Το προάστιο του Καρέα – Η γειτονιά μας
Το προάστιο του Καρέα βρίσκεται σε ένα πλάτωμα που σχηματίζεται στα πρώτα υψώματα του Υμηττού στα ανατολικά της Αθήνας, 5 χμ. μόλις από την Πλατεία Συντάγματος και ακριβώς κάτω από την παλαιά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Καρέα, από την οποία και πήρε το όνομά του. Η θέση του, σε υψόμετρο γύρω στα 250 μ. από τη θάλασσα, έχει το πλεονέκτημα μιας πανοραμικής θέας προς όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής, το Σαρωνικό κόλπο, τη Σαλαμίνα, την Αίγινα, τα βουνά της Πελοποννήσου, τα βουνά της Πεντέλης, της Πάρνηθας και του Αιγάλεω, αλλά και το πλεονέκτημα του καλού κλίματος και του ζωογόνου αέρα του δάσους του Υμηττού.
Δεν είναι βέβαιο από πού προέρχεται το όνομα Καρέας. Μερικοί υποθέτουν πως ανήκε στον κτήτορα της Μονής, άλλοι πως η Μονή πήρε αυτό το όνομα «εις απήχησιν της Βυζαντινής Καρέας Πύλης» και άλλοι ότι έχει την προέλευσή του από την «καρυά» (καρυδιά) που υπήρχε μπροστά στο Μοναστήρι.
Τρεις μεγάλοι σταθμοί στην εξέλιξη του οικισμού
Στην εξέλιξη του οικισμού του Καρέα διαπιστώνουμε ότι υπήρξαν τρεις μεγάλοι σταθμοί, στην πληθυσμιακή εγκατάσταση, στη σύνθεση του πληθυσμού και στην οικιστική εξέλιξη της περιοχής.
1) Η δημιουργία του Καρέα ? Οι πρώτοι κάτοικοι
Η περιοχή του Καρέα με το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη, θεωρείται ιδιοκτησία της Μονής Πετράκη, βάσει τίτλων της οθωμανικής περιόδου. Με την ίδρυση του Ο.Δ.Ε.Π. (Οργανισμός Διαχείρισης Εκκλησιαστικής Περιουσίας), η εκκλησία άρχισε να διαθέτει σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς και ιδιώτες μεγάλα τμήματα γης στα υψώματα που περιβάλλουν το Λεκανοπέδιο της Αττικής, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Καρέας.
Το 1931 συστήθηκε ο αστικός Συνεταιρισμός Αξιωματικών και Δημοσίων Υπαλλήλων «Η Θερινή Διαμονή», προκειμένου να αγοράσει έκταση για να τη διανέμει στα μέλη του. Ο Συνεταιρισμός κατόπιν δημοπράτησης, αγόρασε σταδιακά από 1932 έως και το 1935, έκταση 422 στρ. στην περιοχή Καρέα από τον Ο.Δ.Ε.Π. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, οι φυσιολάτρες αντέδρασαν έντονα στη ίδρυση ενός νέου οικισμού στην καρδιά του δάσους. Οι εκτάσεις αυτές, όπως και πολλές άλλες στην Αττική, είχαν ανακηρυχθεί ως αναδασωτέες από το Υπουργείο Γεωργίας, ενώ ο Ο.Δ.Ε.Π. έσπευδε να τις πουλήσει σε ιδιώτες.
Το 1938 με το Διάταγμα της 2.2.1938 εγκρίνεται, το μέχρι τότε ιδιωτικό ρυμοτομικό σχέδιο του Συνεταιρισμού, με τα οικόπεδα όπως υπήρχαν (αδιάφορο αν ήταν μεγάλα ή μικρά) και με τη δυνατότητα οικοδόμησης μιας μόνο κατοικίας 200 τ.μ. Προϋπόθεση για να ισχύσει το σχέδιο αυτό ήταν, να παραιτηθεί ο Συνεταιρισμός από κάθε δικαίωμα κυριότητας, νομής κλπ. από τις κοινόχρηστες εκτάσεις, πράγμα το οποίο δεν έγινε για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Το 1941, μετά τη συμμόρφωση των συνεταιριστών, εγκρίνεται εκ νέου το ίδιο ρυμοτομικό σχέδιο, με το Διάταγμα της 6.11.1941, η ισχύς του οποίου ξεκινά πια από το 1941 και εγκρίνονται για πρώτη φορά οι όροι δόμησης της περιοχής, δηλ. αρτιότητα οικοπέδου 2000 τ.μ., με οικοδομικό σύστημα το πανταχόθεν ελεύθερο, με υποχρεωτική πρασιά, με τη δυνατότητα οικοδόμησης μιας μόνο κατοικίας 200 τ.μ. και την απαγόρευση της φθοράς της υπάρχουσας δασικής βλάστησης.
