=> Πώς να αντιμετωπίζουν γονείς και παιδιά τις συγκρούσεις τους με τον καλύτερο τρόπο;
Εμείς μελετάμε, σκεφτόμαστε και σας προτείνουμε… Εσείς τι λέτε;
Πρόσφατα διάβασα το ενδιαφέρον άρθρο της ψυχολόγου Λουκίας Μιχέλη για τις συγκρούσεις γονέων και παιδιών, με τις λύσεις που συζητά. => Δες…
Στον πρώτο τρόπο ο γονέας αποφασίζει τη λύση, περιμένει από το παιδί να τη δεχτεί και, άμα διαφωνήσει, ο γονέας προσπαθεί να το πείσει με διάφορους τρόπους (άσκηση εξουσίας, φωνές, τιμωρία κλπ). Στον δεύτερο τρόπο ο γονέας πάλι αποφασίζει τη λύση, αλλά αυτή τη φορά το παιδί έχει ήδη σκεφτεί τη δικιά του λύση και προσπαθεί να τον πιέσει να τη δεχτεί (με φωνές, κλάματα κλπ). Στον τελευταίο τρόπο και οι δύο προτείνουν λύσεις, τις αξιολογούν με δημοκρατικό διάλογο και στο τέλος βρίσκουν μία λύση που τη θεωρούν και οι δύο δίκαιη.
Σκέφτομαι ένα παράδειγμα σύγκρουσης μεταξύ γονέα και παιδιού, που το παιδί ήθελε να περάσει την ώρα του βλέποντας κινητό το Σαββατοκύριακο, για να ξεκουραστεί. Ο γονέας είπε πως πρέπει να περνάει την ώρα του διαβάζοντας, επειδή πλησιάζουν οι εξετάσεις. Το παιδί αντιμίλησε λέγοντας πως έχει καιρό ακόμα και δε θέλει να κουράζεται νωρίτερα από όσο πρέπει. Έτσι, άρχισε η σύγκρουση. Στο τέλος, το παιδί κλείστηκε στο δωμάτιό του και αρνήθηκε να βγει και να λύσουν το πρόβλημα. Ο γονέας σταμάτησε να μιλάει στο παιδί.
Κανείς δεν πρέπει να σταματήσει να μιλάει στον άλλον. Πρέπει να κάνουν μία μεγάλη κουβέντα και να λύσουν το θέμα. Όχι με βία, αλλά με ειρηνικό τρόπο. Το παιδί να μη σταματήσει να βλέπει το κινητό και ο γονέας να καταλάβει πως το παιδί χρειάζεται ξεκούραση.
∇∇∇
Η κυρία Λουκία Μιχέλη στο κείμενό της μας λέει για την κακοποίηση που μπορεί να ασκούν οι γονείς στα παιδιά και για τις λύσεις που
αποφασίζουν οι ίδιοι για τα παιδιά τους. Όπως και για τους εκβιασμούς που ασκούν κάποια παιδιά στους γονείς τους, για να «περάσει το δικό τους». Επίσης, μας λέει τα αποτελέσματα τα οποία προκαλεί αυτή η σχέση που έχουν μεταξύ τους, συγκεκριμένα για την εχθρότητα που μπορεί να βγάλει το παιδί με όλη αυτή την πίεση, καθώς και για τον έλεγχο που θα χάσουν οι γονείς, αν αφήσουν το παιδί να τους ελέγχει. Επιπλέον, αναφέρει και τη σωστή λύση, η οποία είναι να υποχωρήσουν και οι δύο πλευρές, ώστε να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι.
Τα περισσότερα παιδιά όμως έχουν διαφορετική άποψη. Αν δεν υποχωρήσει ο γονιός δύσκολα θα το κάνουν τα ίδια, γιατί όσο περισσότερη ξεροκεφαλιά δείχνουν οι γονείς, άλλο τόσο δείχνουν τα παιδιά, γι’ αυτό δε λύνονται τα προβλήματα. Αν οι γονείς δεν υποχωρήσουν για μία κοινή λύση, τότε τα πράγματα δε θα αλλάξουν ποτέ.
