ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΠΟΛΥΤΡΟΠΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΣΕ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ

Β΄ΤΑΞΗ
«ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ»:ΕΝΟΤΗΤΑ 6η «Παρακολουθώ, ενημερώνομαι, ψυχαγωγούμαι από διάφορες πηγές»
&
«ΙΛΙΑΔΑ»: Ραψωδία Χ 247 – 394
«Είπε η θεά και δίβουλα ξεκίνησε αυτή πρώτη,
και όταν αυτοί προχώρησαν κι ευρέθησαν αντίκρυ,
ο Έκτωρ πρωτομίλησεν: «Εμπρός σου δεν θα φύγω,
Πηλείδη, πλέον ως προτού, που ολόγυρα εις τα τείχη
τρεις μ’ εκυνήγησες φορές, και αντίκρυ εις την ορμήν σου
να μείνω δεν ετόλμησα• τώρα η ψυχή μου θέλει
αντίμαχα να σου στηθώ• θα πέσεις ή θα πέσω.
Και πρώτ’ ας συμφωνήσουμε και μάρτυρες μεγάλοι
θα ‘ναι οι θεοί και έφοροι στο λόγο που θα ειπούμε.
Άπρεπα εγώ το σώμα σου δεν θα χαλάσω, αν ίσως
μου δώσει ο Δίας δύναμιν και την ζωήν σου πάρω•
γυμνόν απ’ τ’ άρματα λαμπρά το σώμα σου, ω Πηλείδη,
θα δώσω εγώ των Αχαιών• όμοια και συ να πράξεις».
Μ’ άγριο βλέμμ’ απάντησεν ο γρήγορος Πηλείδης:
«Μη μου προφέρεις σύμβασες, ω Έκτορ μισητέ μου,
λεοντάρια και άνθρωποι ποτέ δεν όμοσαν ειρήνην,
λύκοι και αρνιά δεν γίνεται ποτέ να ομογνωμήσουν,
αλλ’ έχθραν έχουν άσπονδην κακήν ανάμεσόν τους.
Τόσο κι εγώ δεν δύναμαι ποτέ να σ’ αγαπήσω,
και όρκους δεν θα ομόσομε πριν ένας απ’ τους δύο
χορτάσει με το αίμα του τον ανδρειωμένον Άρην.
Κάθε αρετήν πολεμικήν να θυμηθείς είν’ ώρα,
καλός να δείξεις λογχιστής και μαχητής ανδρείος•
αποφυγήν δεν έχεις πλια, στην λόγχην μου αποκάτω
θα σε δαμάσ’ η Αθηνά• και θα πλερώσεις όλον
τον πόνον των συντρόφων μου που η λόγχη σου έχει σφάξει».
Είπε και το μακρόσκιον ξετίναξε κοντάρι.
Καθώς το είδε εκάθισε να το ξεφύγει ο Έκτωρ,
κι επέταξε απ’ επάνω του το χάλκινο κοντάρι
και αυτού στυλώθη μες στην γην κι η Αθηνά το παίρνει
και από τον Έκτορα κρυφά το δίδει του Αχιλλέως.
Ο Έκτωρ τότε ομίλησε στον άψογον Πηλείδην:
«Δεν πέτυχες, ισόθεε Πηλείδη, μήτε ο Δίας
σου είπε ακόμα, ως έλεγες, το πότε θ’ αποθάνω.
Αλλ’ έχεις λόγια στρογγυλά και κλεφτολόγος είσαι,
να με δειλιάσεις, στην ψυχήν το θάρρος να νεκρώσεις.
Δεν φεύγω εγώ, την λόγχην σου στες πλάτες να μου εμπήξεις,
αλλά στο στήθος, που άντικρυς προβάλλω, πέρασέ την,
αν τούτο θέλησε ο θεός• ωστόσο απ’ την δικήν μου
φυλάξου, κι είθε ολόβολη στα σπλάχνα σου να φθάσει•
στους Τρώας ελαφρότερον θα κάμει τον αγώνα
ο θάνατος σου, ότι σ’ εσέ την συμφορά τους βλέπουν».
Είπε και το μακρόσκιον ξετίναξε κοντάρι
και του Πηλείδη επέτυχε στην μέσην την ασπίδα.
