., Σχετ., Κοιν., σας αποστέλλουμε συνημμένα κλπ”. Και με μια μεγαλόπρεπη κίνηση κάνω κλικ στο ποντίκι και της ανοίγω το Google Docs. “Να δες…”, πετάω υπεροπτικά. Και της δείχνω ένα έγγραφο που είχα στείλει για της ανάγκες της επιμόρφωσης.Και άρχισα να το διορθώνω. Με κοίταζε σαν να άκουγε κάτι για τα ΟΥΦΟ. Δεν ξέρω πώς το είδε το πράγμα, αλλά μάλλον εντυπωσιάστηκε, έτσι μου φάνηκε.
Ξέρω, δεν είμαι καλός στις περιγραφές, ένας απλός φυσικός είμαι, αλλά αυτά που σας γράφω είναι αλήθεια. Το γράφω σαν follow-up στην ανάρτηση της Λίτσας για το scrbd.com. ‘E, όχι. Η Google χτυπάει την ΜS στην μισή καρδιά της, στο Office (η άλλη μισή ξέρεται ποια είναι, ήδη μέσα σ’ αυτή βρίσκεστε). Ένα Office στο διαδίκτυο! Κι όταν βρυχώνται τα λιοντάρια, τα ποντίκια… Κι, αν σκεφτείς τι Επανάσταση είναι αυτό στην γραφή, τι δημιουργικές δυνάμεις απελευθερώνει, τι προοπτικές ανοίγει με την online ομαδική επεξεργασία εγγράφων στον τρόπο εργασίας, στην Παιδεία και την Εκπαίδευση, σε πιάνει ίλιγγος. Φανταστείτε να είμαστε μια ομάδα μαθητών και να θέλουμε να γράψουμε μια εργασία για το μάθημα της/του κ. …. Καθόμαστε, ανοίγουμε ένα έγγραφο, ο “αρχηγός” γράφει κάτι, ο δεύτερος αντιλέγει, ο τρίτος επιβεβαιώνει, ο τέταρτος, πιθανόν κάνει τους υπολογισμούς και ξανά ο πρώτος κοκ. Κι όλ’ αυτά ο καθένας απ’ το σπίτι του. Μπορεί, για να μην ξεχάσουμε και τους κλασικούς, ο δάσκαλος να είναι διευκολυντής και εμψυχωτής. Ο καθένας να εργάζεται στην δική του Ζώνη Επικείμενης Ανάπτυξης, οι οποίες να επικαλύπτονται και να τέμνονται (βλ. Μικρόπουλος). Όλ’ αυτά σε πραγματικό χρόνο, κάθε αποθήκευση μπορεί να ανακτηθεί, να επανεξεταστεί κλπ, κλπ. Η μια ιδέα να τοποθετείται κάπου, σ’ ένα έγγραφο, να συλλέγεται από τη ομάδα, να επεκτείνεται, να διορθώνεται και να καταλήγει σε κάποιο τελικό αποτέλεσμα. Τέλος η εργασία κατα μόνας, το μοίρασμα αρχείων με φλασάκια, με e-mail και η επανασυλλογή τους από κάποιον, ώστε να καταλήξουμε σε συμπέρασμα. Βέβαια κάποια ιεραρχία πρέπει να υπάρχει, αλλά αυτό δεν εμποδίζει κανέναν από το να αναπτύξει ιδέες και δημιουργικότητα.
