http://www.helppost.gr/free/ebooks/paidika-paramythia-afigisi/

Να ξεκινήσετε μια συζήτηση με το παιδί σας για να το ενημερώσετε ότι αντιμετωπίζει κάποια μαθησιακή δυσκολία, όπως η δυσλεξία, δεν είναι πάντα εύκολο. Είναι όμως απαραίτητο. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να κατανοήσουν, να δεχτούν και να συμμετάσχουν ενεργά στην παρέμβαση.

Όσο πιο νωρίς ξεκινάει αυτή η συζήτηση, τόσο καλύτερα για το παιδί. Η ορολογία και το ύφος της γλώσσας που θα χρησιμοποιήσετε θα πρέπει να είναι ανάλογα της ηλικίας του παιδιού. Η συζήτηση δεν θα είναι μια στον αριθμό. Όσο το παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσεται καλό θα είναι να συζητάτε για τη δυσλεξία και να του λύνετε όλες τις απορίες που του γεννιούνται.

Παρακάτω παρουσιάζονται 8 τρόποι με τους οποίους μπορείτε να μιλήσετε με το παιδί σας για τη δυσλεξία:

1. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας νιώθει ότι το αγαπάτε και το αποδέχεστε

Δείξτε καθημερινά τα συναισθήματά σας και την αγάπη σας στο παιδί. Βοηθήστε το να καταλάβει πως η δυσλεξία δε σημαίνει χαμηλή νοημοσύνη και τονώστε του την αυτοεκτίμηση.

2. Επιλέξτε την κατάλληλη στιγμή για συζήτηση

Είναι προτιμότερο να συζητήσετε με το παιδί σας για τις δυσκολίες μάθησης που αντιμετωπίζει σε ήρεμη και ειρηνική ατμόσφαιρα. Θα πρέπει να είναι μια στιγμή που θα είναι αδύνατον να διακοπεί. Το παιδί σας δε θα πρέπει να το απασχολεί κάτι άλλο ή κάνει κάποια άλλη δραστηριότητα. Καλό θα είναι να του δώσετε και λίγο χρόνο στο τέλος για να μπορέσει να εκφράσει τις τυχόν απορίες του.

3. Κάντε τον να νιώσει ότι μπορεί να τα καταφέρει

Δώστε του παραδείγματα από ανθρώπους που έχουν δυσλεξία και έχουν διαπρέψει στον τομέα τους. Πείστε τον πως η δυσλεξία δεν μπορεί να του σταθεί εμπόδιο στα όνειρά του.

4. Εξηγείστε του ότι το σχολείο μπορεί να βοηθήσει

Τα περισσότερα παιδιά με δυσλεξία πιστεύουν πως οι εκπαιδευτικοί τους έχουν την άποψη ότι δεν προσπαθούν αρκετά για τις σχολικές εργασίες τους. Ενημερώστε το σχολείο για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί σας και φροντίστε μαζί ώστε να αισθάνεται το σχολείο ως ένα μέρος ασφαλές που μπορεί να το υποστηρίξει και να το βοηθήσει.

5. Μην εστιάζετε στα αρνητικά

Βρείτε τα ταλέντα και τους τομείς που μπορεί να επιτύχει το παιδί σας. Σίγουρα υπάρχουν! Βοηθήστε το να τα ανακαλύψει. Υποστηρίξτε το και ενθαρρύνετε το προς την επιτυχία.

6.Μην αφήνετε το παιδί σας να πιστεύει πως για όλες τις αποτυχίες φταίει η δυσλεξία

Εξηγήστε στο παιδί σας που το δυσκολεύει η δυσλεξία και που όχι. Μην το αφήνετε για κάθε αποτυχία να χρησιμοποιεί ως δικαιολογία τη δυσλεξία

7. Μην αποθαρρύνεστε από την αδιαφορία

Είναι φυσικό στις πρώτες συζητήσεις το παιδί να μην μπορεί να αντιληφθεί πλήρως τα όσα συζητάτε, κυρίως αν είναι μικρής ηλικίας. Δώστε του το χρόνο να διαχειριστεί τα όσο του πείτε, αλλά μην εγκαταλείπετε. Να επιμένετε κι όταν βρίσκεται την κατάλληλη στιγμή να συζητάτε μαζί του για τη δυσλεξία.