Από την άλλη πλευρά, οι γονείς μπορεί να επιλέγουν λύσεις για το παιδί, κάποιες φορές είναι βοηθητικό και κάποιες άλλες «τους σπάνε τα νεύρα». Ένα παιδί μπορεί να συνηθίζει να υποχωρεί και να βοηθάει για μία λύση, αλλά οι γονείς είναι πολύ πεισματάρηδες για να κάνουν πίσω. Αν δεν υποχωρούσε το παιδί τότε θα ήταν ακόμα μαλωμένοι. Συνήθως στις διαφωνίες τους αυτό κάνει πίσω και υποχωρεί για να γίνει το δικό τους.
Αλλά κάποιες φορές είναι και το παιδί ξεροκέφαλο, οπότε υποχωρούν οι γονείς. Και γενικά, αν καταλαβαινόμαστε σαν οικογένεια και βρίσκουμε λύσεις όλοι μαζί, είμαστε μια ενωμένη οικογένεια με σχετικά λίγους καυγάδες.
Γονείς και παιδιά: Εχθροί;
Ένας γονέας συνήθως καταλαβαίνει τα πάντα και ξέρει τι έχει κάνει το παιδί, είτε ζημιά είτε κάτι άλλο παρόμοιο. Επειδή κάποιες φορές νευριάζει και φωνάζει πολύ, το παιδί αντιδρά, οπότε καλύτερα είναι οι γονείς να μη συνεχίζουν να μαλώνουν με τα παιδιά και να σταματήσουν και οι δυο. Αλλά πρέπει να βρουν μια λύση και οι δυο με ήρεμο τρόπο. Ο γονέας ζητάει από το παιδί να συνεργαστούν, για να λύσουν το πρόβλημα με ήρεμο τρόπο.
Επίσης, όταν δύο γονείς μαλώνουν μπροστά στο παιδί καλύτερα να μη γίνεται αυτό. Επειδή όταν ένα παιδί βλέπει έναν καυγά μεταξύ των γονέων του στεναχωριέται, γιατί φωνάζουν και κάποιες φορές από τα νεύρα τους μπορεί να σπάσουν πράγματα μες στο σπίτι, οπότε το παιδί φοβάται γενικότερα με τις φωνές και τις τσιρίδες, ειδικά άμα χτυπήσει ο ένας γονέας τον άλλον.
Για να μην έχουν τα παιδιά τραύματα και φοβούνται την κάθε κίνησή τους, πρέπει να σταματήσουν οι γονείς τους καυγάδες και να λύνουν τα προβλήματα με καλούς τρόπους.
∇∇∇
Μερικές φορές, όταν τα παιδιά κάνουν λάθη, οι γονείς τα μαλώνουν με διάφορους τρόπους, π.χ. φωνές, βία, τιμωρία και άλλα. Μερικές φορές όμως τα παιδιά καταλαβαίνουν τα λάθη τους αν οι γονείς τους μιλήσουν με ήρεμο τρόπο.
Εγώ πιστεύω ότι, όταν ασκεί βία ή φωνάζει κάποιος γονέας στο παιδί του, χάνει την εμπιστοσύνη που έχει το παιδί σε αυτόν. Αντιθέτως, μπορεί να μιλήσει ήρεμα και με αυτόν τον τρόπο αποκτάει την εμπιστοσύνη του παιδιού.
∇∇∇
Μία διαμάχη μπορεί να ξεκινήσει από κάτι που έκανε το παιδί και ο γονέας δε συμφωνεί με αυτό. Από τη μεριά του το παιδί μπορεί να θυμώσει με τον γονέα γιατί του απαγορεύει να κάνει κάτι ή του κάνει κήρυγμα.
Για να λυθεί μία διαμάχη γονέα – παιδιού πρέπει να ηρεμήσουν και οι δύο πλευρές και να καθίσουν να μιλήσουν ήρεμα χωρίς φωνές. Έτσι λογικά θα βρεθεί μια λύση που θα συμφέρει και τους δύο.
=> Παράδειγμα παράλληλο βρήκαμε στη σχέση της Άννας Φρανκ με τη μητέρα της κυρίως, που διαβάσαμε στη λογοτεχνία: Από το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ.
