Η συζήτηση για τα γεγονότα της Επανάστασης του 1821 καθώς και οι σχετικές εικόνες έκαναν τα παιδιά να αναρωτηθούν «Κυρία, ήταν λυπημένοι οι άνθρωποι τότε;». Η απορία τους αυτή σε συνδυασμό με το αντιπολεμικό τραγούδι που μαθαίνουμε για τη γιορτή μας «Τα ραφτικά της γιαγιας» https://www.youtube.com/watch?v=ds4ZbQ2oaLM

ήταν η αφορμή να συζητήσουμε και πάλι για τα αγαθά της ειρήνης και τα δεινά του πολέμου.

Αφού παρακολουθήσαμε το θεατρικό «Το κανόνι της Ειρήνης» στο Youtube φτιάξαμε το δικό μας κανόνι που αντί για βόμβες είναι γεμάτο με αγάπη και λουλούδια, όπως θα θέλαμε να είναι και ο κόσμος μας. Φτιάξαμε και τα περιστεράκια της ειρήνης με αποτύπωμα της παλάμης του κάθε παιδιού και σας παρουσιάζουμε με χαρά τις δημιουργίες μας.

“Οι χαρταετοί της Καθαράς Δευτέρας , πέταξαν πολύ ψηλά και κατόρθωσαν να φθάσουν πολύ μακριά. Από εκεί ψηλά αντίκρυσαν και την παρακάτω εικόνα.”

Αυτή ήταν η έναρξη της δραστηριότητας, που στόχο είχε να γίνει συζήτηση για τα δεινά του πολέμου και βέβαια να γίνει αναφορά στην ειρήνη και στις συνθήκες ζωής των ανθρώπων, όταν αυτή επικρατεί.

Οι μαθητές κλήθηκαν, αφού παρατηρήσουν προσεχτικά την εικόνα, πρώτα να σχολιάσουν τι βλέπουν και στη συνέχεια τι σκέφτονται σχετικά. Ήταν δύσκολο να το ξεχωρίσουν και παρότι έχουν ξαναδουλέψει την συγκεκριμένη ρουτίνα σκέψης, επέμεναν να λένε περισσότερο το “τι σκέφτονται”.

Είδαν ένα πουλί με κλειστά μάτια, το οποίο πατάει ένας άνθρωπος με τα χέρια του, υπάρχουν σπασμένα σπίτια, ένα δέντρο μαύρο, ένα κλαδάκι δίπλα στο πουλί, ένα χέρι, έναν πύραυλο, τα πόδια του πουλιού είναι κόκκινα, ο άνδρας έχει όπλο, σπασμένες κολώνες, έχει λίγα χρώματα, πιο πολύ γκρι και καφέ….

Σκέφτηκαν ότι το πουλί κοιμάται, το πουλί μήπως είναι πάπια ή χήνα, είναι το περιστέρι της Ειρήνης, έχει κλαδάκι, το πουλί ροχαλίζει, έχει πέσει κεραυνός κι έκαψε το δέντρο γι’ αυτό είναι μαύρο, έπεσε ένας αστεροειδής στην πόλη και τα έσπασε όλα, ήρθε ένα τέρας στην πόλη και διέλυσε τα πάντα, πέρασε ένα όχημα που είχε μια τεράστια μπάλα και με αυτήν έσπαγε οτι έβρισκε, ήταν μια μπάλα από τσιμεντόλιθα που κύλησε κι έσπασε τα σπίτια, είναι ενας κυνηγός, αφού έχει όπλο, δεν είναι κυνηγός είναι στρατιώτης….κι ενώ ακούγονταν τα παραπάνω, ένας μαθητής είπε: “Κυρία, έχω δει τετοιες εικόνες στην τηλεόραση. Είναι πόλεμος”

Η απάντηση μου έπρεπε να είναι ξεκάθαρη αλλά και καθησυχαστική. ‘Έχεις δίκιο είναι σκηνικό πολέμου, οι χαρταετοί μας τελικά πήγαν πολύ μακριά για να αντικρύσουν τέτοιες εικόνες. Αφού λοιπόν, είναι σκηνή πολέμου, τι νομίζετε ότι κάνει ο στρατιώτης;”

“O Στρατιώτης θέλει να βοηθήσει το περιστέρι της Ειρήνης”, ήταν η απάντηση τους.

“Kαι πως νομίζετε ότι πρέπει να το κάνει αυτό;”

Αναρωτήθηκαν :Mήπως να φέρει νοσοκόμο στο περιστέρι της Ειρήνης, μήπως να του δώσει φάρμακα, εγώ λέω να του δώσει λίγο νεράκι και θα συνέλθει, μπορεί και να το ζεστάνει στη φωτιά γιατι κάνει κρύο κι έχει παγώσει, να προσέξει μόνο μην το κάψει, να το πάει στο σπίτι να του δώσει λίγη σουπίτσα, να το πάει σε άλλη χώρα που δεν έχει πόλεμο, να του δώσει μαγικό φίλτρο να γίνει καλά, εγώ λέω…ο αρχηγός των κρατών να είναι το περιστέρι της Ειρήνης γαι να σταματάει τον πόλεμο.

“Οι ιδέες σας είναι όλες εξαιρετικές, νόμιζω όλες θα βοηθούσαν το περιστέρι της Ειρήνης. Όμως τελικά από όλα αυτά που συζητήσαμε, τι θα κρατήσουμε στο μυαλό μας, βλέποντας αυτήν την εικόνα;” ήταν η τελευταία μου ερώτηση.

“Κρατάμε στο μυαλό μας ότι θελουμε ΕΙΡΗΝΗ, ΑΓΑΠΗ, ΧΑΡΑ, ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΓΗ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΥΓΕΙΑ” ήταν οι απαντήσεις τους.

Η δραστηριότητα μας ολοκληρώθηκε με την δημιουργία μιας αφίσας κατα του πολέμου. όπου αξιοποιήθηκε η συγκεκριμένη εικόνα και οι σκέψεις-ιδέες των μαθητών μας!