Α τμήμα – κα Σοφία

Τα νέα της ημέρας ένα πρωινό στάθηκαν αφορμή να εκφράσει ένα προνήπιο τον φόβο που του προκάλεσε μια ταινία και είδε εφιάλτη. Προσπάθησα να τους καθησυχάσω λέγοντας χαρακτηριστικά οτι οι ταινίες είναι δημιουργήματα της φαντασίας κάποιων ανθρώπων, δεν είναι πραγματικότητα για να φοβόμαστε. Τους πρότεινα τότε να δημιουργήσουμε μαζί μια ταινία για να καταλάβουν την διαδικασία.

Μια μέρα πριν τους παρουσίασα το ακόλουθο βιντεο. Τους ρώτησα αν αναγνωρίζουν ποιος μιλάει και εννοείται πως αναγνώρισαν τη φωνή μου. Τους εξήγησα πως το δημιούργησα και τους πρότεινα να συμμετέχουν κι αυτά και ετοιμάσουμε το δικό μας βιντεο-ταινια, βοηθώντας το δεντράκι να βρει παρέα και να μην είναι μόνο του.

Τα παιδια κλήθηκαν να μου πουν την ιδέα τους, τι ήθελαν να ζωγραφίσουν για να κάνει παρέα στο δεντράκι. Στην συνέχεια το σχεδίασαν και το ζωγράφισαν μόνοι τους, αυτό που είχαν επιλέξει. Φθάσαμε στο σημείο των ηχογραφήσεων. Στις ταινίες οι ήρωες μιλάνε. Ήρθαν λοιπόν με τη σειρά, έλεγαν το όνομα τους και τι ζωγράφισαν για το δεντράκι.
Ηχογραφώντας με το κινητό αναφερθήκαμε και στην ένταση της φωνής και ακούσαμε ξανά και παρατηρήσαμε τα κύματα της δικής μας φωνής. Το υλικό για την ταινία μας είχε συγκεντρωθεί.