8. Συνεχής επικοινωνία και διάλογο

Μια συζήτηση είναι πάντα η αρχή. Προσπαθήστε να συζητάτε κατά καιρούς με το παιδί σας, χωρίς να αφήνετε μεγάλα χρονικά διαστήματα, για όλους τους τομείς της ζωής του που επηρεάζονται απ τη δυσλεξία, όπως τους φίλους, το σχολείο, κ.τ.λ. Να είστε πάντα έτοιμοι να δεχτείτε και να απαντήσετε οποιαδήποτε απορία του, όποια στιγμή κι αν τεθεί.

Θα πρέπει να θυμάστε πάντα πως το παιδί με δυσλεξία έχει ανάγκη από ένα ασφαλές και ευχάριστο περιβάλλον για να εκφράσει τις ανησυχίες του για τη δυσλεξία. Αντιλαμβάνεται πλήρως πως & που διαφέρει από τους συμμαθητές του και τις δυσκολίες που αντιμερωπίζει κατά την εκαπιδευτική διαδικασία. Το σημαντικότερο είναι να είστε θετικοί και να ενημερωθείτε όσο το δυνατόν περισσότερο για τη δυσλεξία.

ΠΗΓΗ https://eidikospaidagogos.gr/8tropoi-milisete-dyslexia/

Είναι αρκετά σύνηθες παιδιά που έχουν μαθησιακές δυσκολίες να θεωρούν πως στερούνται δυνατότητες και μυαλό σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους. Στην πραγματικότητα όμως αυτά τα παιδιά μπορεί να είναι ιδιαίτερα έξυπνα απλά οδηγούνται σε αυτό το εσφαλμένο συμπέρασμα διότι δεν έχουν άλλο τρόπο να εξηγήσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στο κομμάτι τις μάθησης. Αυτό που έχει διαπιστωθεί είναι ότι τα παιδιά που έχουν αυτήν την αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους, είτε έχουν πλήρη άγνοια για τη διάγνωση των μαθησιακών δυσκολιών, είτε δεν έχουν κατανοήσει τη φύση τους ακόμα και αν μπορούν να τις κατονομάσουν (πχ. έχω δυσλεξία).

Όταν οι γονείς και οι δάσκαλοι δεν γνωρίζουν τις μαθησιακές δυσκολίες του παιδιού, βλέπουν ένα παιδί με ιδιαίτερα αναπτυγμένες ικανότητες που δεν προσπαθεί αρκετά. Αυτό βέβαια δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Το παιδί με μαθησιακές δυσκολίες καταναλώνει μεγάλες ποσότητες ενέργειας και προσπάθειας για να ολοκληρώσει δύσκολα πράγματα. Παρόλα αυτά, όταν δεν έχει την κατάλληλη υποστήριξη πολύ συχνά αποτυγχάνει χωρίς να μπορεί να εξηγήσει το γιατί.

Τα παιδιά που έχουν άγνοια για τις μαθησιακές τους δυσκολίες βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο να αναπτύξουν κατάθλιψη και αγχώδεις διαταραχές. Επίσης, μπορεί να είναι ανυπάκουα απέναντι στους γονείς και τους δασκάλους, να μην ακολουθούν κανόνες, να κλαίνε εύκολα, να απομονώνονται, ή και να έχουν σωματικά συμπτώματα όπως πόνο στο στομάχι και πονοκέφαλο.

