Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική ιδέα ανήκει στον ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι’ αυτό. Την πρόταση υιοθέτησε το ΔΣ, με πρόεδρο τότε της Εταιρείας τον ποιητή και κριτικό Κώστα Στεργιόπουλο, ενώ το μέλος του ΔΣ ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, καθώς συνήθως συμπίπτει με την εαρινή ισημερία. Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης τότε της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε την πρόταση στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού και η πρόταση υπερψηφίστηκε. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες, καθώς και με τη Φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά “Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση”».
Δεδομένης της αγάπης σας για τη λογοτεχνία και ιδιαίτερα για την ποίηση, μοιραστείτε μαζί μας ένα αγαπημένο σας ποίημα ή κάποιους στίχους που έχουν για σας ιδιαίτερη σημασία…
Νίκος Τσεμεντζής
“Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει… ”
Τάσος Λειβαδίτης
Ανδρομάχη Σταματάκη
Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτήν που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα
Κι αυτό που θέλω να σου πω το πιο όμορφο από όλα, δε στο ‘χω πει ακόμα.
Ναζίμ Χικμέτ
Μελινα
Και αν δεν μπορείς να καμεις την ζωή σου όπως την θέλεις
Τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς : μην την εξεφτιλίζεις
Π.Καβαφης
Βασίλης Ψιαχούλιας
Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θα ‘βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.
Ιθάκη. Κ.Π. Καβάφης
Δάφνη
Έχω δεί πολλά καί η γή μες απ’ το νού μου φαίνεται ωραιότερη
Οδυσσέας Ελύτης
Ασπασία Σερδάρη
Οι νύκτες με στενεύουν στην απουσία σου.
Σε αναπνέω.
Όπου βρίσκεσαι υπάρχω
Τώρα με τη δική σου αναπνοή ρυθμίζεται το βήμα μου κι ο σφυγμός μου.
Δύο μήνες που δε σμίξαμε .
Ένας αιώνας κι εννιά δευτερόλεπτα .Τι να τα κάνω τα άστρα αφού λείπεις;
ούτε απόψε πανσέληνος.
Ένα κομμάτι λείπει. Το φιλί σου.
Γιάννης Ρίτσος
Μαρία Σκρουμά
Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.
ΚΠ Καβάφης
Θωμας Λαμπρόπουλος
Τώρα ποὺ βρῆκα πιὰ μίαν ἀγκαλιά,
καλύτερη κι ἀπ᾿ ὅ,τι λαχταροῦσα,
τώρα ποὺ μοῦ ῾ρθαν ὅλα ὅπως τὰ ῾θελα
κι ἀρχίζω νὰ βολεύομαι μὲς στὴν κρυφὴ χαρά μου,
νιώθω πὼς κάτι μέσα μου σαπίζει.
Nτίνος Χριστιανόπουλος
Δημήτρης Τσιόγκας
θα σας γράψω ένα δικό μου:
Θάλασσα τα μάτια σου
και το κορμί σου αλάτι
που πασπαλίζω στις πατάτες μου
και συγχρόνως στο κρεβάτι
Σπυριδούλα Γλάστρα
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα
Οδυσσέας Ελύτης
Κωνσταντίνος Κουτρέτσης
Αγάπησες;
Εάν ναι, τότε έχεις το δικαίωμα να πονέσεις.
Εάν όχι, τότε ανέβα στον παράδεισο
και κατέβα πάλι στη γη όταν χάσεις τα φτερά σου.
ΕΥΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΙΑΝΟΥ
Δημήτρης Τσεμεντζής
Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες.
Όταν τ ‘ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει.
Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.
Ανδρέας Εμπειρίκος
Δημοσθένης Σιάτος
Μόνο γιατί μέ κράτησες στά χέρια σου
μιά νύχτα καί μέ φίλησες στό στόμα,
μόνο γι’ αὐτό εἶμαι ὡραία σάν κρίνο ὁλάνοιχτο
κι ἔχω ἕνα ρῖγος στήν ψυχή μου ἀκόμα,
μόνο γιατί μέ κράτησες στά χέρια σου.
Μαρία Πολυδούρη
Ελένη Τζιώρη
Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα
Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ’ άπατα μιαν ηχώ
Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
Να σε βλέπω μισή να περπατάς στο νερό
και μισή να σε κλαίω μες στον παράδεισο
Οδυσσέας Ελύτης
Κωνσταντίνα Λάλου
Μόνο γιατί τά μάτια σου μέ κύτταξαν
μέ τήν ψυχή στό βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα τό ὑπέρτατο
τῆς ὕπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τά μάτια σου μέ κύτταξαν.
Νίκη Μαγγίνα
Να φεύγεις !
Αθόρυβα, σιωπηλά, χωρίς κραυγές, μακρόσυρτους αποχαιρετισμούς.
Να μην παίρνεις τίποτα μαζί, ούτε ενθύμια, ούτε ζακέτες για το δρόμο.
Να τρέχεις μακριά από δήθεν καταφύγια κι ας έχει έξω και χαλάζι.
Να μάθεις να κοιτάς βαθιά στα μάτια όταν λες αντίο κι όχι κάτω ή το άπειρο.
Να εννοείς τις λέξεις σου, μην τις εξευτελίζεις, σε παρακαλώ.
Να μάθεις να κοιτάς την κλεψύδρα, να βλέπεις πως ο χρόνος σου τελείωσε.
Μενέλαος Λουντέμης