Α.Κυριάκη
Θέλετε να σταματήσετε τους καυγάδες στο σπίτι;
Υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορεί να προκαλέσουν καυγάδες μεταξύ των γονέων και των παιδιών. Οι πιο συχνοί λόγοι που μαλώνει η μαμά ή ο μπαμπάς με το παιδί τους είναι για τους βαθμούς του σχολείου. Η μαμά θέλει το παιδί της να διαβάζει, να συμμετέχει στην τάξη, να κάνει τα μαθήματά του και να είναι ήσυχο και έξυπνο.
Όμως αυτό που δεν καταλαβαίνει η μαμά είναι ότι ζητάει πολλά από το παιδί την ίδια στιγμή και δεν το αφήνει να ξεκουραστεί, με αποτέλεσμα το παιδί να μην μπορεί να προσφέρει. Γι’ αυτόν τον λόγο το παιδί κάποια στιγμή ξεσπάει και αρχίζουν οι συγκρούσεις, με αποτέλεσμα να θυμώσουν ο ένας με τον άλλον.
Στις συγκρούσεις των γονέων και των παιδιών είναι δύσκολο να βρεθεί λύση ώστε να είναι ευχαριστημένοι και οι δύο. Όμως οι τρόποι που μας δίνει η ψυχολόγος είναι πολύ βοηθητικοί. Πρέπει σε μια σύγκρουση και οι δύο πλευρές να υποχωρούν, ώστε να βρεθεί μια δίκαια και σωστή λύση. Γιατί μόνο με την επικοινωνία και την ανταλλαγή απόψεων μπορεί να βρεθεί λύση.
Το παιδί θα πρέπει να αφήσει το πείσμα του και να δείξει λίγο περισσότερο σεβασμό στον γονέα, γιατί οι γονείς προσπαθούν να κάνουν όσο καλύτερα μπορούν για τα παιδιά τους, ώστε να μην τους λείπουν τα απαραίτητα και να έχουν μια καλή ζωή. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι οι γονείς δεν πρέπει να σέβονται τα παιδιά τους και να ξεχνούν ότι καθώς μεγαλώνουν αλλάζουν, οπότε θα πρέπει να τους συμπεριφέρονται διαφορετικά. Αλλά και τα παιδιά θα πρέπει να επικοινωνούν με τους γονείς τους, να τους ακούν, να τους βοηθάνε, να κάνουν το καλύτερο για να είναι χαρούμενοι οι γονείς.
∇∇∇
Ένα παράδειγμα σύγκρουσης των γονέων με τα παιδιά τους είναι το εξής: Όταν τα παιδιά μπαίνουν στην εφηβεία είναι αντιδραστικά και εύκολα εκνευρίζονται, έχουν αρκετές απαιτήσεις. Αυτό όμως εκνευρίζει και “τσιτώνει” τους γονείς, με αποτέλεσμα να γίνονται καυγάδες. Οι γονείς βάζουν τιμωρία ή απειλούν τα παιδιά, π.χ. ότι θα τους πάρουν τα κινητά. Αυτό πάλι έχει ως επίπτωση τα παιδιά να νιώθουν καταπιεσμένα και να θέλουν να εκδικηθούν τους γονείς.
Η δική μου γνώμη είναι ότι το παιδί – και ειδικά ο έφηβος – πρέπει να είναι λιγότερο επιθετικό προς τους γονείς του, αν και είναι δύσκολη η ηλικία που περνάει και σε αυτή την ηλικία μπορεί να είναι επιθετικό. Γι’ αυτό και το παιδί αλλά και ο γονέας πρέπει να δείχνουν κατανόηση ο ένας στον άλλον και αντί για φωνές να καθίσουν να συζητήσουν. Γιατί πολλές φορές αυτές οι εντάσεις συγκεκριμένα στο παιδί μπορεί να δημιουργούνται από κάποια προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει με την παρέα του στο σχολείο και να μη θέλει να τα πει.
Άρα το συμπέρασμα είναι να γίνεται ήρεμη, ευγενική και σωστή συζήτηση, έτσι ώστε να μη συμβαίνουν πλέον πολλές και μεγάλες συγκρούσεις μεταξύ τους.