Γιατί δυσκολεύονται οι γονείς να μιλήσουν για τις μαθησιακές δυσκολίες;

Τα συναισθήματα που βιώνουν οι γονείς όταν ακούν πως το παιδί τους έχει μαθησιακές δυσκολίες ποικίλουν. Μπορεί να νιώσουν σοκ, ενοχή, οργή, θλίψη, απελπισία ή να θεωρήσουν πως αν μιλήσουν στο παιδί θα νιώσει ακόμα πιο διαφορετικό από τα άλλα. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις όπου οι γονείς νιώθουν αποδοχή, ελπίδα και στο τέλος ανακούφιση που γνωρίζουν το πρόβλημα και είναι πρόθυμοι να ενημερώσουν και να στηρίξουν το παιδί.

Όταν όμως οι γονείς αποφεύγουν να μιλήσουν για τις μαθησιακές δυσκολίες, προωθούν μια αίσθηση άρνησης που αποτρέπει το παιδί να αναζητήσει τη βοήθεια που χρειάζεται. Επομένως είναι πολύ σημαντικό να αποδεχτούν αρχικά οι γονείς τις μαθησιακές δυσκολίες ως κάτι πραγματικό, και στη συνέχεια να βρουν έναν τρόπο να τις εξηγήσουν στο παιδί.

Το παράδειγμα του “μποτιλιαρίσματος…”

Για να κατανοήσουν τα παιδιά τι είναι οι μαθησιακές δυσκολίες, θα πρέπει οι γονείς να τις εξηγήσουν με έναν τρόπο απλό και παραστατικό. Το παρακάτω παράδειγμα του “μποτιλιαρίσματος” το βρίσκω ιδιαίτερα αποτελεσματικό και το δανείζομαι από την σχολική και κλινική παιδοψυχολόγο Dr. Ania Siwek. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε παιδιά δημοτικού ακόμα και σε μεγαλύτερα κάνοντας τις ανάλογες τροποποιήσεις.

Βήμα πρώτο: Ο τρόπος που μαθαίνουμε…

Εξηγούμε στο παιδί πως όλη η μάθηση συμβαίνει στον εγκέφαλο. Οτιδήποτε γνωρίζουμε και θα μάθουμε στο μέλλον αποθηκεύεται εκεί. Οι πληροφορίες φτάνουν στον εγκέφαλο ταξιδεύοντας μέσα από μονοπάτια νευρώνων και εξειδικευμένους μηχανισμούς. Από το να χρησιμοποιήσουν όμως οι γονείς τέτοιου τύπου ορολογία, μπορούν να δοκιμάσουν τα “αμάξια” και τους “περιφερειακούς δρόμους”.

Ο εγκέφαλος είναι φτιαγμένος από εκατομμύρια περιφερειακούς δρόμους και εκατομμύρια αμάξια ταξιδεύουν σε αυτούς με μεγάλες ταχύτητες ασταμάτητα. Αυτά τα αμάξια μεταφέρουν πληροφορίες σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου. Υπάρχουν πολλές περιοχές στον εγκέφαλό σου και η κάθε μία αποθηκεύει διαφορετικές πληροφορίες. Αυτές οι περιοχές είναι τα γκαράζ. Υπάρχουν γκαράζ που έχουν μέσα λέξεις, αριθμούς, συναισθήματα και πολλά άλλα πράγματα. Όταν μαθαίνεις κάτι καινούριο, οι πληροφορίες ταξιδεύουν μέσα στα αμάξια πάνω στους περιφερειακούς δρόμους για να φτάσουν σε συγκεκριμένα γκαράζ. Με παρόμοιο τρόπο, όταν θες να θυμηθείς κάτι που έμαθες πριν καιρό, ένα αμάξι πηγαίνει στο συγκεκριμένο γκαράζ, παίρνει την πληροφορία και την οδηγεί στο μέρος που τη χρειάζεσαι.

