Στα μαθήματα Γλώσσας – Λογοτεχνίας, Ιστορίας και Αρχαίων Ελληνικών, στην Α΄, Β΄, Γ΄ τάξη, ξεκινάμε να ερευνούμε, να σκεφτόμαστε και να συζητάμε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις αξίες που εκφράζουν διαχρονικά. Έλα στην παρέα μας: Διάβασε αντιπροσωπευτικά κείμενα και σκέψου…
♦ ♦ ♦
Αγώνας ψυχής ως τη νίκη: Μια αφήγηση για τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς
Εκείνη την αξέχαστη ημέρα, στον Μαραθώνιο δρόμο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, νικητής βγήκε ο τιμημένος Σπύρος Λούης.
Όλα άρχισαν στο χάνι του Μιλτιάδη, στον Μαραθώνα, ένα ηλιόλουστο απόγευμα. Εκεί βρίσκονταν η αφρόκρεμα των μαραθωνοδρόμων από διάφορες χώρες του κόσμου. Μαραθωνοδρόμοι Έλληνες, εκτός από τον Λούη, ήταν και οι σπουδαίοι Μπελόκας, Χριστόπουλος, Γρηγορίου και άλλοι που κατάγονταν από το Μαρούσι.
Ο Λούης φαινόταν ψύχραιμος, αλλά μέσα του τον βάραινε το χρέος που είχε προς τον λαό του και τη πατρίδα του. Και κάποια στιγμή μέσα στο πλήθος των ξένων συναθλητών του άρχισε να νιώθει άβολα. Τότε ο Παπαδιαμαντόπουλος τον κατάλαβε και του ρίχνει ένα βλέμμα ενθαρρυντικό και τονωτικό.
Μετά από λίγη ώρα οι αθλητές πήραν θέσεις και ξεκίνησε ο δοξασμένος αγώνας. Πρώτος πετάχτηκε ο Γάλλος πρωταθλητής Μπρεάλ. Οι αθλητές είχαν μπροστά τους 40 δύσκολα χιλιόμετρα.
Στη διαδρομή ο κόσμος έκανε το τοπίο όμορφο και λαμπερό, γιατί είχε γεμίσει ο δρόμος δεξιά και αριστερά από θεατές, οι οποίοι έλαμπαν από ενθουσιασμό και συγκίνηση. Γύρω του φώναζαν, αλλά αυτός δεν άκουγε, σκεφτόταν συνέχεια. Ήταν μεγάλη τιμή που έτρεχε στον Μαραθώνιο. Αν νικούσε θα έμενε χαραγμένος στην Ιστορία της Ελλάδας! Όμως αυτά δεν αρκούσαν στον Λούη για να καταπολεμήσει το άγχος του. Άγχος έπνιγε την ψυχή του μήπως απογοητεύσει τον λαό και την πατρίδα του, που είχαν την ελπίδα της νίκης.
Μετά από ώρα έφτασαν στο Χαρβάτι. Εκεί του έδωσαν να πιει ένα ποτήρι κρασί. Το ήπιε σα να ήταν αγίασμα. Πήρε δυνάμεις και συνέχισε τον αγώνα του.
Μέσα στον αγώνα και Μαρουσιώτισσες, που κατέβηκαν από το χωριό για να ενθαρρύνουν τον Λούη. Είναι συγκινημένες και περήφανες γι’ αυτόν.
Μετά το 32ο χιλιόμετρο ο Λούης παίρνει την πρωτιά. Είναι πια βέβαιος ότι θα νικήσει. Στους Αμπελόκηπους ο κόσμος τον αποθεώνει και του δείχνει λατρεία με διάφορους τρόπους, λουλούδια, στεφάνια και χαμόγελα, για να του δίνουν θάρρος. Ανυπομονεί πια να φτάσει στο τέρμα.
