Άρθρα κατηγορίας ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ

“Η ιστορία ενός μικρού σύννεφου”, από τους μαθητές του Α τμήματος.

Οι μαθητές, στην παρεούλα, αφού αφού πρώτα “αέρισαν” με τα χεράκια τους τα κεφαλάκια τους 🙂 για να ανέβουν ψηλά οι ιδέες τους, εμπνεύστηκαν την παρακάτω ιστορία.

“Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα άσπρο μικρό συννεφάκι που βρισκόταν κάθε μέρα πάνω από τον τρούλο της εκκλησίας. Ήταν Φθινόπωρο, είχε καλό καιρό, ζέστη με ήλιο. Το σύννεφο το έλεγαν Παναγιώτη (Αριστέα). Το σύννεφο Παναγιώτης είχε φύγει και είχε μπει μέσα στην εκκλησία (Γιάννης). Προτού μπει μέσα, πήγε πανω, κάτω, δεξιά και αριστερά και έκανε και μια στροφή (Κρίστο). Μπήκε στην εκκλησία γιατι ήθελε να κάνει μια προσευχή (Ελισαβετ). Προσευχήθηκε να είναι χαρούμενο (Παντελής), γιατί είχε μια μικρή λύπη μέσα του (Φώτης). Ήταν λυπημένο γιατί δεν είχε παιχνίδια, τα είχε χάσει (Πορφύριος), του τα είχε πάρει ο Αέρας (Αμαρυλλίς).

Το σύννεφο Παναγιώτης μετά την εκκλησία αποφασισε να πάει να πάρει τα παιχνίδι του από τον αέρα (Γιάννης). Ο Αέρας ζούσε πάνω, ψηλά , στο σπίτι του (Κορίνα). Το μικρό σύννεφο χτύπησε την πόρτα μία φορά (Κύνθια). Ο Αέρας άνοιξε την πόρτα (Στέλιος). Το σύννεφο είπε ευγενικά στον Αέρα να του δώσει πίσω τα παιχνίδια. “Σε παρακαλώ, θα μου δώσεις τα παιχνίδια μου? (Λεωνίδας). Ο Αέρας απάντησε: “Nαι” και του έδωσε τα παιχνίδια (Παναγιώτης). Το μικρό σύννεφο ένιωθε τωρα χαρούμενο και επέστρεψε πάλι στη θέση του, πάνω από την εκκλησία (Τάσος).

Εργαστήριο Δημιουργικής Γραφής με θέμα το Διάστημα

Στα πλαίσια του Εργαστηρίου Δεξιοτήτων “Οι ταξιδευτές του Διαστήματος” έγινε πρόταση στους γονείς των τμημάτων να συμμετέχουν σε εργαστήριο δημιουργικής γραφής. Οι ιστορίες που δημιουργήθηκαν είναι οι ακόλουθες:

A Τμήμα

CamScanner 01 27 2023 11.52

CamScanner 01 27 2023 11.54

CamScanner 01 27 2023 14.50

B Τμήμα

1

1.1

2

3

4

Τρισδιάστατοι πλανήτες που κινούνται!!!

Στα πλαίσια του εργαστηρίου δεξιοτήτων “Οι ταξιδευτές του Διαστήματος” οι μαθητές του Α τμήματος και του Ολοημέρου αναζήτησαν τρόπους που θα μπορούσαν να δώσουν κίνηση στους τρισδιάστατους πλανήτες που κατασκεύασαν……. και τα κατάφεραν!!!

Ο Ήλιος στο κέντρο και γύρω του γυρίζουν σε τροχιά οι πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος!!!

Λαγοί του Πάσχα, μια ζωγραφιά…μια ιστορία -Α τμήμα, κα Σοφία

Viber 2022 04 06 18 43 04 445

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια παρέα από αδερφάκια λαγουδάκια που ζούσαν σε ένα λαγούμι, μέσα στο δάσος.

