Μια παραλλαγή της ιστορίας που είχαν εμπνευστεί οι μαθητές μας, λίγο πριν γίνει η αναστολή λειτουργίας των σχολείων το Φθινόπωρο . Μια ιστορία που συνδυάζει τον εθελοντισμό, το βιβλίο με την αλεπού  και  τα μέσα μαζικής μεταφοράς, που δουλεύαμε εκείνο το διάστημα.

“Mία φορά κι έναν καιρό ήταν μια οικογένεια που ήθελε να πάει εκδρομή. Αποφάσισε να πάρει το τελεφερίκ.

Πήγαν και πήραν εισιτήρια στον σταθμό, μπήκαν μέσα και το τελεφερίκ ξεκίνησε να κινείται. Περνούσε πάνω από τα δέντρα, πήγαινε στην κορυφή του βουνού. Την ώρα που περνούσε πάνω από το δάσος, είδαν μια αλεπού. Η αλεπού έψαχνε να βρει φαγητό για την οικογένεια της, όμως είχε κοπεί η ουρά της, γιατί είχε πέσει πάνω σε μια παγίδα.

Η μαμά, ο μπαμπάς, η γιαγιά και τα δύο παιδιά, μόλις είδαν την αλεπού από ψηλά να πονάει, αποφάσισαν να την βοηθήσουν. Μόλις έφτασαν στο βουνό, κατέβηκαν από το τελεφερίκ και άρχισαν να ψάχνουν για κάτι πορτοκαλί μέσα στο δάσος.

Μετά από ώρα την βρήκαν. Η αλεπού ένιωθε χάλια, ήταν λυπημένη κι έκλαιγε. Φώναζε πολύ. «Βοήθειααα, πονάει η ουρά μου».

Η οικογένεια πήρε την αλεπού και την πήγε στο νοσοκομείο των ζώων. Εκεί ο κτηνίατρος την βοήθησε να γίνει καλά.

Όταν ο κτηνίατρος είδε ότι η αλεπού ήταν εντελώς καλά την πήγε πάλι πίσω στο δάσος κι έφυγε γρήγορα για να πάει να βοηθήσει κι άλλα ζώα.

Η αλεπού ήταν πολύ ευτυχισμένη που ήταν πάλι μαζί με τα αλεπουδάκια της. Από τότε, όποτε έβλεπε τελεφερίκ να περνάει χαμογελούσε, χαιρετούσε με τα αυτιά της και κουνούσε την ουρά της.”