Ο Λούης φτάνει στο στάδιο, όπου όλοι περιμένουν με αγωνία τον νικητή μαραθωνοδρόμο…
Βαλεντίνη Βουτσή
Βαγγέλης Αποστολίδης
♦ ♦ ♦
Ολυμπισμός: Διαχρονική κληρονομιά των αρχαίων αγώνων
Ο ολυμπισμός είναι φιλοσοφία ζωής, γιατί συνδυάζει τις αρετές του σώματος και της ψυχής, επίσης συνδέει τον αθλητισμό με τον πολιτισμό. Οι αξίες του ολυμπισμού κινούνται γύρω από δύο βασικούς άξονες: το ευ αγωνίζεσθαι και την ευγενή άμιλλα. Το ευ αγωνίζεσθαι διδάσκει αξίες όπως η τιμιότητα, ο σεβασμός, η ισότητα, η δικαιοσύνη στους αθλητές. Με την ευγενή άμιλλα τονίζονται οι αξίες του ευγενικού συναγωνισμού ανάμεσα σε αθλητές και λαούς, το να αγωνίζονται για τη διάκριση στο άθλημα πέρα από κάθε αντιπαλότητα. Γιατί ο ολυμπισμός είναι μια γέφυρα που ενώνει ειρηνικά ανθρώπους από όλο τον κόσμο, δημιουργεί φιλίες και μαθαίνει σε όλους μας ότι σε έναν αγώνα κανείς δεν είναι χαμένος, ή νικάς ή μαθαίνεις, ώστε την επόμενη φορά γίνεσαι καλύτερος και ξεπερνάς τον εαυτό σου…
Το άθλημα που εγώ επέλεξα να κάνω είναι το TAE-KWON-DO.
Η πρώτη μου επαφή με το άθλημα ήταν στην ηλικία των 5 ετών. Όταν πήγα για πρώτη φορά στη σχολή ενθουσιάστηκα βλέποντας τον δάσκαλο με τα μεγαλύτερα παιδιά ντυμένους στα λευκά με τις μαύρες ζώνες τους. Τότε γύρισα και είπα στον δάσκαλο και στη μαμά μου ότι μια μέρα θα καταφέρω κι εγώ να φτάσω στο επίπεδό τους.
Η αφορμή για να πάω στη σχολή ήταν ο ενθουσιασμός μου για τους σούπερ-ήρωες, τον Spiderman και τα Χελωνονιντζάκια, ήθελα να είμαι δυνατή, να βοηθώ τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη και να πολεμώ το κακό.
Το tae-kwon-do είναι ένα άθλημα που απαιτεί δύναμη, ταχύτητα, τεχνική και στρατηγική. Οι βασικές αρχές του είναι η ευγένεια, ο σεβασμός, η επιμονή και ο αυτοέλεγχος. Ένας αθλητής του tae-kwon-do χρειάζεται όμως, επίσης, εξοπλισμό, ο οποίος αποτελεί βασικό μέρος στο tae-kwon-do αγωνιστικού επιπέδου.
Μία από τις καλύτερες στιγμές μου είναι όταν, μετά από μία δύσκολη νίκη, ανεβαίνω στο βάθρο και καταφέρνω να ακουστεί ο εθνικός ύμνος σε όλο το γήπεδο: Νιώθω συγκινημένη γιατί για μένα δεν είναι απλώς ένα μετάλλιο, αλλά η επιβράβευση για τον κόπο και την προσπάθειά μου. Αλλά στην πραγματικότητα, θεωρώ ότι δε χάνω ποτέ, κερδίζω γιατί μαθαίνω και μέσα από την ήττα μου.
Εξάλλου, εγώ πρώτα από όλα νιώθω κερδισμένη γιατί δημιούργησα νέες φιλίες με τους συναθλητές και τις συναθλήτριες, και από άλλες, αντίπαλες ομάδες. Γιατί έχω μάθει να δείχνω σεβασμό ειλικρινή στον αντίπαλο και να υποκλίνομαι στο τέλος, μετά τον αγώνα, μπροστά του.
Είμαι μια αγωνίστρια και προτείνω σε όλους να διαλέξουν αυτό το άθλημα για να ασχοληθούν στον ελεύθερο χρόνο τους και να πιστέψουν στον εαυτό τους και στους στόχους τους.
Κωνσταντίνα Καραπαίου
=> ΕΔΩ ταιριάζει να πας να διαβάσεις τις εμπειρίες μιας συνονόματης αθλήτριας του Tae-Kwon-Do, παλαιότερης μαθήτριας του σχολείου μας, η οποία έγραψε και ένα έργο θεατρικό για τη βία στον αθλητισμό.
Πηγή: Ιστολόγιο που δημιούργησε ο αείμνηστος Διευθυντής του σχολείου μας Λευτέρης Ιωακειμίδης.
♦ ♦ ♦
Κολυμπάω και συναγωνίζομαι
Την κολύμβηση την άρχισα από μικρή ηλικία, από έξι χρόνων. Άρχισα γιατί πήγαινε ένας φίλος μου και η μητέρα μου πρότεινε να πάμε να δούμε πώς κολυμπάει. Πήγαμε, τον είδαμε και είπα στη μητέρα μου πως θέλω κι εγώ να κολυμπάω. Από τότε κολυμπάω εφτά χρόνια χωρίς διακοπή.