Αυτά τα αμάξια ταξιδεύουν πάρα πολύ γρήγορα για να φτάσουν στον προορισμό τους γιατί δεν υπάρχουν εμπόδια όπως φανάρια ή πινακίδες του στοπ. Ένα αμάξι μπορεί να χρειαστεί λιγότερο από δευτερόλεπτο για να πάρει μια πληροφορία από το γκαράζ και να την πάει εκεί που πρέπει.

Βήμα δεύτερο: Τι σημαίνει να έχεις μαθησιακές δυσκολίες…

Όταν έχεις κάποια μαθησιακή δυσκολία, μερικοί περιφερειακοί δρόμοι στον εγκέφαλό σου πέφτουν σε μποτιλιάρισμα. Όχι όμως όλοι οι δρόμοι, μόνο αυτοί που επηρεάζονται από τις μαθησιακές δυσκολίες. Όταν ένα αμάξι κολλήσει σε μποτιλιάρισμα κανένας δεν ξέρει πόση ώρα θα κάνει για να φτάσει στον τελικό του προορισμό. Μερικές φορές μπορεί να ξεκολλήσει γρήγορα, και άλλες μπορεί να μοιάσει αιώνας.

Όταν έχει κάποιος μαθησιακές δυσκολίες και κολλήσει σε μποτιλιάρισμα στον περιφερειακό δρόμο της ανάγνωσης, της γραφής ή των μαθηματικών μπορεί να νιώσει μεγάλη ενόχληση. Σκέψου πότε ήταν η τελευταία φορά που ήσουν σε αμάξι και κόλλησες σε κίνηση. Είχε πλάκα; Ένιωσες θυμό, εκνευρισμό ή πλήξη; Στο τέλος πάντως φτάσατε εκεί που θέλατε απλά σας πήρε περισσότερη ώρα.

Το μποτιλιάρισμα μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα. Για παράδειγμα, όταν προσπαθείς να διαβάσεις και δυσκολεύεσαι, υπάρχει μποτιλιάρισμα στον δρόμο που πάει στο γκαράζ της ανάγνωσης (εκεί που αποθηκεύονται οι λέξεις) και τα αμάξια κινούνται πολύ αργά. Παρομοίως, όταν κάνεις μαθηματικά μπορεί να μπερδεύεις τα σύμβολα και προσθέτεις αντί να κάνεις πολλαπλασιασμό ή μπορεί να βάζεις τους αριθμούς σε λάθος σειρά και να βγάζεις λάθος αποτέλεσμα.

Βήμα τρίτο: Βοηθήστε το παιδί να καταλάβει πως οι δυνατότητές του είναι απεριόριστες…

Μπορεί οι μαθησιακές δυσκολίες να προκαλούν ενόχληση, τα καλά νέα είναι όμως ότι υπάρχουν πολλά κόλπα που μπορούν να σου μάθουν ειδικοί δάσκαλοι για να μαθαίνεις πιο εύκολα. Αυτά τα κόλπα είναι οι παράπλευροι δρόμοι. Όταν χρησιμοποιείς παράπλευρο δρόμο βοηθάς το αμάξι να πάει πιο γρήγορα εκεί που θες.

Αυτό που πρέπει να θυμάσαι όμως είναι πως οι παράπλευροι δρόμοι είναι απρόβλεπτοι. Μερικές φορές σε πηγαίνουν εκεί που θες πάρα πολύ γρήγορα και μερικές φορές κάνουν ώρα εξαιτίας των εμποδίων όπως φανάρια, πινακίδες του στοπ ή των παιδιών που κάνουν ποδήλατο στο δρόμο. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί σε έναν παράπλευρο δρόμο. Αυτό σημαίνει πως ακόμα και αν χρησιμοποιήσεις έναν παράπλευρο δρόμο την ώρα που διαβάζεις, μπορεί και πάλι να κάνεις λάθη. Το σίγουρο όμως είναι πως ένας παράπλευρος δρόμος είναι πιο γρήγορος από το να μείνεις κολλημένος στο μποτιλιάρισμα. Και όταν τον χρησιμοποιήσεις ξανά και ξανά, θα δεις ότι πράγματα που στην αρχή έμοιαζαν δύσκολα όπως η ορθογραφία, γίνονται πιο εύκολα και θα κάνεις λιγότερα λάθη.