Αλλά τινάχθηκε μακράν απ’ την ασπίδα εκείνο.
Χαμένο είδε τ’ ακόντι του ο Έκτωρ κι εχολώθη,
κατηφιασμένος έμεινε, που άλλην δεν είχε λόγχην.
Κι έσυρε δυνατήν φωνήν να ειπεί του Δηιφόβου
κοντάρι να του φέρει ευθύς, κι αυτός εκεί δεν ήταν.
Και ο Έκτωρ το εννόησε στο πνεύμα του και είπε:
«Το βλέπω, οϊμένα, που οι θεοί μ’ εκάλεσαν στον Άδην•
τον ήρωα Δηίφοβον επίστευα κοντά μου
κι είναι στο τείχος• η Αθηνά μ’ ετύφλωσε με δόλον.
Θάνατος τώρα μ’ εύρηκε κακός, μακράν δεν είναι.
Αχ! τούτο ήθελαν απ’ αρχής ο Ζευς και ο μακροβόλος
υιός του, αυτοί που πρόθυμα με προστατεύαν πρώτα.
Και η μοίρα τώρα μ’ έπιασεν. Αλλά χωρίς αγώνα
άδοξα δεν θα πέσω εγώ και πρώτα κάτι μέγα
θα πράξω και όσοι γεννηθούν κατόπιν να το μάθουν».
Είπεν αυτά κι έσυρ’ ευθύς ακονημένο ξίφος
που στο μηρί του εκρέμουνταν και δυνατό και μέγα,
μαζώχθη και ωσάν αετός εχύθ’ υψηλοπέτης
που στην πεδιάδα χύνεται μέσ’ από μαύρα νέφη
λαγόν ν’ αρπάξει άνανδρον ή τρυφεράν αρνάδα•
τόσο και ο Έκτωρ όρμησε τινάζοντας το ξίφος.
Πετάχθη πάλιν ο Αχιλλεύς με ορμήν πολέμου αγρίαν,
την εξαισίαν πρόβαλεν ασπίδα του εις το στήθος,
με το κεφάλι έκλιν’ εμπρός την περικεφαλαίαν,
και ολόγυρ’ αναδεύονταν οι ολόχρυσες πλεξίδες,
που από τον κώνον έσυρε πυκνές του Ηφαίστου η τέχνη•
και όπως μες στ’ άστρα προχωρεί λαμπρός ο αποσπερίτης,
που είναι τ’ ωραιότερο μες στ’ ουρανού τ’ αστέρια,
τόσον η λόγχη έλαμπε, που στο δεξί του εκείνος
ετίναξε κακόγνωμα στον Έκτορα τον θείον
κοιτώντας ξέσκεπον να εβρεί το τρυφερό του σώμα.
Το άλλο σώμα εσκέπαζαν τα χάλκιν’ άρματά του
τα ωραία, που απ’ το λείψανον επήρε του Πατρόκλου•
αλλ’ εκεί όπου ο τράχηλος χωρίζει από τον ώμον
και όπου μ’ απίστευτην ροπήν σβήν’ η ψυχή του ανθρώπου•
εκεί τον λόγχισ’ ο Αχιλλεύς, επάνω ως ορμούσε
και απ’ τον απαλόν τράχηλον αντίκρυ εβγήκε η λόγχη•
δεν του ‘κοψε τον λάρυγγα το χαλκοφόρο ακόντι,
διά να ‘χει την λαλιά στον άλλον ν’ απαντήσει•
κι επάνω του, αφού έπεσε, καυχήθηκε ο Πηλείδης:
«Ω Έκτορ, όταν φόνευες τον Πάτροκλον, να πάθεις
δεν είχες φόβον, ούτ’ εμέ που έλειπα εστοχάσθης,
ανόητε, κι ευρισκόμουν εγώ στα κοίλα πλοία
εκδικητής του, στην ανδρειά πολύ καλύτερός σου,
και τώρα σε θανάτωσα• και θα σε σύρουν σκύλοι,
ενώ εκείνον οι Αχαιοί με μνήμα θα τιμήσουν».
Και ο Έκτωρ του απάντησε με την ψυχήν στο στόμα:
«Αχ! την ζωήν σου να χαρείς και των γλυκών γονέων,
μη θέλεις βρώσιν των σκυλιών στες πρύμνες να μ’ αφήσεις•
δέξου από τον πατέρα μου και την σεπτήν μητέρα
λύτρα χρυσάφι και χαλκόν, και συ στα γονικά μου
οπίσω δος το σώμα μου, κι εμέ τον πεθαμένον