Μια μέρα, ήταν Πάσχα, πήραν τα καλαθάκια τους  για να τα γεμίσουν αυγά.  (όλοι οι μαθητές ρωτήθηκαν που βρήκε ο λαγός τους τα αυγά)

Ένας λαγός ζήτησε τα αυγά από την κότα, άλλος τα βρήκε σε ένα μακρινό δάσος, ο τρίτος λαγός τα βρήκε σε μία μαγική πασχαλινή χωρα. Το επόμενο λαγουδάκι τα βρήκε σπίτι του και ήταν και σοκολατένια, το άλλο του τα έδωσαν σε ενα σπίτι, ένας λαγός τα αγόρασε από ένα μαγαζί, ένας άλλος τα βρήκε σε μια αυλή, μέσα σε λεκάνη.  Τα δύο τελευταία λαγουδάκια, το ένα αγόρασε τα αυγά από τη λαική και το άλλο από το σούπερ μάρκετ.

Οι λαγοί πήγαιναν με τα καλαθάκια τους  στην παιδική χαρά, για να βρουν παιδάκια να τους δώσουν τα αυγά, αλλά εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ένα λιοντάρι. Τα λαγουδάκια τρόμαξαν και φοβήθηκαν πολύ. Το λιοντάρι τους ζήτησε συγνώμη που τα τρόμαξε και τους είπε πως είναι φίλος τους. “Θέλω μόνο ένα αυγό για να φάω” είπε το λιοντάρι.

Τα λαγουδάκια του έδωσαν να φάει το αυγό και μετά το λιοντάρι τους είπε “ευχαριστώ πολύ” κι έφυγε για να πάει για κυνήγι. Τα λαγουδάκια συνέχισαν τον δρόμο τους . Έφτασαν στην παιδική χαρά, μοίρασαν τα αυγά στα παιδάκια και μετά πήγαν κι αυτά σπίτι τους για να φάνε το φαγητό τους.

Zώα σε χειμερία νάρκη!!!

Α Τμήμα – κα Σοφία

Από τα πολικά ζώα και τις Αλκυόνες, περάσαμε στα ζωάκια σε χειμερία νάρκη. Ένα από αυτά και οι σκαντζόχοιροι για τους οποίους αποφασίσαμε να ετοιμάσουμε μια ψηφιακή ιστορία, η οποία θα αναρτηθεί οταν θα ολοκληρωθεί. Προς το παρόν οι μαθητές έχουν εμπνευστεί την ιστορία. Σε επόμενο βήμα θα την εικονογραφήσουν και θα ηχογραφήσουμε τα κείμενα, προτού προβώ στην δημιουργία του βίντεο!!!

20220211 125741

Διαβάστε αρχικά την ιστορία μας και έπεται και συνέχεια της δράσης!

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας σκαντζόχοιρος, ο Καρδουλίτσας. Ήταν πολύ ευγενικός και του άρεσε να κάνει κούνια και να πηγαίνει ψηλά στα σύννεφα. Ήταν όμως διαφορετικός από όλους τους άλλους σκαντζόχοιρους. Ο Καρδουλίτσας δεν είχε αγκάθια πάνω του κι ένιωθε λυπημένος γι’ αυτό.

Μια μέρα, ξύπνησε από τη χειμερία νάρκη, βγήκε έξω από τα φύλλα του και πήγε να παίξει με τα άλλα σκαντζοχοιράκια που ήταν όλα μαζεμένα στο δάσος. Στο δάσος είχε δέντρα, λακούβες με νερό, θάμνους με λουλούδια και υπήρχε παιδική χαρά για σκαντζόχοιρους και παιδική χαρά για τα άλλα ζωάκια.

Μόλις έφτασε ο Καρδουλίτσας στο δάσος και τον είδαν οι άλλοι σκαντζόχοιροι γέλασαν γιατί δεν είχε αγκάθια και φαινόταν το σώμα του.

«Που είναι τα αγκάθια σου;», «Πώς έγινες έτσι;», «Γιατί δεν έχεις αγκάθια;», ρωτούσαν και γελούσαν μαζί του.

Ο Καρδουλίτσας λυπήθηκε πολύ, έβαλε τα κλάματα και έφυγε τρέχοντας στην μαμά του.

«Γιατί κλαις μικρό μου», ρώτησε η μαμά σκαντζοχοιρίνα.

«Με κοροϊδεύουν γιατί δεν έχω αγκάθια», είπε κλαίγοντας.