Ενα βήμα παραπέρα απο τo file-sharing, ένα βήμα πέρα από το wiki, η online επεξεργασία και ταυτόχρονα file-sharing. Αλλά, τεράστιο. Απλό, αλλά όμορφο. Φιλόλογοι, ανασκουμπωθείτε. Τελειώσαν οι “μοναχικοί περιπατητές”. Ή, τουλάχιστον, μπορούν να συνυπάρξουν με τους άλλους. Ας πούμε το πιο απλό, για παράδειγμα, αν είχα έναν φιλόλογο δίπλα μου, τώρα που σας γράφω, δεν θα αισθανόμουν τόσην ανασφάλεια για τα σημεία στίξης. Συνάδελφοι, τεστάρετέ το, αν δεν το έχετε ήδη κάνει μέσα στην επιμόρφωση. Μπορούμε να επιλέξουμε ένα θέμα από κοινού, αν θέλετε, και να το δούμε, εσείς στην Κέρκυρα, Πρέβεζα, Φιλιππιάδα, Ηγουμενίτσα, εμείς στα Γιάννενα ή οπουδήποτε αλλού. Αρκεί να ορίσουμε ένα ραντεβού. “Προλετάριοι (επίδοξοι συγγραφείς) όλων των χωρών, ενωθείτε“. Ας πειραματιστούμε, εστω και κατά παρέκκλιση του Α.Π. Προσωπικά, πολύ με “εξιτάρει” η ιδέα. Ακούω προτάσεις για θέματα.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η σκηνή ξεκίνησε από μια συζήτηση με τη Γραμματέα του Σχολείου, το πρωί μετά τις εξετάσεις, όταν σκάλιζα ένα έγγραφο στο Word. Η κουβέντα ήρθε, όταν αρχίσαμε να λέμε κουτσομπολεύοντας ποιος απ’ όλους είναι πιο τακτοποιημένος και άρχισε να μου παινεύει τους τακτοποιημένους τύπους, αυτούς που έχουν τα χαρτιά τους στη θέση τους, τηρούν συστηματικά αρχείο και φακέλους κλπ, κλπ. Προσωπικά, επειδή ανήκω στο αντίθετο άκρο, πάντα messy και ανάκατος, χαοτικός, όπως μου έχουν πει και σε γνωστή δεξίωση, άρχισα να αισθάνομαι άσχημα, να ξεροκαταπίνω, να ξεροκαταπίνω, να ξεροκαταπίνω… Οπότε, σε μια φλασιά, της πετάω βαρύγδουπα κοιτάζοντας το “αγαπημένο” της αρχείο του σχολείου, το οποίο συστηματικά και με επιμέλεια προσέχει, συντηρεί, ανανεώνει, ώστε να ξέρει πάντα πού βρίσκεται κάθε τι :”Αυτό κάποια μέρα θα εξαφανιστεί. Δεν θα υπάρχει τίποτα. Όλα ηλεκτρονικά. Ανοίγεις το έγγραφο της Υπηρεσίας, το διαβάζεις, απαντάς, το βάζεις σε ένα ηλεκτρονικό φάκελο και τελείωσες. Όχι υπογραφές, όχι ιεραρχική διαβίβαση του εγγράφου, από το Υπουργείο στην Περιφερειακή Διεύθυνση (πιθανόν), στην Διεύθυνση κλπ, και μετά αντίστροφα με Αρ. Πρωτ., Σχετ., Κοιν., σας αποστέλλουμε συνημμένα κλπ”. Και με μια μεγαλόπρεπη κίνηση κάνω κλικ στο ποντίκι και της ανοίγω το Google Docs. “Να δες…”, πετάω υπεροπτικά. Και της δείχνω ένα έγγραφο που είχα στείλει για της ανάγκες της επιμόρφωσης.Και άρχισα να το διορθώνω. Με κοίταζε σαν να άκουγε κάτι για τα ΟΥΦΟ. Δεν ξέρω πώς το είδε το πράγμα, αλλά μάλλον εντυπωσιάστηκε, έτσι μου φάνηκε.
Ξέρω, δεν είμαι καλός στις περιγραφές, ένας απλός φυσικός είμαι, αλλά αυτά που σας γράφω είναι αλήθεια. Το γράφω σαν follow-up στην ανάρτηση της Λίτσας για το scrbd.com. ‘E, όχι. Η Google χτυπάει την ΜS στην μισή καρδιά της, στο Office (η άλλη μισή ξέρεται ποια είναι, ήδη μέσα σ’ αυτή βρίσκεστε). Ένα Office στο διαδίκτυο! Κι όταν βρυχώνται τα λιοντάρια, τα ποντίκια… Κι, αν σκεφτείς τι Επανάσταση είναι αυτό στην γραφή, τι δημιουργικές δυνάμεις απελευθερώνει, τι προοπτικές ανοίγει με την online ομαδική επεξεργασία εγγράφων στον τρόπο εργασίας, στην Παιδεία και την Εκπαίδευση, σε πιάνει ίλιγγος. Φανταστείτε να είμαστε μια ομάδα μαθητών και να θέλουμε να γράψουμε μια εργασία για το μάθημα της/του κ. …. Καθόμαστε, ανοίγουμε ένα έγγραφο, ο “αρχηγός” γράφει κάτι, ο δεύτερος αντιλέγει, ο τρίτος επιβεβαιώνει, ο τέταρτος, πιθανόν κάνει τους υπολογισμούς και ξανά ο πρώτος κοκ. Κι όλ’ αυτά ο καθένας απ’ το σπίτι του. Μπορεί, για να μην ξεχάσουμε και τους κλασικούς, ο δάσκαλος να είναι διευκολυντής και εμψυχωτής. Ο καθένας να εργάζεται στην δική του Ζώνη Επικείμενης Ανάπτυξης, οι οποίες να επικαλύπτονται και να τέμνονται (βλ. Μικρόπουλος). Όλ’ αυτά σε πραγματικό χρόνο, κάθε αποθήκευση μπορεί να ανακτηθεί, να επανεξεταστεί κλπ, κλπ. Η μια ιδέα να τοποθετείται κάπου, σ’ ένα έγγραφο, να συλλέγεται από τη ομάδα, να επεκτείνεται, να διορθώνεται και να καταλήγει σε κάποιο τελικό αποτέλεσμα. Τέλος η εργασία κατα μόνας, το μοίρασμα αρχείων με φλασάκια, με e-mail και η επανασυλλογή τους από κάποιον, ώστε να καταλήξουμε σε συμπέρασμα. Βέβαια κάποια ιεραρχία πρέπει να υπάρχει, αλλά αυτό δεν εμποδίζει κανέναν από το να αναπτύξει ιδέες και δημιουργικότητα.