Το 1943 ο Συνεταιρισμός θεώρησε ότι είχε εκπληρώσει τους σκοπούς για τους οποίους είχε ιδρυθεί και στη Γενική Συνέλευση της 18 Απριλίου του 1943 αποφασίστηκε από όλα τα μέλη η διάλυσή του.
2) Η εγκατάσταση των Ελλήνων προσφύγων από τη Ρουμανία και τη Σοβιετική Ένωση και η εγκατάσταση των Αρμενίων
Η Επιτροπή για την Αποκατάσταση των Προσφύγων, αποφάσισε να στεγάσει στον Καρέα, ένα μέρος από τους ομογενείς που μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο προερχόταν από τη Ρουμανία και τη Σοβιετική Ένωση, όπως επίσης να στεγάσει και ένα μέρος των Αρμενίων που είχαν έρθει στην Ελλάδα από το 1922, μαζί και με την οικονομική συνδρομή του Κ. Γκιουλμπενκιάν.
Το 1957 – 1961 χτίστηκαν οι πρώτες 17 πολυκατοικίες στη βορειοανατολική πλευρά του οικισμού, όπου εγκαταστάθηκαν 465 οικογένειες Ελλήνων από τη Ρουμανία και Ρωσία, όπως και Αρμένιοι.
Το 1962 – 1965 εφαρμόστηκε από το ελληνικό κράτος με τη βοήθεια του ΟΗΕ, ένα πιο οργανωμένο σχέδιο για την ικανοποίηση των στεγαστικών αναγκών των Αρμενίων και χτίστηκαν επιπλέον 8 πολυκατοικίες στην ανατολική πλευρά του οικισμού, στις οποίες εγκαταστάθηκαν περίπου 250 οικογένειες.
3) Η μεγάλη ανοικοδόμηση της περιόδου 1980 ? 1985
Παρά τις ελλείψεις και τα σημαντικά προβλήματα που είχε ο οικισμός, μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1970 ο Καρέας ήταν μια ειδυλλιακή περιοχή, με τις προσφυγικές πολυκατοικίες, με πολλές μονοκατοικίες, αρκετό πράσινο και πολύ καλό κλίμα.
Η περίοδος 1980 ? 1985, χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη ανοικοδόμηση που υπήρξε στον Καρέα και η οποία στηρίχθηκε στο σύστημα της αντιπαροχής. Η ένταση της ανοικοδόμησης αυτής πρέπει να οφείλεται:
– στην ανάγκη φυγής από το κέντρο προς τα προάστια για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης
– στη διάνοιξη της λεωφόρου Κατεχάκη την άνοιξη του 1981 που συνέβαλε στη γρήγορη σύνδεση του Καρέα με την ευρύτερη περιοχή
– στο σεισμό του 1981, όπου επειδή η περιοχή είναι βραχώδης θεωρήθηκε και διαφημίστηκε ως ασφαλής για ανοικοδόμηση.
Έτσι ο Καρέας έγινε πόλος έλξης πολλών Αθηναίων, αλλά κυρίως κατοίκων από τις γύρω περιοχές, με αλματώδη αύξηση του πληθυσμού του και πυκνή δόμηση.
Η εξέλιξη του πληθυσμού του Καρέα
| Χρονολογία | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1991 | 2001 | 2016 |
| Πληθυσμός | 39 | 140 | 1391 | 2850 | 4700 | 11000 | 18000 |