θα καταλύσουν στην πυράν οι άνδρες και οι μητέρες».
Μ’ άγριο βλέμμ’ απάντησεν ο γρήγορος Πηλείδης:
«Μη μ’ εξορκίζεις, σκύλαρε, σ’ ό,τι αγαπά η καρδιά μου.
Τόσο να μ’ άφηνε η ψυχή κομμάτια να σου φάγω
ωμόν εγώ το σώμα σου, για όσα μόχεις κάμει,
όσο απ’ το στόμα των σκυλιών κανείς την κεφαλήν
σου δεν θα φυλάξει και αν εδώ ζυγοστατούσε δώρα
εικοσαπλάσια πάντοτε και να υποσχόνταν και άλλα•
και ο Δαρδανίδης Πρίαμος να πρόσφερε χρυσάφι
του σώματός σου εξαγοράν• ποτέ δεν θα σε κλάψει
η μάνα οπού σ’ εγέννησε, στην νεκρικήν σου κλίνην
αλλά εσέ συγκόκαλον τ’ αγρίμια θα σπαράξουν».
Και ξεψυχώντας του ‘λεγεν ο λοφοσείστης Έκτωρ.
«Το βλέπω από την όψιν σου, πως δεν θα σε μαλάξω
κι είναι η καρδιά σου σίδερο• μόνον στοχάσου τώρα,
μη εξ αφορμής μου οργή θεϊκή σε έβρει την ημέραν
που έμπροσθεν των Σκαιών Πυλών ο Αλέξανδρος και ο Φοίβος
θενά σου πάρουν την ζωήν, εξαίσιε πολεμάρχε».
Με αυτά τα λόγι’ απέθανε και παραπονεμένη
του άφησε της νεότητας και της ανδρειάς την χάριν
από τα μέλη του η ψυχή κατέβαινε στον Άδην•
και κείνον πάλιν και νεκρόν προσφώνησε ο Πηλείδης:
«Πήγαινε κι εγώ καρτερώ την ώραν του θανάτου
που ο Ζευς κι οι άλλοι αθάνατοι για με θ’ αποφασίσουν».
Και αφού την λόγχην τράβηξε και απόθεσε απ’ το σώμα,
τον γύμνωσε από τ’ άρματα στο αίμα του βαμμένα
κι έτρεχαν όλ’ οι Αχαιοί και γύρω θεωρούσαν
του Έκτορος το ανάστημα, την όμορφην ειδή του
και δεν εσίμωσε κανείς χωρίς να τον κεντήσει.
Και τότε κάποιος έλεγε κοιτώντας τον πλησίον:
«Ω, πόσο μαλακότερα πιάνετ’ ο Έκτωρ τώρα,
παρ’ όταν έβαλε φωτιά να κάψει τα καράβια».
Αυτά ελέγαν και έπειτα σιμά τον εκεντούσαν.
Και αφού τον απογύμνωσεν ο θείος Αχιλλέας,
εστήθη αυτού και ομίλησε των Αχαιών στην μέσην:
«Ω φίλοι σεις, ω αρχηγοί προστάτες των Αργείων,
αφού μας δώκαν οι θεοί να πέσει αυτός ο άνδρας
που όλοι δεν μας πλήγωσαν όσον αυτός και μόνος,
την πόλιν των ας ζώσομεν εμείς με τ’ άρματά μας
να ιδούμε τι έχουν κατά νουν να πράξουν τώρα οι Τρώες.
Θ’ αφήσουν την ακρόπολιν τώρα που αυτός εχάθη
ή και χωρίς τον Έκτορα θ’ αγωνισθούν ακόμη•
αλλά τι διαλογίστηκε τούτα η ψυχή μου τώρα;
Άκλαυτος, άθαφτος, νεκρός κείτετ’ εκεί στις πρύμνες
ο Πάτροκλος, που εγώ ποτέ δεν θα τον λησμονήσω,
ενόσω με τους ζωντανούς κινώ τα γόνατά μου.
Κι εάν οι πεθαμένοι εκεί στον Άδη λησμονούνται
κι εκεί θενά θυμάμαι εγώ τον ποθητόν μου φίλον.
Τώρα, παιδιά των Αχαιών, ας γύρομε στα πλοία
με τούτον και ας σηκώσομε παιάνα νικηφόρον•
νίκην λαμπρήν επήραμεν• φονεύσαμεν τον θείον
Έκτορα, όπου τον δόξαζαν ωσάν θεόν οι Τρώες».