Μια πετυχημένη φάση από την κολύμβηση ήταν πριν από πέντε μήνες. Είχα πάει σε αγώνες στο Καρπενήσι, που ήταν πανελλήνιου επιπέδου. Είχα αγχωθεί, γιατί ήταν όλα τα παιδιά της Ελλάδας. Τις δύο προηγούμενες μέρες δεν τα είχα πάει χάλια, τη μία βγήκα τέταρτος στα 800 και ο τρίτος με πέρασε μια χεριά και την άλλη στα 400 βγήκα πάλι τέταρτος. Ήρθε, λοιπόν, η πιο σημαντική μέρα στο Καρπενήσι για μένα: Ήταν τα 1500 ελεύθερο ανδρών.
Πάμε στους βατήρες. Δίπλα μου είναι ένα παιδί που με πέρασε στα 800. Κάνουμε εκκίνηση, φεύγει η γρήγορη τετράδα, που ήμουν κι εγώ μέσα. Οι δύο πρώτοι ήταν πολύ γρήγοροι και έφυγαν μπροστά μου 4-5 μέτρα. Παλεύαμε εμείς οι δύο, ο τρίτος με τον τέταρτο, μια τον περνούσα εγώ, μια με περνούσε αυτός. Έτσι ήρθαν τα τελευταία 100 μέτρα. Τότε αρχίζω να βάζω πολλά πόδια και να ξεφεύγω. Και καταφέρνω να τερματίσω τρίτος! Όλοι χειροκροτούσαν. Το παιδί που βγήκε τέταρτος ήρθε και μου είπε “Συγχαρητήρια”. Και τα συναισθήματά μου ήταν απίστευτα. Έτσι τελείωσε ένας ωραίος τριήμερος αγώνας.
Χρήστος Αϊντινίδης
Αναστασία Ντιβιάκα – Σχόλιο σε δυο εικόνες
Ένας αληθινός αθλητής μπορεί να κάνει πολλά δύσκολα πράγματα, όπως το να κρατά τα μάτια του ανοιχτά και μέσα στο νερό. Αυτό είναι πολύ εντυπωσιακό, όμως χρειάζεται πολλή εξάσκηση. Μπορεί να ισορροπεί το σώμα του στις μύτες των δαχτύλων. Αυτό χρειάζεται πολλή δύναμη και πολλή εξάσκηση. Η συγχρονισμένη κατάδυση, για να πετύχει, χρειάζεται δύο αληθινούς αθλητές μαζί. Για να κάνετε συγχρονισμένη κατάδυση χρειάζεστε χιλιάδες προσπάθειες και να αγαπάτε αυτό που κάνετε.
♦ ♦ ♦
Ολυμπισμός: Διαβάζω ένα κείμενο και σχολιάζω
Το διήγημα του Πέτρου Χάρη «Δρόμος 100 μέτρων» μας μιλά για την ιστορία ενός αγοριού που ο αθλητισμός ήταν ο σκοπός της ζωής του και που πήρε μέρος σε έναν δρόμο ταχύτητας. Εκεί νίκησε τους δύο επικρατέστερους αντιπάλους του. Αλλά εκείνοι, αντί να θυμώσουν, πήγαν και του έσφιξαν το χέρι και τον επαίνεσαν. Εδώ καταλαβαίνουμε πως ο αθλητισμός ενώνει τους ανθρώπους, τους φέρνει πιο κοντά και τους κάνει ένα. Γιατί ο σκοπός του αθλητισμού δεν είναι να ανταγωνιστούν δύο άνθρωποι για να δουν ποιος είναι ο καλύτερος, έχει βαθύτερο νόημα.
Συγκεκριμένα, έτσι μας διδάσκουν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Είναι ένα παγκόσμιο γεγονός που ενώνει τους λαούς όλου του κόσμου και ζητάει να συναγωνίζονται έντιμα. Δεν είναι τυχαίο το σύμβολό τους, οι πέντε χρωματιστοί κύκλοι που είναι ενωμένοι μεταξύ τους: Δείχνει τις πέντε ηπείρους που αγωνίζονται και παλεύουν μαζί. Άρα η βαθύτερη σημασία των Ολυμπιακών Αγώνων δεν είναι ούτε η άθληση ούτε οι τιμητικές διακρίσεις, αλλά να ενώνουν τους ανθρώπους όλου του κόσμου, ώστε να είναι μονοιασμένοι μεταξύ τους, αυτό είναι το ολυμπιακό πνεύμα των Αγώνων.
Ανδρόνικος Αποστολίδης
Aναστασία Ναζλιάδου
Αρχική εικόνα: dan onaka από pixaby.com