«Ησύχασε τώρα, εσύ μικρούλι μου από τότε που γεννήθηκες έτσι ήσουν κι εγώ σε αγαπάω όπως είσαι. Να ξέρεις ότι είσαι και έτσι πολύ όμορφο σκαντζοχοιράκι», του απάντησε η μαμά του.

Ο Καρδουλίτσας σταμάτησε να κλαίει, χάρηκε και έφυγε για το ποτάμι να πάει να πιει νερό. Εκεί άκουσε κάτι φωνές. Ήταν ένας βάτραχος που πνιγόταν και φώναζε «Κουάξ, κουάξ…». Ο Καρδουλίτσας έτρεξε αμέσως να τον βοηθήσει αλλά δεν μπορούσε μόνος του γιατί δεν είχε αγκάθια για να πιαστεί ο βάτραχος και έτσι φώναξε τη μαμά του.

Η μαμά σκαντζοχοιρίνα έσωσε τον βάτραχο και αυτός αμέσως είπε ευχαριστώ και πρότεινε να μείνουν μαζί και να κάνουν όλοι μια αγκαλίτσα. Από τότε έγιναν φίλοι. Ο βάτραχος για να ευχαριστήσει τον Καρδουλίτσα του μάζεψε ξύλα και τα έβαλε με κόλλα στην πλάτη του.

Ο Καρδουλίτσας χαρούμενος πήγε στην παιδική χαρά των σκαντζόχοιρων να κάνει κούνια κι τότε, μόλις τον είδε ένας κακός σκαντζόχοιρος τον κορόιδεψε πάλι και του έβγαλε τα ξύλα από την πλάτη.

Ο Καρδουλίτσας στεναχωρήθηκε πολύ και άρχισε πάλι το κλάμα. Τον άκουσε ο φίλος του ο βάτραχος, έκανε 4 μεγάλα πηδηματάκια κι έφτασε κοντά του.

Ο βάτραχος μίλησε θυμωμένα στον κακό σκαντζόχοιρο. « Γιατί του έβγαλες τα ξυλαράκια του. Ντροπή σου. Δεν είναι ωραίο αυτό που έκανες. Ο Καρδουλίτσας δεν έχει αγκάθια δικά του αλλά έχει καλή ψυχή, ενώ εσείς όλοι έχετε αγκάθια αλλά δεν έχετε καλή καρδιά.

Οι σκαντζόχοιροι τότε ντράπηκαν πολύ, κατέβασαν τα μάτια, κατάλαβαν το λάθος τους και ζήτησαν συγνώμη από τον Καρδουλίτσα. Από τότε έγιναν φίλοι και παίζουν κάθε μέρα μαζί!!!

 

20220214 100219 20220214 100250 20220214 100310

 

A τμήμα και ολοήμερο – κα Ευγενία

Χελωνίτσες από αυγοθήκες, βατραχάκια κουκλίτσες με διπλόκαρφα και το ημερολόγιο τς αρκούδας.

20220216 131400 20220216 091632 20220215 155515

 

20220217 154217 20220217 154124

 

 

 

Η αλεπού σε νέες περιπέτειες!!!

Μια παραλλαγή της ιστορίας που είχαν εμπνευστεί οι μαθητές μας, λίγο πριν γίνει η αναστολή λειτουργίας των σχολείων το Φθινόπωρο . Μια ιστορία που συνδυάζει τον εθελοντισμό, το βιβλίο με την αλεπού  και  τα μέσα μαζικής μεταφοράς, που δουλεύαμε εκείνο το διάστημα.

“Mία φορά κι έναν καιρό ήταν μια οικογένεια που ήθελε να πάει εκδρομή. Αποφάσισε να πάρει το τελεφερίκ.

Πήγαν και πήραν εισιτήρια στον σταθμό, μπήκαν μέσα και το τελεφερίκ ξεκίνησε να κινείται. Περνούσε πάνω από τα δέντρα, πήγαινε στην κορυφή του βουνού. Την ώρα που περνούσε πάνω από το δάσος, είδαν μια αλεπού. Η αλεπού έψαχνε να βρει φαγητό για την οικογένεια της, όμως είχε κοπεί η ουρά της, γιατί είχε πέσει πάνω σε μια παγίδα.