Α.Αποστολίδου
Αλληλοσεβασμός μεταξύ παιδιών και γονιών
Ένα μεγάλο θέμα που απασχολεί τα παιδιά και τους γονείς είναι το κινητό και το διαδίκτυο. Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι δεν πρέπει τα παιδιά να έχουν κινητό γιατί επηρεάζονται αρνητικά και βάζουν τη ζωή τους σε κίνδυνο, έτσι θεωρούν ότι τα κινητά δεν είναι κατάλληλα για τα παιδιά.
Εγώ πιστεύω ότι τα παιδιά μπορούν να έχουν κινητό, αρκεί να είναι ενημερωμένα για τους κινδύνους στο διαδίκτυο και για τα επιτρεπόμενα sites, να μην επηρεάζονται από αυτά που βλέπουν γιατί πολλές φορές δεν είναι αληθινά. Με ωριμότητα μπορούν να κάνουν μια συζήτηση με τους γονείς και να τους αποδείξουν ότι είναι υπεύθυνα και ότι γνωρίζουν τους κινδύνους. Έτσι μπορούν να βρουν μια μέση λύση για τα sites όπου θα μπορούν να έχουν πρόσβαση. Το παιδί πρέπει να σέβεται και να κατανοεί το άγχος των γονιών τους, ώστε να μην υπάρχουν συγκρούσεις.
Γενικά, καλό είναι να αποφεύγονται γιατί, όπως λέει και το άρθρο της ψυχολόγου, δεν υπάρχει ούτε νικητής ούτε ηττημένος. Αλλά αν γίνει σύγκρουση, ο γονιός πρέπει να προτείνει στο παιδί να συνεργαστούν και να βρουν μια κοινή λύση. Αρκεί να υπάρχει διάθεση και από τις δύο πλευρές και, το πιο βασικό, κατανόηση και αλληλοσεβασμός, οπότε στο τέλος παίρνεται μια κοινή απόφαση και από τους δύο.
∇∇∇
Οικογενειακοί καυγάδες: Υπάρχει λύση;
Συνήθως οι συγκρούσεις γονέων – παιδιών ξεκινούν γιατί δεν υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ τους ή οι γονείς απαγορεύουν στα παιδιά να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα, κάτι το οποίο εξοργίζει τα παιδιά. Αυτοί οι καυγάδες συνήθως έχουν φωνές, κλάματα και θυμό και από τις δύο πλευρές. Για παράδειγμα, μπορεί το παιδί να έχει θυμώσει με τον γονέα γιατί δεν το αφήνει να πάει βόλτα σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος. Πολλές φορές μπορεί οι γονείς να είναι υπερπροστατευτικοί, χωρίς να το καταλαβαίνουνε.
Σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρότεινα το παιδί να προσπαθήσει να μιλήσει στον γονέα, έτσι ώστε να εξηγήσει τι το ενοχλεί και πώς. Επειδή όμως ο γονέας δεν μπορεί ή δε θέλει να ακούσει, το παιδί θα πρέπει να σκεφτεί και να μην αντιδράσει πολύ γρήγορα, να μπει πρώτα στη θέση του γονέα.
Και οι δύο πλευρές πρέπει να ακούνε, να σέβονται και να αποδέχονται ο ένας τον άλλον. Συζητώντας ήρεμα θα μπορέσουν να βρουν μια λύση που θα ευχαριστεί και τους δύο.
Ποιο είναι άραγε το κλειδί της ηρεμίας στην οικογένεια;
Σύμφωνα με το κείμενο της ψυχολόγου Λουκίας Μιχέλη οι συγκρούσεις είναι ένα συχνό φαινόμενο μεταξύ γονιών και παιδιών, που μερικές φορές μπορεί να ξεφύγει και έξω απ’ τα όρια. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν υπάρχει λύση για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα.
Συγκεκριμένα, οι γονείς με το παιδί μπορούν να μαλώσουν γιατί το παιδί δεν περνά καθόλου χρόνο μαζί τους. Αντίθετα, το παιδί μπορεί να συγκρουστεί με τους γονείς γιατί δεν τον/την καταλαβαίνουν. Ως αποτέλεσμα έρχεται να συγκρουστούν μεταξύ τους, καθώς ο ένας δε λαμβάνει υπόψη τη γνώμη του άλλου.