Επίσης να θυμάσαι πως ο παράπλευρος δρόμος σε κάνει να σκεφτείς δημιουργικά. Ίσως για αυτό πολλοί επιτυχημένοι καλλιτέχνες, τραγουδιστές, αθλητές, επιστήμονες έχουν μαθησιακές δυσκολίες. Όλα τα κομμάτια που χρειάζεσαι για να είσαι έξυπνος είναι στον μυαλό σου. Τίποτα δεν λείπει και τίποτα δεν είναι χαλασμένο. Η διαφορά του δικού σου μυαλού με κάποιου που δεν έχει μαθησιακές δυσκολίες είναι ότι το δικό σου μυαλό πέφτει σε μποτιλιάρισμα σε συγκεκριμένους περιφερειακούς δρόμους. Που σημαίνει ότι τα δικά σου τα αμάξια χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να φτάσουν στα γκαράζ αλλά στο τέλος πάντα φτάνουν!

Αυτό ήταν μόνο ένα παράδειγμα για να εξηγήσουν οι γονείς τις μαθησιακές δυσκολίες. Είτε επιλέξουν να το κάνουν μόνοι τους είτε με τη βοήθεια κάποιου ειδικού ή δασκάλου, τα παιδιά χρειάζονται να γνωρίζουν την αλήθεια. Όταν το παιδί βλέπει πως οι μαθησιακές δυσκολίες είναι ένα θέμα που η οικογένεια το συζητάει ανοιχτά και με ειλικρίνεια, νιώθει υποστήριξη, απαλλάσσεται από άγχος και νιώθει πιο ικανό να προσπαθήσει να τις αντιμετωπίσει!
ΠΗΓΗ http://www.parentshelp.gr/%CE%B5%CE%BE%CE%B7%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B4%CF%85/

• Βρες λέξεις που αρχίζουν από κάποιο γράμμα ή συλλαβή. π.χ. από το Β Το παιδί πρέπει να πει ή να γράψει λέξεις από αυτό το γράμμα (βαρέλι, βόλτα κ.λ.π.
• Βρες λέξεις που έχουν μέσα κάποιο γράμμα ή συλλαβή. π.χ. τη συλλαβή λα (καλάμι, καλάθι, πολλά)
• Ανάγνωση καρτελών με συλλαβές (βα βε βο βω βι βη βυ, γα γε γο γω γι γη γυ κ.λ.π)- Το παιδί διαβάζει κάθετα και οριζόντια, κάθε φορά και πιο γρήγορα.
• Ανάγνωση καρτελών με λέξεις ανά γράμμα ( γάτα, γάλα, γόμα, γούνα κ.λ.π) Μπορούν να συνοδεύονται και από κάποια σχετική εικόνα.
• Δίνουμε λέξεις με κάποιες συλλαβές να λείπουν ώστε το παιδί να βρει τη λέξη. π.χ. _ταλούδα, κου_λι, _τάμι
• Ανάγνωση καρτελών με απλές προτάσεις. Αρχικά μπορείτε να γράφετε την κάθε λέξη με διαφορετικό χρώμα και μετά με το ίδιο χρώμα. π.χ. Πάω βόλτα στον κήπο, πίνω νερό. Η δυσκολία των προτάσεων αυξάνεται όσο υπάρχει πρόοδος και ανάλογα με την τάξη αλλά και τη δυσκολία του παιδιού.
• Ανάγνωση καρτελών με λέξεις που διαφέρουν στην πρώτη συλλαβή. π.χ. βόδι- πόδι, ζάρι- ψάρι, ψέμα- δέμα, ρέμα – θέμα, σήμα – ρήμα, θύμα – κύμα, λάδι- χάδι, λάβα- κάβα, κ.λ.π.
• Ανάγνωση καρτελών με λέξεις που διαφέρουν μόνο στον τόνο. π.χ. άλλα – αλλά, γέρος- γερός, νόμος- νομός, μόνος-μονός, πόδια – ποδιά, παίρνω-περνώ, σχολείο-σχόλιο, μάτια-ματιά, πορτοκάλι – πορτοκαλί, θέα – θεά, μάτια – ματιά.
• Διαβάστε ένα κείμενο μαζί. Μια πρόταση εσείς και μια πρόταση το παιδί.
• Διαβάστε μικρά κείμενα με αστείους διαλόγους. π.χ. κόμικ, καραγκιόζη κ

