Α τμήμα – κα Σοφία

Αρχικά παρατηρήσαμε τον πίνακα ζωγραφικής “Βάζο με χρυσάνθεμα” του Ρενουάρ και αφού εφαρμόσαμε τη ρουτίνα σκέψης “Βλέπω, Σκέφτομαι, Αναρωτιέμαι” για να ενεργοποιήσουμε την σκέψη και την φαντασία των παιδιών, δημιουργήσαμε τον δικό μας πίνακα.  Όλοι οι μαθητές/τριες δημιουργησαν συνεργατικά το φόντο, πίσω από το βάζο και ο καθένας/καθεμία έκοψαν, ζωγράφισαν και κόλλησαν το χρυσάνθεμο τους.

Δεν μείναμε όμως μόνο στην παρατήρηση και στην δημιουργία του δικού μας πίνακα. Αφηγήθηκα στους μαθητές/τριες μου τον Ιαπωνικό μύθο των χρυσανθέμων και αποφασίσαμε να τον παίξουμε κουκλοθέατρο.

 “Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στη μακρινή Ιαπωνία, που τη λένε και Χώρα των Χρυσανθέμων γιατί εκεί φυτρώνουν πολλά χρυσάνθεμα, μια όμορφη κοπέλα, που ήταν αρραβωνιασμένη μ’ ένα αρχοντόπουλο. Κοντά στη πόλη τους, στα γειτονικά βουνά, έμενε σε μια σπηλιά ένας δράκος. Ένας πελώριος δράκος που είχε ανθρώπινη λαλιά κι έλεγαν γι’ αυτόν πως δεν ενοχλούσε αυτούς που δεν τον ενοχλούσαν.

Μια μέρα η όμορφη Γιαπωνέζα έχασε τον αρραβωνιαστικό της. Έψαξε παντού, ρώτησε όλο τον κόσμο, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να της δώσει μια χρήσιμη πληροφορία. Μετά από δέκα μέρες κάποιος της είπε πως το παλικάρι είχε πέσει στα χέρια του δράκου. Τη συμβούλεψε να μην πάει να το αναζητήσει, γιατί θα έβαζε τη ζωή της σε κίνδυνο. Μα η κοπέλα αγαπούσε τόσο τον αρραβωνιαστικό της, που δεν δίστασε ούτε στιγμή. Μια και δυο ξεκίνησε για τη σπηλιά του δράκου αποφασισμένη να φέρει τον αρραβωνιαστικό της πίσω.

Ύστερα από μισής μέρας δρόμο έφτασε στα βουνά και μόλις πλησίασε τους μεγάλους βράχους, είδε το φοβερό δράκο να βγαίνει από τη σπηλιά του.

– Τι ζητάς εσύ εδώ; τη ρώτησε ο δράκος. Δεν με φοβάσαι;

– Δεν σε φοβάμαι, γιατί μου έχουν πει πως είσαι καλός και δίκαιος, του απάντησε με θάρρος η κοπέλα. Γιατί όμως αιχμαλώτισες τον αρραβωνιαστικό μου;

– Είμαι καλός με τους καλούς και κακός με τους κακούς, της απάντησε ο δράκος. Ο αρραβωνιαστικός σου μίλησε άσχημα για μένα, το έμαθα και γι’ αυτό τον αιχμαλώτισα. Θα τον κρατήσω σκλάβο, να με υπηρετεί για όλη την υπόλοιπη ζωή του.

Η κοπέλα έπεσε τότε με κλάματα στα πόδια του δράκου και τον παρακάλεσε να τους λυπηθεί και ν’ αφήσει το παλικάρι ελεύθερο.

– Άκουσε, της είπε ο δράκος, ύστερα από λίγη σκέψη. Θα σου κάνω τη χάρη και θα αφήσω τον αγαπημένο σου ελεύθερο, αρκεί να μου φέρεις ένα χρυσάνθεμο που να έχει εκατό πέταλα.

Η κοπέλα δέχτηκε αμέσως. Δεν ήξερε όμως ότι μέχρι τότε τα χρυσάνθεμα είχαν μόνο τριάντα πέταλα. Γύρισε στην πόλη κι άρχισε να ψάχνει.

– Μην ψάχνεις άδικα, τη συμβούλεψαν όλοι. Δεν υπάρχει πουθενά χρυσάνθεμο με εκατό πέταλα.

Αλλά εκείνη δεν ήθελε να παραδώσει τα όπλα. Το σκέφτηκε από δω, το σκέφτηκε από κει και αποφάσισε: «μπορεί να μην υπάρχει χρυσάνθεμο με εκατό πέταλα, αλλά κανένας δεν μπορεί να με εμποδίσει να το δημιουργήσω, όσος κόπος κι αν χρειάζεται, για το χατίρι του αγαπημένου μου». Έκοψε από τον κήπο της ένα χρυσάνθεμο και άρχισε να χαράζει τα πλατιά του πέταλα με μια λεπτή καρφίτσα των μαλλιών της. Σιγά σιγά, με άπειρη υπομονή, κατάφερε να χωρίσει τα πέταλα του λουλουδιού σε εκατό λεπτά κομμάτια. Μετά, επέστρεψε στη σπηλιά του δράκου με το κατόρθωμά της.

– Σου έφερα το χρυσάνθεμο με τα εκατό πέταλα, του είπε αποφασιστικά.

Ο δράκος πήρε γεμάτος περιέργεια το χρυσάνθεμο, μέτρησε τα πέταλά του με προσοχή και τα βρήκε εκατό. Άφησε τότε ελεύθερο το παλικάρι, όπως είχε υποσχεθεί. Το αγαπημένο ζευγάρι γύρισε ευτυχισμένο στην πόλη κι από τότε λένε πως τα χρυσάνθεμα δεν ξαναφύτρωσαν ποτέ με τριάντα πέταλα. Φύτρωναν απευθείας με εκατό για να θυμούνται όλοι το θαύμα της αγάπης και της υπομονής της όμορφης Γιαπωνέζας!”

Μέχρις στιγμής τα παιδιά ετοίμασαν συνεργατικά το σκηνικό για την παράσταση και τους ήρωες -κούκλες. Θα αναρτηθεί προσεχώς φωτογραφικό υλικό. Εκκρεμεί να βοηθήσουν όλοι για να ετοιμαστεί η σκηνή του κουκλοθεάτρου και να σκεφτούν τους διαλόγους τους.

Ο μύθος επίσης μας έδωσε την αφορμή να κάνουμε διάφορα παιχνίδια που μας εισάγουν στην έννοια της διαίρεσης.