Εμείς ως παιδιά μπορούμε να βοηθήσουμε την επίλυση συγκρούσεων, για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Ο σεβασμός προς τους γονείς είναι ένα σημαντικό πράγμα καθώς, αν οι γονείς δουν αυτόν, μπορούν και αυτοί να χτίσουν εμπιστοσύνη και σεβασμό για το παιδί τους. Επιπλέον, ακούγοντας τις απόψεις των γονέων μπορεί να μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε και τη δική τους πλευρά χωρίς φωνές κλάματα και θυμό. Επιπλέον, εκφράζοντας και τη δική μας άποψη θα βοηθήσουμε, καθώς έτσι και οι γονείς θα αρχίσουν να μας καταλαβαίνουν σιγά σιγά. Θα βοηθήσει να σέβονται ο ένας τον άλλον, παρόλη τη διαφορετικότητα του κάθε μέλους της οικογένειας.
∇∇∇
Γονείς – παιδιά: Τι πρέπει να κάνουν για να βελτιωθεί η σχέση
Διάβασα ένα άρθρο όπου μια ψυχολόγος μιλάει για τη σχέση που έχουν γονείς και παιδιά. Και για να βελτιωθεί η σχέση τους τι πρέπει να κάνουν.
Όταν διάβασα αυτό το άρθρο θυμήθηκα ένα περιστατικό. Όταν μια μέρα ένα όμορφο κορίτσι είχε βγει με φίλους και γύρισε πολύ αργά. Όταν γύρισε στο σπίτι οι γονείς ήταν πολύ προβληματισμένοι γιατί δεν είχαν ενημερωθεί καθόλου ότι θα βγει και θα αργήσει. Και της είπαν με καλό τρόπο όταν βγαίνει να τους ενημερώνει. Αλλά το κορίτσι τους είπε ότι είναι η ζωή της και θα κάνει ό,τι θέλει. Οι γονείς πάλι προβληματισμένοι πήγαν για ύπνο. Πάλι την άλλη μέρα τα ίδια, γύρισε αργά παρότι οι γονείς τής είπαν να τους ενημερώσει, δεν τους ενημέρωσε. Οι γονείς πήγαν σε έναν ψυχολόγο, αλλά πάλι το κορίτσι δεν κατάλαβε ότι οι γονείς της ήταν πολύ προβληματισμένοι.
Η άποψή μου για να βελτιωθεί η σχέση τους είναι ότι και τα παιδιά πρέπει να ακούνε τους γονείς. Γιατί αυτοί στεναχωριούνται όταν βλέπουν τα παιδιά τους “σε κακό δρόμο”. Και γι’ αυτό πρέπει να συνεργάζονται με τους γονείς τους. Γιατί οι γονείς πάντα θέλουν το καλό τους. Αλλά πιστεύω ότι σε μία σύγκρουση πρέπει και οι δύο πλευρές να δείχνουν πνεύμα υποχωρητικότητας και συλλογικότητας, για να βρεθεί η λύση, γιατί αν συνεργάζονται μεταξύ τους θα κάνουν τη σχέση τους καλύτερη. Και αν οι δύο πλευρές δείχνουν λίγο σεβασμό θα βρουν την ίδια γλώσσα μεταξύ τους και η λύση θα βρεθεί. 
Η επίλυση συγκρούσεων γονιών – παιδιών μέσα από διαφορετικούς τρόπους
Σύμφωνα με την ψυχολόγο Λ. Μιχέλη υπάρχουν τρεις τρόποι επίλυσης συγκρούσεων γονέων και παιδιών.