http://paidagwgos.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html

Συχνά ακούμε τόσο τους γονείς, όσο και τους δασκάλους πως το παιδί «δεν κάθεται» να διαβάσει. Αυτό συνήθως αντιστοιχεί σε άρνηση του παιδιού να διαβάσει τα μαθήματα της επόμενης μέρας στο σπίτι, στη συμμετοχή στην τάξη, ακόμα και στη διάθεσή του να πάει το πρωί στο σχολείο.

Φυσικό επακόλουθο είναι πολλές φορές να αρχίζουμε να «χαρακτηρίζουμε» το παιδί ως «τεμπέλη», «δύσκολο», «αντιδραστικό» ή να λέμε πως απλά «δεν είναι πολύ των γραμμάτων». Κάποιες άλλες φορές πιο ειδικοί, δάσκαλοι ή ακόμα και γονείς, μπορεί να ανησυχήσουν για τις λεγόμενες «μαθησιακές δυσκολίες», για την πολύ-ακουσμένη «δυσλεξία» ή και τη «διάσπαση προσοχής και συγκέντρωσης».

Ποιοι είναι όμως πραγματικά οι λόγοι για τους οποίους ένα παιδάκι δεν κάθεται να διαβάσει και πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως έχουμε καταλάβει σωστά;

Για να ξεκινήσουμε, οφείλουμε να κατανοήσουμε πως κανένα παιδί, σε κανένα σχολείο παγκοσμίως, σε καμία γωνιά του πλανήτη θέλει, επιθυμεί και επιδιώκει να μην μπορεί να αποδώσει στα μαθήματα της τάξης του και να υστερεί σε σχέση με τον μέσο όρο των συμμαθητών του!

Μη βιαστείτε να σκεφτείτε το παιδί σας, το μαθητή σας ή το συμμαθητή που είχατε κάποτε και να θεωρήσετε δεδομένη την ευχαρίστησή του να αποτυγχάνει, μόνο και μόνο επειδή εσείς βλέπετε/βλέπατε ένα παιδί αδιάφορο. Πρέπει να είμαστε ωριμότεροι και να σκεφτούμε απλά, αλλά και πέρα από την πρώτη εικόνα: υπάρχει αλήθεια κάποιος που αρέσκεται στο να είναι τελευταίος στη μια και μοναδική ομάδα που ανήκει, να τον κοροϊδεύουν όλοι, να τσακώνεται με τους γονείς του συνέχεια και να αισθάνεται «χαζός»;

Τώρα λοιπόν που με την απλή μας λογική αποκλείσαμε τους προφανείς (και συνήθως λάθος) λόγους όπως τεμπελιά, αδιαφορία, επιλογή, κλπ, ας δούμε τι πραγματικά μπορεί να συμβαίνει σε ένα παιδί που δεν κάθεται να διαβάσει. Για να γίνει αυτό εφικτό θα μας βοηθήσει η ερώτηση «γιατί;». Όταν επιμένουμε ότι κάποιος πρέπει να κάνει κάτι, τότε πρέπει να γνωρίζουμε δυο πράγματα:

Αν μπορεί
Αν θέλει
Στην πρώτη περίπτωση λοιπόν, έχουμε το παιδί που δε μπορεί να κάτσει να διαβάσει και ένα ακόμα «γιατί;» θα μας δείξει την αιτία, αλλά αυτομάτως και τη λύση!