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Χωρίζουμε τους μαθητές σε 4 ομάδες:

Η 1η ομάδα ετοιμάζει το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας που κυκλοφόρησε την επομένη του θανάτου του Έκτορα στην πολιορκημένη Τροία.
– Τι ύφος θα επιλέξετε;
– Με ποια χρώματα θα δουλέψετε σε τίτλο και φόντο;
– σε ποια γεγονότα θα δώσετε έμφαση;
– Ποιες εικόνες θα πλαισιώσουν τη είδηση;

Η 2η ομάδα ετοιμάζει το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας που κυκλοφόρησε την επομένη του θανάτου του Έκτορα στο στρατόπεδο των Αχαιών.
– Τι ύφος θα επιλέξετε;
– Με ποια χρώματα θα αποδώσετε το γεγονός;
– σε ποια γεγονότα θα δώσετε έμφαση;
– Ποιες εικόνες θα πλαισιώσουν τη είδηση;

Η 3η ομάδα ετοιμάζει το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας που κυκλοφόρησε την επομένη του θανάτου του Έκτορα στον Όλυμπο.
– Ποια στάση θα κρατήσετε απέναντι στο γεγονός;
– Ποιο θα είναι το ύφος του πρωτοσέλιδου;

Η 4η ομάδα ετοιμάζει το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας που κυκλοφόρησε την επομένη του θανάτου του Έκτορα στη Χρύσα (πατρίδα της Χρυσηίδας και σύμμαχο της Τροίας).
– Τι ύφος θα επιλέξετε;
– Με ποια χρώματα θα δουλέψετε σε τίτλο και φόντο;
– σε ποια γεγονότα θα δώσετε έμφαση;
– Ποιες εικόνες θα πλαισιώσουν τη είδηση;

Τα πρωτοσέλιδα θα στηθούν είτε σε power point (κάθετη διάταξη: page setup: orientation- slides- portrait),είτε στο www.glogster.com σε κάθετη διάταξη.

Β΄ΤΑΞΗ

«ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ»

ΕΝΟΤΗΤΑ 1^η «Από τον τόπο μου σε όλη την Ελλάδα»

 ΕΝΟΤΗΤΑ 6^η «Παρακολουθώ, ενημερώνομαι, ψυχαγωγούμαι από διάφορες πηγές»

                     «Ελληνική Επαρχία & Διαφήμιση»

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

1.Γιατί πιστεύετε ότι αυτό το διαφημιστικό σποτάκι γνώρισε μεγάλη επιτυχία; …………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

2.Τι συναισθήματα προκαλεί στον κορεσμένο από διαφημίσεις και καταναλωτικά προϊόντα θεατή;

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

3.Στο διαδίκτυο δημοσιεύτηκε η ακόλουθη κριτική της διαφήμισης:«Με ενοχλεί αφάνταστα η υποκρισία των καναλιών που ελαφρά.. προκειμένου εισπράξουν διαφήμιση προσβάλουν τους Έλληνες της υπαίθρου κάνοντας τους μικρότερους και διαχωρίζοντας τους σήμερα το 2012 από αυτούς των πόλεων.!!!Αυτό είναι τελικά το τραγικό !!! ότι μερικοί καταπίνουμε με φαιδρότητα σερβιρισμένη και αστειότητα την πολιτιστική μας ισοπέδωση.» Πού οφείλεται η ενόχληση του γράφοντος; Συμφωνείτε με την άποψή του;

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

4.Συγκρίνετε τη διαφήμιση με τον Κίτσο και την Τασούλα με τα διαφημιστικά σποτάκια που ακολουθούν. Ποια εικόνα της ελληνικής επαρχίας και των ανθρώπων της μας δίνουν οι διαφημίσεις αυτές;  