Ενα βήμα παραπέρα απο τo file-sharing, ένα βήμα πέρα από το wiki, η online επεξεργασία και ταυτόχρονα file-sharing. Αλλά, τεράστιο. Απλό, αλλά όμορφο. Φιλόλογοι, ανασκουμπωθείτε. Τελειώσαν οι “μοναχικοί περιπατητές”. Ή, τουλάχιστον, μπορούν να συνυπάρξουν με τους άλλους. Ας πούμε το πιο απλό, για παράδειγμα, αν είχα έναν φιλόλογο δίπλα μου, τώρα που σας γράφω, δεν θα αισθανόμουν τόσην ανασφάλεια για τα σημεία στίξης. Συνάδελφοι, τεστάρετέ το, αν δεν το έχετε ήδη κάνει μέσα στην επιμόρφωση. Μπορούμε να επιλέξουμε ένα θέμα από κοινού, αν θέλετε, και να το δούμε, εσείς στην Κέρκυρα, Πρέβεζα, Φιλιππιάδα, Ηγουμενίτσα, εμείς στα Γιάννενα ή οπουδήποτε αλλού. Αρκεί να ορίσουμε ένα ραντεβού. “Προλετάριοι (επίδοξοι συγγραφείς) όλων των χωρών, ενωθείτε“. Ας πειραματιστούμε, εστω και κατά παρέκκλιση του Α.Π. Προσωπικά, πολύ με “εξιτάρει” η ιδέα. Ακούω προτάσεις για θέματα.
Τώρα μερικά τεχνικά ζητήματα: Για να αποθηκεύσεις στο Google Docs πρεπει να κάνεις ένα λογαριασμό e-mail σ’ αυτήν. Μπαίνεις στη διεύθυνση http://docs.google.com/ και κάνεις login. Μπορείς μα ανεβάσεις ένα έγγραφο ή να δημιουργησεις ένα από το μηδέν. Να μερικές οθόνες με τα μενού σε ένα “Word” doc:
Πιο εντυπωσιακό ακόμα είναι το “Excel” με εισαγωγή Γραφημάτων σε Flash, και το “Powerpoint” με επιλογή θεμάτων. Δεν έχει ήχο ακόμη, και τα βίντεο τα δανείζεται από το Youtube.Το Google Docs υποστηρίζει όλα τα έγγραφα του Office και, όπως ανακάλυψα τελευταία, πρόσθεσε και τη δυνατότητα αποθήκευσης σε pdf. Χρειάζεσαι Java για να τρέξεις, αλλά ποιος δεν έχει ( εκτός από μερικά ΚΣΕ, βεβαίως, βεβαίως ;-)). (“Για Λακεδαιμονίους να μιλούμε τώρα!”).
Μπορείς να καλέσεις κάποιον σαν Viewer ή και σαν Editor, και βέβαια σου δίνει και την διεύθυνση αποθήκευσης να την ενσωματώσεις στην ιστοσελιδα ή το blog σου.
Ξέρω, δεν είναι το Office, αλλά η σύλληψη έχει γίνει… Θα έρθουν κι άλλα. Θα έπρεπε να υπάρχει ένας χώρος για chat επί του εγγράφου ή ακόμα καλύτερα voice, αλλά πιστεύω είναι ζήτημα χρόνου. Να δούμε με τι θα απαντήσει η MS. Είμαι περίεργος.
Μου άρεσε και αυτό το video σχετικά:
Δείτε και το tutorial:
Υ.Γ. Ε, ρε, τι κάνει η Google, όταν έχει κέφια! Μάλλον και η ίδια δεν το κατάλαβε τι έκανε. Αλλιώς δεν θα το έκανε.”