Αν για παράδειγμα το παιδί δεν μπορεί να κάτσει να διαβάσει γιατί έχει κάποια μαθησιακή δυσκολία και του είναι όλα δύσκολα με τον κλασσικό τρόπο εκπαίδευσης, τότε με την κατάλληλη εξειδικευμένη βοήθεια, όλα θα γίνουν πιο εύκολα, το παιδί θα μάθει πως μπορεί να τα καταφέρει και σύντομα θα πρέπει να αρχίσουμε να βλέπουμε τη διαφορά.

Αν το παιδί δεν μπορεί να διαβάσει γιατί έχει πολλά κενά από το παρελθόν και του φαίνονται όλα βουνό, τότε με βοήθεια και οργάνωση από γονείς ή δασκάλους, θα ανακτήσει την αυτοπεποίθηση και την ελπίδα ότι μπορεί να καλύψει τις δυσκολίες του και σύντομα θα αποκτήσει ξανά το ενδιαφέρον για τα μαθήματά του.

Αν το παιδί δεν μπορεί να διαβάσει γιατί δε ξέρει πώς να οργανώνει τα μαθήματά του, την ύλη του, το χρόνο του και τα πράγματά του. Δεν χρειάζεται να τα θεωρούμε όλα δεδομένα! Δεν είναι λίγες οι φορές που διαπιστώνουμε πως πράγματα που θεωρούσαμε εμείς δεδομένα δυσκόλεψαν τα παιδιά, χωρίς να το περιμένουμε. Είναι άδικο για όλη την οικογένεια να λέει κάποιος το ίδιο πράγμα 100 φορές! Έχουμε πει και άλλες φορές πως αν κάτι δεν μπορεί να γίνει κατανοητό από ένα παιδί, ή αλλάζουμε τον τρόπο που το λέμε ή πάμε ένα βηματάκι πίσω. Ίσως σε παρόμοιες περιπτώσεις, χρειάζεται να ξεκινήσουμε να βοηθούμε το παιδί από την οργάνωση του χρόνου και της ύλης του.

Αν πάλι το παιδί δεν μπορεί να κάτσει να διαβάσει γιατί πολύ απλά, δεν έχει μάθει να κάθεται, οφείλουμε να το δούμε και να το διορθώσουμε! Συχνά, ειδικά στις πρώτες τάξεις του σχολείου, οι γονείς ξεκινούν να έχουν απαιτήσεις που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν ποτέ από τα παιδιά. Όταν λοιπόν ένα παιδί έχει μάθει πως δε χρειάζεται να κάθεται κάπου συγκεκριμένα, δεν έχει οργανωμένο πρόγραμμα, δεν υπάρχουν συνέπειες αν κάτι δε γίνει σωστά μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο, τότε ξαφνικά δεν μπορούμε να απαιτούμε να αυτό-οργανωθεί και να γίνει διεκπεραιωτικό και συνεπές, μόνο και μόνο επειδή πήγε στο σχολείο.

Αν το παιδί δεν μπορεί να διαβάσει γιατί δεν καταφέρνει να συγκεντρωθεί, τότε πρέπει να διερευνήσουμε αν το απασχολεί κάτι, αν ο χώρος μελέτης είναι κατάλληλος, αν υπάρχει θορυβώδες περιβάλλον ή ακόμα αν υπάρχει κάποια εγγενής δυσκολία συγκέντρωσης.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που το παιδί δε θέλει να κάτσει να διαβάσει;

Εδώ χρειάζεται περεταίρω παρατήρηση και διερεύνηση, καθώς τι θέλει και τι δε θέλει ένα παιδί εξαρτάται από πολλούς εξωγενείς παράγοντες.