Στον πρώτο τρόπο ο γονέας προσπαθεί να πείσει το παιδί να δεχθεί την απόφασή του και καταφεύγει σε άσκηση εξουσίας (τιμωρίες, απειλές), κάτι που οδηγεί στη συμμόρφωση του παιδιού αλλά του δημιουργεί εχθρική συμπεριφορά. Στον δεύτερο τρόπο το παιδί υποστηρίζει τη δική του άποψη απέναντι στην απόφαση του γονιού και οδηγεί στην υποχώρησή του, αλλά έχει ως αποτέλεσμα τον χειρισμό του γονιού από το παιδί. Άρα ο εγκλωβισμός του γονιού ανάμεσα σε αυτές τις δύο μεθόδους φέρνει την ανισορροπία στη σχέση τους. Τέλος, στον τρίτο τρόπο γονείς και παιδιά συνεργάζονται προσπαθώντας να βρουν μια κοινή λύση και χρησιμοποιώντας τον δημοκρατικό διάλογο, που οδηγεί σε μια κοινής αποδοχής απόφαση. Ποιος από τους τρεις τρόπους είναι ο πιο σωστός; Κατά τη γνώμη μου, ο τρίτος τρόπος είναι ο πιο σωστός σε μια σύγκρουση, καθώς πρέπει να ακούγονται και οι δύο απόψεις.
Ένα πολύ γνωστό παράδειγμα σύγκρουσης είναι όταν το παιδί θέλει να βγει βόλτα, αλλά ο γονιός δεν το αφήνει και έτσι καταλήγουν να μαλώνουν συνεχώς. Από τη μία, το παιδί θέλει να βγει βόλτα για να ξεσκάσει, να ξεφύγει από την καθημερινή ρουτίνα και να δει τους φίλους του, αλλά από την άλλη ο γονιός ξέρει πως η βόλτα θα αποσυντονίσει το παιδί από το πρόγραμμά του και θα παραμελήσει το σχολείο. Εάν γονείς και παιδιά συζητούσαν το θέμα ήρεμα με επιχειρήματα, θα οδηγούνταν σε μια δίκαιη λύση, π.χ. το παιδί να βγαίνει βόλτες, αλλά πιο αραιά, με μέτρο. Έτσι ούτε θα νικούσε το παιδί με εκβιασμούς, ούτε ο γονιός με την άσκηση εξουσίας.
Πιστεύω στη δημοκρατική και ισότιμη σχέση γονιών – παιδιών, χωρίς φυσικά να ξεχνιούνται οι ρόλοι του καθενός. Στο κάτω κάτω, εάν υπάρχουν προβλήματα συνεννόησης μέσα στην οικογένεια, η οποία είναι η πιο σημαντική μικρή κοινωνική ομάδα, τι θα γίνει στην κοινωνία;
∇∇∇
Η στοργική αγάπη μεταξύ γονέα – παιδιού
Η γνώμη μου είναι ότι κάποιες φορές η σύγκρουση μεταξύ γονέα και παιδιού είναι λόγω διαφορετικών αποφάσεων, δηλαδή ο γονέας μπορεί να προτείνει κάτι στο παιδί αλλά να μην είναι αρεστό ή και το αντίθετο, η γνώμη του παιδιού μπορεί να μην είναι αρεστή στον γονέα. Με λίγα λόγια, ο γονέας ό,τι είναι να πει πρέπει να το πει με καλό και ευγενικό τρόπο, χωρίς τιμωρία ή φωνές. Αντίθετα, το παιδί πρέπει να ακούει τον γονέα, διότι ο γονέας ξέρει παραπάνω πράγματα από το παιδί, και να μην κάνει του κεφαλιού του, σα να τα ξέρει όλα, ενώ στην πραγματικότητα τώρα μαθαίνει.
Ο γονέας, πάλι, πρέπει να δείχνει αγάπη, στοργή και φροντίδα στο παιδί, να το διδάξει τρόπους συμπεριφοράς, ώστε να γίνει ένας καλός άνθρωπος στην κοινωνία. Αποτέλεσμα να είναι ο γονέας με το παιδί του δεμένοι μεταξύ τους, αχώριστοι για πάντα. Αλλά και το παιδί πρέπει να φέρεται με ωραίο τρόπο, να μην προσβάλλει τον γονέα με άσκημα σχόλια και να μην περηφανεύεται ότι τα ξέρει όλα.
Β. Βουτσή
Υ.Γ. Οι ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΠΑΙΔΙΩΝ και ΓΟΝΕΩΝ δημιουργήθηκαν από μαθητές και μαθήτριες στα Καλλιτεχνικά, για να χρησιμοποιηθούν στη δραματοποίηση περιστατικών από τη σχέση παιδιών και γονέων.
