πού είσαι;;;

Πού είσαι

Έβρεχε εκείνο το βράδυ, έβρεχε
ανέβηκα τα σκαλιά κανείς στην κάμαρα
Έβρεχε”. Έτρεμε στ’ ανοιχτό παράθυρο η κουρτίνα
Έβρεχε..

‘Φεύγω μη ζητήσεις να με βρεις. Αγαπώ άλλον!’, έγραφε
‘Αγαπώ άλλον;
Που είσαι; Που να πάω;
Φυσάει, κρυώνω;
Που είσαι; Που να πάω;
Φυσάει, κρυώνω;
Οι δρόμοι λασπωμένοι, κίτρινα φώτα, έβρεχε

Ζευγάρια αγκαλιασμένα κάτω απ’ τις ομπρέλες τους
σε λίγο θα ανάβουνε το φως
Θα κοιτάζονται στα μάτια και θα πετάν από πάνω τους όλη τη μοναξιά
Οι φωτεινές ρεκλάμες ανοιγοκλείνουνε τα μάτια τους
Όλα στην εποχή μας διαφημίζονται γιατί όχι και αυτό …
Έβρεχε

«Αγαπώ άλλον!»
Με κόκκινα πελώρια γράμματα θα ‘ταν υπέροχη διαφήμιση
γιατί όχι και αυτό: ”Αγαπώ άλλον!”
“Θα αγαπώ άλλον”;
Που είσαι;
Που να πάω;
Φυσάει κρυώνω
Που είσαι;

Το θυμήθηκα σήμερα ένεκα της βροχής. Ο πιο σπαρακτικός αποχωρισμός όπως τον έγραψε ο αξέχαστος Τ.Λειβαδίτης και τον τραγούδησε ο μοναδικός Β.Παπακωνσταντίνου. Εκπληκτική συγκυρία!!!