Είναι γεγονός πως έχουμε δει περιπτώσεις παιδιών που χρησιμοποιούν την αποτυχία στα μαθήματα ή την προκλητική συμπεριφορά στο σπίτι για να τραβήξουν την προσοχή από μια «αναταραχή» (πχ. ένα διαζύγιο, μια δύσκολη περίοδο, ένα αδερφάκι, ένας γονιός που λείπει πολύ, κλπ). Υπάρχουν παιδιά που δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία διαβάσματος γιατί οι δυσκολίες τους είναι (ή νομίζουν πως είναι) τόσο μεγάλες που δεν θα τα καταφέρουν να τις βάλουν ποτέ σε σειρά. Αυτά τα παιδιά αναγκάζονται με ένα τρόπο να επιλέξουν έναν άλλο ρόλο, προκειμένου να «επιβιώσουν» σα ξεχωριστές προσωπικότητες μέσα στην τάξη, αυτόν του κακού ή άτακτου μαθητή. Επίσης, υπάρχει και η περίπτωση της αποφυγής. Όταν ένας μαθητής αρνείται να κάτσει να διαβάσει, οι γονείς διαπραγματεύονται, περνάει χρόνος, γίνονται τα μισά, κλπ, τότε το παιδί με αρχικό κίνητρο να αποφύγει τα μαθήματα έχει πετύχει τον στόχο του, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι πιθανότητες να επαναλάβει αυτήν τη συμπεριφορά, δηλαδή την άρνηση.

Καλό θα είναι για να είμαστε σίγουροι ως προς το τι συμβαίνει στο παιδί μας, να έχουμε κάνει καλή παρατήρηση των συνθηκών, να έχουμε καλή και συχνή επικοινωνία με το δάσκαλο και να παίρνουμε πάντα τη γνώμη των ειδικών όταν έχουμε δεύτερες σκέψεις. Η άρνηση για τα μαθήματα και το σχολείο μπορεί να προέρχεται από την απουσία οριοθέτησης του παιδιού, μέχρι και το σχολικό εκφοβισμό από κάποιον συμμαθητή του ή ακόμα και από σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες.

Το σχολείο αποτελεί το πιο σημαντικό περιβάλλον του παιδιού μετά την οικογένεια και γι’ αυτό τον λόγο πρέπει να συσχετίζεται με καλές εικόνες, ευχάριστα συναισθήματα και ολιστική γνώση.

Πηγή: blog.nowdoctor.gr

Πατήστε στους παρακάτω συνδέσμους όπου θα βρείτε αξιολόγηση της Πρώτης Ανάγνωσης με βάση το βιβλίο της Φλωράτου ”Μαθησιακές Δυσκολίες και όχι τεμπελιά”

https://www.dropbox.com/s/rpivfl9lnv5zwk2/%CE%A0%CE%A1%CE%A9%CE%A4%CE%97%20%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%93%CE%9D%CE%A9%CE%A3%CE%97%20%CE%9A%CE%91%CE%99%20%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%97%202.doc?dl=0

https://www.dropbox.com/s/wywablmt8qvcud5/%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%83%201%202.doc?dl=0

Ένας τρόπος για να βοηθήσω ένα μαθητή στη αναγνωστική κατανόηση είναι να του δώσω μια άλλη μορφή κειμένων τέτοια που θα του ελκύει το ενδιαφέρον και θα είναι πιο κοντά στις προτιμήσεις και τις ασχολίες του.

Αναφέρομαι σε κείμενα που βρίσκονται online και εμπεριέχουν δραστηριότητες ανάγνωσης όπως το παρακάτω…

Για να μεταφερθείτε στο βιβλίο ανάγνωσης ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