Η μαμά, ο μπαμπάς, η γιαγιά και τα δύο παιδιά, μόλις είδαν την αλεπού από ψηλά να πονάει, αποφάσισαν να την βοηθήσουν. Μόλις έφτασαν στο βουνό, κατέβηκαν από το τελεφερίκ και άρχισαν να ψάχνουν για κάτι πορτοκαλί μέσα στο δάσος.

Μετά από ώρα την βρήκαν. Η αλεπού ένιωθε χάλια, ήταν λυπημένη κι έκλαιγε. Φώναζε πολύ. «Βοήθειααα, πονάει η ουρά μου».

Η οικογένεια πήρε την αλεπού και την πήγε στο νοσοκομείο των ζώων. Εκεί ο κτηνίατρος την βοήθησε να γίνει καλά.

Όταν ο κτηνίατρος είδε ότι η αλεπού ήταν εντελώς καλά την πήγε πάλι πίσω στο δάσος κι έφυγε γρήγορα για να πάει να βοηθήσει κι άλλα ζώα.

Η αλεπού ήταν πολύ ευτυχισμένη που ήταν πάλι μαζί με τα αλεπουδάκια της. Από τότε, όποτε έβλεπε τελεφερίκ να περνάει χαμογελούσε, χαιρετούσε με τα αυτιά της και κουνούσε την ουρά της.”

“Ο Μολυβούλης στο Δάσος”

Η πρώτη μας ιστορία δημιουργήθηκε με αφορμή τον Μολυβούλη ή Μολυβούλα ή Μολυβάρα όπως τα παιδιά ονόμασαν, κατασκευή την οποία ζωγράφισαν, έκοψαν και βέβαια υπέγραψαν.

 

Αθηνά- Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ο Μολυβούλης σε ένα δάσος.
Αρετή- Πήγε στο δάσος γιατι ήθελε να στολίσει δέντρα.
Εστερίνα- Κρέμασε στα δέντρα μπαλάκια.
Αιμίλιος- Τα μπαλάκια ήταν κόκκινα και πορτοκαλί χρώμα.
Λυδία- Τότε ξαφνικά ήρθε ο κακός ο λύκος.
Μαρίλια- Ο λύκος είπε στον Μολυβούλη “Γκρέμιστα”.
Θοδωρής- Ο Μολυβούλης, δεν ήθελε αλλα είπε στον λύκο ότι θα τα βγάλει.
Άγης- Τότε οι σκίουροι που έμεναν στα δέντρα είπαν ότι θέλουν τα μπαλάκια.
Γιώργος- Οι σκίουροι είπαν ότι ήθελαν τα μπαλάκια γιατι τα σπίτια τους έγιναν πιο όμορφα.
Μιχαήλ- Τότε μίλησαν και τα πουλάκια.
Δανάη- “Κι εμείς τα θέλουμε τα μπαλάκια”
Κωνσταντίνος Σ.- Ο λύκος τότε συμφώνησε να μην τα βγάλουν.
Ανδριάννα- Τα σκιουράκια, τα πουλιά και ο Μολυβούλης ένιωσαν πολύ χαρούμενοι.
Αλεχάντρο- Ήθελαν να κάνουν πάρτι για να το γιορτάσουν.
Ντελάνσι- Αποφάσισαν να βάλουν μουσική και να χορέψουν.
Ελένη- Τα σκιουράκια είπαν ότι θα φτιάξουν τούρτα.
Ηλίας- Τα πουλάκια είπαν ότι θα φέρουν γλυκά και μπαλόνια.
Ανατόλης- Θα φέρουν γλυκά και νερό.
Τζιν Σι- ¨Ήταν όλοι πολύ χαρούμενοι και φώναξαν “Ζήτω”!!!
 Μόλις ολοκληρώθηκε η ιστορία μας, ακολούθησε η δραματοποίηση της και βέβαια έγινε και το πάρτι για να το γιορτάσουμε κι εμείς.
 Σε επόμενο βήμα οι μαθητές ζωγράφισαν το δέντρο με τα μπαλάκια, ζωγράφισαν , έκοψαν και κόλλησαν  στην ζωγραφιά τους τους ήρωες της ιστορίας τους.