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

5. Δείτε και το ακόλουθο σποτάκι που στόχευε στην τουριστική προβολή της Κρήτης. Πώς παρουσιάζονται σε αυτό οι άνθρωποι της επαρχίας;

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Πού οφείλεται η διαφορετική οπτική των διαφημιστών;

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

6. Φτιάξτε είτε ένα σενάριο διαφήμισης μέσα από το οποίο θα παρουσιάσεις με χιουμοριστικό τρόπο τους ανθρώπους της πόλης είτε ένα σενάριο διαφήμισης μέσα από το οποίο θα στοχεύεις στην τουριστική προβολή ενός τόπου της Ελλάδας.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Περί εφημερίας ο λόγος ή αλλιώς αναζητούνται σούπερ ήρωες….

Τι αλήθεια υποχρεούμαστε να κάνουμε όλοι εμείς οι προνομιούχοι εκπαιδευτικοί, όταν μία φορά την εβδομάδα τουλάχιστον καλούμαστε να φέρουμε σε πέρας την εφημερία μας; Καλά, με τα “κλειδώνω- ξεκλειδώνω” αίθουσες, τουαλέτες  και τα συναφή τα κουτσοβολεύουμε. Τι γίνεται όμως, όταν σε αμολάνε σε μία αυλή δύο στρέμματα μαζί με 200 αφηνιασμένα, πάνω στην τρέλα τους, πάνω στην πιο αθώα ηλικία τους, πιτσιράκια;;; Γυρνάς γύρω- γύρω – μοναχικός καβαλάρης -το προαύλιο ελπίζοντας πως θα βρεθείς την κατάλληλη στιγμή στον κατάλληλο τόπο και θα τσακώσεις το πιτσιρίκι τη στιγμή που βγάζει το κινητό του από την τσέπη ή θα πιάσεις το άλλο τη στιγμή που σκοντάφτει τρέχοντας και χτυπάει ή θα συλλάβεις το άλλο που ανερυθρίαστα βρωμίζει τις τουαλέτες του σχολείου ή θα πιάσεις από το αυτί το άλλο που σπρώχνει το άλλο έτσι για πλάκα;;;  Αλλά είτε επειδή η τύχη δεν είναι τις περισσότερες φορές με το μέρος μας, είτε επειδή οι μαθητές μας είναι εξαιρετικά ευέλικτοι, είτε επειδή εμείς δε διαθέτουμε καμιά υπερ-δύναμη π.χ. βιονικό μάτι ή χέρι, βρισκόμαστε διαρκώς εκτεθειμένοι να απαντάμε στο ερώτημα: Πού ήσασταν εσείς, όταν…;  Το μόνο που όλοι μας ενδόμυχα ευχόμαστε είναι να πέσει το κακό στο κεφάλι του συναδέλφου μας – ας ήταν πιο τυχερός, τι να κάνουμε εμείς; Εξάλλου, δε χωράμε όλοι πλέον στα σχολεία μας, ας φύγουν έστω όσοι εφημερεύοντες ατύχησαν. Τι ντροπή! Πόσοι δε χαρήκαμε, που δεν ήμασταν εμείς στη θέση του συναδέλφου μας και σιωπήσαμε χαιρέκακα…

Πέρα λοιπόν από ξόρκια, φυλαχτά και μαγγανείες, που δε νομίζω ότι  μπορούν να βοηθήσουν, το μόνο που  μπορούμε όλοι μας να κάνουμε είναι να στεκόμαστε στο πλευρό του συναδελφού μας,  όταν  κατηγορείται, επειδή στην εφημερία του δεν ήταν επαρκής – τυχερός εννοείται. Υπάρχει ακόμη καιρός να διεκδικήσουμε την αξιοπρέπειά μας στον εργασιακό μας χώρο, που τώρα τελευταία έχει θαφτεί κάτω από την ταφόπλακα: αναφορά = απόλυση. Παλεύουμε με ανεμόμυλους, είναι αλήθεια, ας μην είμαστε τουλάχιστον μόνοι μας προσμένοντας ίσως κάποιο θάμα.